ระบบสนับสนุนภรรยาเอก

ยามเช้าต้นฤดูวสันต์[1] เจือกลิ่นอายสงบสุขสดชื่น แคว้นเหลียวผู้คนเริ่มต้นชีวิตยามเช้าตั้งแต่ก่อนฟ้าสาง บรรยากาศในจวนสกุลฝูยามเช้าคึกคักไม่แพ้กัน ผ่านพ้นยามเฉิน[2] ไปไม่นานแสงแดดอุ่นส่องเข้ามาด้านในห้องพัก สะท้อนเงาแม่นางน้อยหลังม่านโปร่งราคาแพง เช้านี้คุณหนูใหญ่สกุลฝูตื่นนอนเร็วกว่าปกติ จะให้ฝูมู่เสวี่ยข่มตาหลับลงได้อย่างไร นางไม่รู้จักแคว้นเหลียว ไม่รู้จักเมืองหลวงหลิ่งหนาน ยิ่งไม่รู้จักจวนสกุลฝูแห่งหลิ่งหนานแม้แต่น้อย เงาร่างหลังม่านโปร่งถอนหายใจแผ่วเบา บนข้อมือขาวเนียนสวมกำไลหยกขาวสลักลวดลายอสรพิษ เจ้าตัวน้อยบนข้อมือนางนี้เมื่อวานยังอวดเบ่งกลายร่างใหญ่โตข่มผู้อื่น มาวันนี้หดเหลือขนาดเท่ากำไลข้อมือฝูมู่เสวี่ยพอดิบพอดี อสรพิษตัวน้อยกลายเป็นกำไลสีขาวใส เมื่อใดก็ตามที่ฝูมู่เสวี่ยทำภารกิจสำเร็จ เจ้าตัวดีสีขาวใสจะเริ่มมีสีแดงปะปน เมื่อใดก็ตามที่ฝูมู่เสวี่ยเสร็จสิ้นภารกิจ กำไลนี้จะกลายเป็นสีแดงสดโดยสมบูรณ์ ถึงตอนนั้นไม่เพียงนางสามารถกลับไปแคว้นฉี กลับไปเป็นคุณหนูใหญ่สกุลฝูตามเดิม ยังสามารถครอบครองเจาเจียหย่งแม่ทัพผู้เก่งกาจ ให้กลายมาเป็นบุรุษของนางได้อีกด้วย เมื่อคืนฝูมู่เสวี่ยเอาชีวิตรอดจากก้นหุบเขามาได้ นับว่านางทำภารกิจแรกหลังจากมาถึงแคว้นเหลียวสำเร็จ ตอนนี้อสรพิษน้อยบนข้อมือขาวผ่องมีริ้วสีแดงสดเจือด้านใน ต้องมองดูให้ดีเท่านั้นถึงมองเห็น พูดให้ถูกต้องคือแทบจะมองไม่เห็นริ้วแดงเส้นเล็กเท่าปลายผมเส้นนี้ด้วยซ้ำไป ต่อให้เป็นเช่นนี้ฝูมู่เสวี่ยไม่อาจไม่ถอนใจ นางต้องเหน็ดเหนื่อยมากเพียงใดถึงจะเติมเต็มสีแดงสดให้เจ้าตัวร้ายบนข้อมือสำเร็จกันนะ เสียงความเคลื่อนไหวสาวใช้นามว่าชิวถงดังแว่วมา ฝูมู่เสวี่ยจดจำสาวใช้ช่างพูดได้ขึ้นใจ เมื่อวานยามออกจากหุบเขาฝูมู่เสวี่ยแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงทำสิ่งใด ชิวถงกลับเปิดปากพูดไม่หยุดตลอดทาง “คุณหนูตื่นแล้วหรือเจ้าคะ เหตุใดวันนี้ถึงตื่นเช้านัก เมื่อวานกว่าคุณหนูจะกลับถึงจวนเลยยามอ้าย[3] ไปแล้ว คุณหนูนอนพักสักหน่อยไม่ดีหรือเจ้าคะ” “หุบปาก!” “....” ชิวถง เสียงถอนหายใจแผ่วเบาดังมาอีกครั้ง คราวนี้ม่านโปร่งหน้าเตียงนอนหลังใหญ่เลิกเปิดขึ้น เผยให้เห็นดวงหน้าซีดเซียวของคุณหนูใหญ่สกุลฝู เมื่อคืนผ่านเรื่องน่าหวาดกลัวเช่นนั้น ในสายตาชิวถงคุณหนูสมควรนอนพักมากหน่อยดีกว่า ฝูมู่เสวี่ยขมวดคิ้ว “ข้าตื่นเช้าแล้วเจ้าไม่พอใจงั้นหรือ เช่นนั้นข้าจะให้คนเปลี่ยนสาวใช้ใหม่ ส่วนเจ้าไม่ต้องมาแล้ว” “คุณหนู! ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้นนะเจ้าคะ เมื่อวานเกิดเรื่องไม่ดีคงทำคุณหนูตกใจถึงได้ตื่นเช้าเช่นนี้ ดูสิเจ้าคะใบหน้าท่านยังซีดเซียวอยู่เลย ข้าพูดความจริงนะเจ้าคะ” ปากพูดไป สองมือชิวถงปัดป่ายหาคันฉ่องอันเล็กทำจากทองเหลืองราคาแพงมาให้ผู้เป็นนายส่องดู ไม่รู้ว่านิสัยใจคอคุณหนูใหญ่ฝูผู้นี้เป็นอย่างไรกันแน่ เลยยามเซินแล้วสาวใช้ยังบอกให้นอนต่ออยู่อีก ไม่ต้องไปคารวะยามเช้ากันเลยหรือ? ฝูมู่เสวี่ยมองดูโฉมหน้าตนเองในตอนนี้ที่กลายเป็นคุณหนูใหญ่ฝูมู่เสวี่ยแห่งหลิ่งหนานเงียบเชียบ วันก่อนนางมีฐานะเป็นคุณหนูใหญ่เช่นกัน แต่เป็นคุณหนูใหญ่สกุลฝูแห่งแคว้นฉี! “คุณหนูอย่าโมโหชิวถงเลยนะเจ้าคะ เอาอย่างนี้ดีหรือไม่ ให้ข้าไปรายงานฮูหยินตามท่านหมอมาดูคุณหนูสักหน่อย” “อย่าเลยเจ้าไปยกของกินมามากหน่อย บอกว่าข้าอยากกินหัวสิงโตน้ำแดงกับเกี๊ยวเจ็ดมงคล” “หัวสิงโตน้ำแดง” ชิวถงทวนคำ “หัวสิงโตน้ำแดงคือสิ่งใดเจ้าคะ ใช่หัวหมูต้มซีอิ๊วหวานหรือไม่เจ้าคะ” “หัวหมูอะไรของเจ้า! ข้าจะกินหัวสิงโตน้ำแดงต่างหาก” ฝูมู่เสวี่ยพ่นลมหายใจออกมา “ช่างเถอะ! มีอะไรเจ้ายกมามากหน่อยก็พอแล้ว” “..เจ้าค่ะ...เจ้าค่ะข้าจะไปยกมาให้คุณหนูเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ” ฝูมู่เสวี่ยมองดูเงาร่างสาวใช้ปากมากวิ่งหายออกไปจากเรือนพัก ช่วยไม่ได้บางทีคนแคว้นเหลียวอาจไม่รู้จักหัวสิงโตน้ำแดง อันที่จริงนางไม่ควรต่อว่าชิวถงเช่นนั้น แต่ยามนี้ฝูมู่เสวี่ยยังคงไม่อาจยอมรับ ไม่อาจยอมรับโชคชะตาพลิกผันใหญ่หลวงของตนเอง ฝูมู่เสวี่ยโผล่มาอยู่ในตำราภาพเล่มหนึ่ง! ตัวละครในนี้ช่างคล้ายคลึงชีวิตนางเสียเหลือเกิน ติดตรงที่แคว้นเหลียวไม่มีแม่ทัพเจารูปงามเก่งกาจ แต่ดันมีเสนาบดีน้อยจอมทรราชนามว่าเจาจื่อจิ้ง แซ่เจาเหมือนกันยังพอเข้าใจได้ แต่ที่ร้ายไปกว่านั้นบุรุษน่ารังเกียจแซ่เจาดันเป็นเป้าหมายภารกิจของฝูมู่เสวี่ย “ยินดีทำความปรารถนานายหญิงฝูเป็นความจริง คืนบุรุษอันเป็นที่รักให้ท่าน” รอยยิ้มบนใบหน้าซีดขาวมองดูกำไลขาวบนข้อมือ “หากเจ้ากล้าหลอกลวงข้า ถึงตอนนั้นข้าจะทำทุกวิธีหาทางทำลายเจ้าทิ้ง! ต่อให้ต้องตายข้าจะลากเจ้าตายไปด้วย เชื่อหรือไม่” ประกายขาวใสบนตัวกำไลคล้ายมีแสงสว่างวูบวาบ ฝูมู่เสวี่ยลองทุกวิถีทางแล้ว อสรพิษน้อยจะยอมสนทนากับนางเฉพาะยามมีภารกิจเท่านั้น เป็นเช่นนี้ก็แล้วไปเถอะ อันที่จริงฝูมู่เสวี่ยคร้านจะสนใจมัน ลำพังนางต้องคิดหาวิธีเข้าใกล้จอมทรราชแซ่เจาก็เปลืองกำลังแล้ว หากทุกวันต้องมานั่งเอาใจเจ้าตัวปัญหาขาวใสเพิ่มอีก ฝูมู่เสวี่ยคงอกแตกตายก่อนกลับแคว้นฉีเป็นแน่ “ใครอยู่ข้างนอก เข้ามารับใช้ข้า” “คุณหนู บ่าวชิวอี้เจ้าค่ะ” “เจ้าเข้ามา” ในเรือนพักหลังนี้มีสาวใช้ขั้นหนึ่งคือชิวถง ส่วนชิวอี้เป็นสาวใช้ขั้นสอง ข้างนอกมีบ่าวใช้แรงอีกสองคน ฝูมู่เสวี่ยไม่รีบร้อนวันนี้นางตั้งใจทำความเข้าใจจวนสกุลฝูแห่งแคว้นเหลียวก่อน จากนั้นคือเสนอหน้าไปเยี่ยมชมรูปโฉมทรราชแซ่เจา “...เอ๋...คุณหนูเจ้าคะเหตุใดใต้ตาท่านมีรอยแดง หรือว่าคุณหนูบาดเจ็บ ให้บ่าวไปตามฮูหยินดีหรือไม่เจ้าคะ” “อ้อ” ฝูมู่เสวี่ยขานรับในลำคอ “รอยนี้ข้าได้มาเมื่อวาน ไม่เจ็บไม่คันอะไรเจ้าไม่ต้องทำเป็นเรื่องใหญ่หรอก” [1] ฤดูใบไม้ผลิ [2] ยามเฉิน 07.00 - 09.00 [3] ยามอ้าย 21.00 - 23.00