ภายหลังจากวันปักปิ่นได้ไม่นานนัก เจ้าเฟิ่งเซียนก็ได้รับรู้ว่าศิษย์พี่ทุกคนที่ลงจากเขามาในวันนั้นได้สำเร็จวิทยายุทธ์จนถึงขั้นห้ากันแล้วไม่นับเจ้าหหยางหลงที่อยู่เพียงขั้นสี่ตอนปลายแต่เขายอมลงจากเขามาพร้อมกับทุกคนและยังคงฝึกต่อไปกับเจ้าเฟิ่งเซียน ข่าวดีอีกเรื่องก็คือเจ้าหยางหลงได้องครักษ์มาเพิ่มเป็นตั้งมู่เกอและรัชทายาทได้องครักษ์คือลู่ชิงเทียน
๑-------------------๑
วันหนึ่งในแคว้นเจ้า
เสียงวิชาตัวเบาทะยานฟ้าหลายสายดัง ฟุ่บ!! ฟั่บ!! ลัดเลาะไปตามแนวต้นไม้พร้อมเสียงร้องเรียกของสตรีผิวขาวใบหน้างดงามในวัยสิบห้าหนาว
“หยุดนะ!!! พี่ชิงเทียน” เฟิ่งเซียนทะยานตัวไล่ตามองครักษ์ของรัชทายาทเจ้าอี้หลิง ในมือของสตรีวัยอ่อนเยาว์ใบหน้าสวยล่มเมืองถือไม้กระบองขนาดไม่ใหญ่มาก “พี่ถือครองลูกบอลเกิน1จิบชา (3นาที) กลุ่มของพี่ต้องเสียตัวเบี้ยในกลุ่มไปหนึ่งคน..อย่าคิดว่าข้าจะยอม หยุดนะ!!!”
ลู่ชิงเทียนอดีตศิษย์
