ฉันนั่งอยู่บนเตียง หัวใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะ มือกำชายเสื้อแน่นจนชื้นเหงื่อ ขณะที่เรย์จิกำลังปลดเนกไทของเขา…ทีละชั้น…อย่างใจเย็น
“เธอไม่ต้องกลัว” เขาพูดเสียงเบา ขณะเดินเข้ามาหาฉันช้าๆ
“ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ”
“ฉันไม่ได้กลัว…” เสียงของฉันสั่นเล็กน้อย
“แต่ฉัน…ไม่เคย”
เขาชะงัก ก่อนจะนั่งลงข้างฉันบนเตียง มืออุ่นๆ ของเขาสอดมาใต้มือฉัน กุมไว้แน่น
“งั้น… ให้ฉันเป็นคนแรก”
ประโยคนั้นแผ่วเบา…แต่ร้อนวาบไปถึงใจ
ริมฝีปากของเขาแนบลงบนหน้าผากฉันอย่างแผ่วเบา แล้วค่อยๆ เลื่อนต่ำลงมา…จูบลงที่ปลายจมูก และในที่สุด…ริมฝีปากนั้นก็แตะลงที่ริมฝีปากของฉัน
จูบของเขา…ไม่เร่งเร้า ไม่ดุดัน แค่จูบ…ลึก อ่อนโยน และเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยเอ่ยเป็นคำพูด
ฉันไม่รู้ว่าจูบของคนอื่นเป็นแบบไหน
แต่สำหรับเรย์จิ…
มันเหมือนกับเขากำลังถ่ายทอด ‘หัวใจ’ ทั้งหมด…มาให้ฉัน
มือของเขาวางบนหลังฉัน ค่อยๆ ดึงฉันเข้าไปใกล้ กลิ่นหอมจา
