‘เฟิ่งเอ๋อร์ทนได้’
“ดี” จวิ้นอ๋องถอยห่างจากบุตรสาวแล้วทุกคนก็พากันย่างเท้าออกจากห้องไป
ท่านแม่จูเหม่ยเซียนเดินมานั่งลงข้างๆหัวเตียงสอบถามด้วยความเป็นห่วง “เป็นอย่างไรบ้างเฟิ่งเอ๋อร์” นางรับรู้แล้วว่าบุตรสาวมีระดู นางรู้และเข้าใจดีว่าสตรีทุกคนหากถึงวัยนี้จะเริ่มมีกันแล้ว แต่ละคนจะมีอาการไม่เหมือนกัน เช่นนางมีเพียงแค่ปวดหลังปวดเอวและอ่อนเพลียเท่านั้น ในสมัยที่นางอยู่ในโลกเดิมเพื่อนของนางเคยมีอาการเช่นเดียวกันกับบุตรสาวในยามนี้ คือปวกขนลุกไม่ไหว
“ลูกปวดท้องราวกับด้านในจะหลุดออกมาเลยเจ้าค่ะท่านแม่” ออดอ้อน “ท่านแม่ช่วยลูกได้หรือไม่เจ้าคะ”
“แม่ทำกระเป๋าน้ำร้อนไว้ให้เจ้าแล้ว”
“กระเป๋าน้ำร้อนรึเจ้าคะ?”
“ใช่ทำจากหนังสัตว์ เมื่อเรานำน้ำร้อนใส่เข้าไปในนั้นมันจะเก็บความร้อนได้นาน ไม่ต้องหน้าท้องเปียกจากผ้าชุบน้ำอุ่นทั้งวันอย่างไรเล่า”
“ลูกอยากเห็นยิ่งนักเจ้าค่ะ”
“รออาเป้าเพียงครู่เดียว”
