Dare to Love Me [SPG-TAGALOG]

Stephanie's POV Kasalukuyan akong nakahiga sa malambot kong kama ngunit pakiramdam ko'y may mabigat na bagay na nakadagan sa aking dibdib. Diretso sa kisame ang tingin ko at blanko ang isip ko. Hindi ako makapag-isip ng maayos dahil sa maraming bagay na gumugulo sa isipan ko. Tumayo ako at huminga ng malalim. Wala na akong oras na dapat pang sayangin. I deserve justice! Kailangang alamin ko ang katotohanan. "Saan ang lakad mo?" Hinarangan ako ni Andrew, isa sa mga bodyguards ni tito na laging nakabuntot sa'kin. "None of your bussiness. Hindi mo ako kailangang sundan kahit saan, kaya ko ang sarili ko." Pinagtaasan ko siya ng boses pero sa halip na magalit ito, ngumiti lang ito at tinapik ang balikat ko. "Mag-iingat ka lang, Stef. Kilalanin mo ang mga taong dapat mong pagkatiwalaan!" paalala niya bago ako iwan. Tama siya. Sa mundong ito, hindi mo kaagad matutukoy kung sino ang p'weding magtraydor sa'yo. Nakalabas ako ng mansiyon na matiwasay at nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa makarinig ako ng babaeng sumisigaw at humihingi ng tulong. Mabilis akong kumaripas ng takbo patungo sa lugar kung saan nanggagaling ang boses nito. "Bitawan mo siya kung ayaw mong masaktan!" Nakita kong tinututukan siya ng kutsilyo ng isang lalaking naka mask. Nang makita ako nito ay kaagad din naman itong tumakbo palayo tangay ang bag ng babae. Sinundan ko siya at dumaan ako sa kabila para magkasalubong kami. "Kung ako sa'yo ibibigay mo sa'kin iyang bag na hawak mo." Halatang nagulat siya nang makita akong nakaharang sa daan. Sinugod ko ito bago pa man siyang matakbong muli. "Sorry, but I need to do this!" I jump and hit his balls kaya dinig ko ang sigaw nito kahit malayo na ako. Huminga ako ng malalim. Tiyak galit na ngayon si Mr. Javier dahil sa hindi ko pagsipot sa kaniya ng tamang oras. "Miss, ito po ang bag niyo." Ibinigay ko sa babae ang bag niya at tumalikod na upang magpatuloy sa paglalakad kaya lang ay hinawakan niya ang kamay ko. "Naku Miss, maraming salamat!" Kaagad niyang tiningnan ang loob ng bag niya. "Kung hindi dahil sa'yo baka patay na rin ako," aniya na tila ba'y naiiyak. Medyo may edad na siya, ngunit hindi mo kaagad mapapansin dahil sa pananamit nito at ayos. "Kasiyahan ko po ang makatulong sa kapwa, walang anuman po iyon." "Tanggapin mo itong munting regalo ko para sa'yo." Iniaabot niya sa'kin ang isang singsing na may dyamante. "Naku po, hindi ako tumatanggap ng ganiyan. Wala po akong hinihinging kapalit," wika ko at ngumiti sa kaniya. "Kung gayon ay sumama ka sa'kin. Ipakikilala kita sa aking anak." Mabilis niyang hinawakan ang braso ko kaya hindi ako nakapalag. May tinawagan siya at hindi naman nagtagal ay may dumating na magarang sasakyan. "Madam Arianne, ayos lang kayo?" May lalaking lumabas galing sa kotse at pinagbuksan kami ng pinto. "Marlon, malapit na akong mamatay kung hindi dahil sa babaeng ito." Napatingin sa'kin ang lalaking tinawag niyang Marlon. "Ikaw si Stephanie, tama ba? Isa kang sikat na modelo!" Nagulat ako sa kaniyang tinuran. Kilala niya pala ako. Sikat na modelo? "Ako nga po si Stephanie. Pero hindi po ako sikat na modelo, katamtaman lang po," ani ko at tumawa. "Isa ka pa lang modelo, Hija? Tamang-tama, hindi malayong magustuhan ka nang aking unico hijo na masungit." Natigilan ako saglit sa sinabi ng ginang, or should I say, Madam Arianne. "Naku po, baka hindi ako pasok sa standards ng anak niyo," pabiro kong sagot. "Napaka sungit ni Boss, pero marami iyong babae," kuwento ni Marlon. "Kaya't hihingi sana ako ng isa pang tulong sa iyo... sana'y mapa-ibig mo si Michael." Hindi ako kaagad nakasagot. Nanginginig ang aking mga labi nang marinig ko ang pangalan na iyon. Hindi ako p'weding magkamali, siya ang lalaking matagal ko ng hinahanap. After 20 years, magtatagpo na ba ulit ang mga landas namin? "M-Michael po ang pangalan ng anak niyo?" "Michael El Chavis," sagot niya at iniabot sa'kin ang litrato nito. "Isang bilyonaryong may malamig na puso," dagdag pa ni Marlon. Natunganga ako sa litratong ipinakita sa'kin. Ang dami niyang pinagbago. Hindi na siya ang dating Michael na nakilala ko. Maghanda ka Michael, guguluhin ko ang buhay mo. Gigibain ko at tutunawin ang yelong pader na nakaharang sa puso mo. "Nandito na tayo. Halika Hija." Inalalayan ako ni Madam Arianne hanggang sa makapasok na kami sa kanilang mala palasyong bahay. "Maiwan muna kita dito, Stephanie. Magbibihis lang ako. Maaari kang maglibot habang naghihintay sa akin. Feel free," bilin niya bago umakyat. "Ang sarap siguro ng buhay ni Michael. Ang kupal na iyon, paano naging bilyonaryo?" bulong ko at kusa akong napa-ilimg. "Ano'ng ginagawa mo sa loob ng bahay ko? Magnanakaw ka?" May malamig na boses galing sa aking likuran. Dahan-dahan akong humarap dito at bumungad sa'kin ang isang makisig at g'wapong lalaki. "You must be Michael, right?" tanong ko pero hindi siya sumagot. Ngumiti ako at naglakad papalapit sa kaniya na may pang-aakit. Hinawakan ko ang pisngi niya at kinagat ko ang aking ibabang labi. "You're here for what?" aniya at tinanggal ang kamay ko mula sa pisngi niya. Nag-iwas din siya ng tingin. "I'm here for you," wika ko at ngumiti. Sinimulan kong hagurin ang kanyang balikat at unti-unti kong inilalapat ang aking mga labi sa kaniyang leeg. "Damn! You need money?" galit niyang tanong at itinulak ako. "No. Wala akong kailangan, ikaw ang may kailangan," sagot ko at tinanggal ang itaas na butones ng blouse ko. "Damn! Go to my room now!" Hindi na yata siya makapagpigil. Sa ganda and hot ko ba naman, no one would reject me. "Michael, mabuti at naka-uwi ka na pala." Inayos ko ang damit ko nang marinig ko ang boses ni Madam Arianne. "Mabait naman po pala ang anak niyo, Madam. Hindi naman pala siya masungit," wika ko at nginitian si Michael. "What the hell you're talking b***h?" Bulong nito sa'kin pero hindi ko lang siya pinansin. "Natutuwa akong nagkakilala na rin kayo sa wakas. Anak, siya si Stephanie." "Bago mong recruit, mommy? Ilang beses ko bang sasabihin sa'yo na ayaw kong magpakasal!" Sinigawan niya ang mommy niya at tumakbo patungo sa itaas. "Madam Arianne, huwag po kayong mag-alala. Gagawin ko ang lahat para mapa-amo ang anak niyo," wika ko sa kaniya, pampalubag ng loob. "Tita na ang itawag mo sa'kin, Hija. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko sa kaniya, napakatigas ng puso. Gusto kong magkaroon siya ng pamilya. Laruan lang ang tingin niya sa mga babae, hindi ko alam kung bakit siya nagkaganiyan. Stephanie, hihilingin ko sana na pakasalan mo ang anak ko." "Willing akong pakasalan ang anak niyo, pero hindi po iyon madali. Ayaw niyang magpakasal, kaya't kailangan ko pa ng tamang tyempo. Huwag kayong mag-alala ako po ang bahala." Niyakap ko siya habang umiiyak ito. Paano nga ba naging ganito ang lalaking iyon? Nabigo siya siguro kaya't galit siya sa mga babae. "Sinong naglagay ng mga ipis sa kuwarto ko!"