CHASING THE DEVIL

PROLOGUE: Pinili ko ang sobrang pulang lipstick upang ilagay sa aking heart-shaped na labi. I can’t help but admire the reflection I see in the mirror. I really look attractive and my features are almost perfect. Saka ako umikot sa harap ng salamin nang mapagtanto kong okay na ang suot ko ngayon. Mas mabuting mahalin mo muna ang sarili mo bago ang iba. Appreciate your beauty first bago mo punahin ang ganda ng iba. Kung hindi ka makuntento sa kung anong meron ka, ibig sabihin lang nun, ay hindi mo pa lubusang tanggap ang iyong sarili. And if that is the case, you will not have the confidence you need to be happy. Napa-iling na lang ako sa sarili. Kaya siguro ganito ako ka desperada sa gagawin ko ngayon ay dahil hindi ko pa rin tanggap ang sarili ko. I'm not confident enough to face him today kaya todo pagpaganda ako sa sarili. Maganda naman ako at mahal ko ang sarili ko, pero sa tuwing maiisip ko ang lalaking haharapin ko ngayong gabi, nawawala ako sa sarili kong mundo. Love really sucks! Pinili ko ang matingkad na pulang bestida na halos konti na lang makikita na ang suot kong cycling. Medyo visible rin ang maganda kong cleavage na siguardong lilingunin ng kahit sinong makakasalubong ko. "Maganda ba ang suot ko? Tingin mo maakit ko siya rito?" halakhak na tanong ko. Patuloy kong inayos ang damit para mas maging kaakit-akit at maganda akong tingnan. Binalingan ko ang kasama ko sa repleksyon ng salamin. Napasimangot na lamang ako nang makita kong hindi siya nakatingin sa akin. Nakapamewang akong humarap sa kanya. "Andrew!" inis kong tawag. Buong atensyon niya ay nasa cellphone na hawak. Ngumingiti-ngiti pa siya roon na para bang may nabasa siyang magandang balita. "Andrew!" "Hmm?" Hindi pa rin siya tumitingin sa akin. "Will you stop texting!" inis kong sabi. "What is it----Woah! Are you sure you will wear that?" Mukhang hindi siya naniniwalang ito ang susuotin ko ngayon. Galing sa pagkainis nginisian ko siya ng mala-demonyo. We have the same eyes and lips. Mukha nga kaming kambal lalo na kapag nakangiti kami na parang may binabalak gawing masama. "I will wear this," confident kong saad at saka ako umikot sa harapan niya. "Do you think maaakit ko siya sa suot kong ito?" I laughed. Naiisip ko pa lang ang mukha ng lalaking 'yun habang nakasuot ako ng maiksing damit na ito, para na akong mamamatay sa saya. Siguradong magkakaway s’ya oras na makita niya ang hubog ng katawan ko, na lalo pang pinatingkad ng suot kong bestida. Hindi na ako makapaghintay na makita siya, on how he will react if he sees me again for the past years. "Baliw ka na talaga. Of course maakit mo ang mga lalaki sa suot na 'yan. But, that asshole? I don't think so. He hates you that much, he won't be attracted,” sagot niya. "What do you mean? Sa tingin mo hindi ko siya maakit sa suot kong ito? Come on. Kahit sabihin niya pang hubarin ko ito sa harapan niya ay gagawin ko." Tinaas ko ang kilay para ipakita ang disgusto sa sinabi niyang iyon. Lumaki ang mata niya, tila hindi makapaniwala sa narinig. "Ano bang ginawa niya sa'yo at mas lalo kang naging desperadang makuha siya?" taas kilay na tanong niya. Nagsisimula na siyang mainis. Bumalik ako sa ala-ala ng nakaraan. Iyong mga titig niyang halos himatayin na ako, iyong madilim niyang aura sa tuwing nakikita ako. At sa tuwing ngini-ngitian ko siya kapag naasar na siya sa akin. Lahat ng 'yon ay sariwa pa sa alaala ko. How I miss those things. I really can’t get him out of my system. He seems like a part of it. "I find him really attractive, Kuya!" I said smiling. "The hell with you! Tumigil ka na nga sa kahibangan mo. Hindi mo 'yon makukuha dahil na rin sa mga ginawa mo noon, mga maling nagawa mo sa kanya kaya sumama ang loob niya sayo. I can't blame him if he treat you like a trash,” sabi niya. Nawala ang ngisi ko. Pinaalala niya pa talaga ang kabaliwang ginawa ko. Minsan iniisip ko na hindi ko na iyon dapat pagsisihan, dahil kahit papaano sa panahong nagkamali ako sa mga desisyon ko, ay naging masaya naman ako. "Pinaggagawa natin noon, Kuya. Huwag kang magmalinis. Maswerte ka nga at nagtagumpay kang makuha ang babaeng pinapangarap mo, samantalang ako, heto bigo pa rin at patuloy na umaasa." I rolled my eyes before turning around to see how I looked that day. Sisiguraduhin kong maakit na siya sa gagawin ko ngayon. "Because you can't control your emotions. Hindi mo kasi alam ang larong pinasok mo. Basta ka na lang sumusugal kahit alam mong mahirap manalo sa larong ikaw mismo ang gumawa- na simula pa lang alam mo namang hindi ka mananalo." Nilunok ko ang pait na naramdaman ko sa lalamunan ko. Truth hurts, tama nga, but he is such an evil to tell me the truth today, while I am trying to compose myself to earn his desire. Kung hindi dahil sa kanya ay hindi ako mahihirapan ng ganito. Pasalamat siya dahil natulungan ko siya kaya halos magbunyi siya ngayon. Samantalang ako, heto palaging naghihintay sa susunod na mangyayari sa buhay kong ito. Susugal ulit ako at sisiguraduhin ko na sa larong ito, ako naman ang mananalo. Ito na siguro ang huli kong baraha kaya dapat lang na ilaban ko na. "Inagaw mo 'yung girlfriend niya, kaya siya galit sa akin ngayon," patuyang sambit ko. Kumunot ang kanyang noo. "She deserves me. Hindi niya deserve ang gagong ex niyang Moonzarte. And for your information, little evil sis, noon pa siya galit sa'yo. Mas lumalala lang ngayon. I don't know what's the real reason behind, why he dump you, while you were chasing him over and over again. " He smirked na mas lalong ikina-inis ko. "Shut up, you jerk!" "Bakit, totoo naman talaga ang sinabi ko, ah! Dahil kahit anong gawin mo, pinili mo talagang bumuntot sa kanya. You’re chasing the devil. You can't catch him easily, Jessy Rainylene Mejares.” Mas lalong uminit ang pisngi ko. Hindi ko alam kung dahil sa galit sa kanya o dahil ba ito sa naiisip ko na mga kagagahang ginawa ko noon. "Makukuha ko siya. Mananalo ako ngayon!" Sinamaan ko siya ng tingin. "You're obsessed with him… Well, let’s see," pinal niyang sabi bago tumayo. "I need to go, nagtext si Sofia na sunduin ko siya ngayon." "Look who's obsessed right now," wika ko at saka siya tinalikuran para pumasok sa kwarto ko. I'm not obsessed. Gusto ko lang siya- gusto ko siyang makuha muli. Kinuha ko ang cardigan sa kama at sinuot ito. Dumiretso na agad ako sa parking lot kung nasaan ang bago kong sasakyan. Pagkasakay ko pa lang ay inayos ko agad ang mukha ko. Kinagat ko muna ang aking pang-ibabang labi bago ko pinaandar ang kotse. Kinakabahan ako sa gagawin ko ngayon, sa pagkikita naming ito, but I can't help being excited at the same time. Makikita ko na naman siya. Those mysterious eyes back then are still vivid in my mind. Kaya malakas ang loob kong humarap sa kanya ngayon, dahil na rin sa pinanghahawakan kong mga salita niya noon. Kahit pa galit ang aabutin ko sa mga mata niya, I can't wait to see him. I miss him. This is the same feeling I had before. Nandito pa rin ang kaba na walang humpay at ang kirot sa tuwing nakikita ko na siya. Despite the negative thought, I still appreciate everything about him. I can't resist his existence. "Can, I talk to Mr.Moonzarte?”paunang bungad ko sa secretary. The way I spoke his last name sounded so surreal. Ang sarap siguro kapag tinawag akong Mrs. Moonzarte. Napangiti na lang ako sa isiping iyon. Oh, God! Feeling ko isa akong teenager dahil sa mga pumapasok sa isip ko. Parang kumirot ang tiyan ko sa naisip ko. Parang ang sarap isipin na lahat ng tao sa paligid ko ay tatawagin akong Mrs. Moonzarte. Muli, napatawa ako. Baliw na talaga ako. Tama nga si Kuya Andrew. I'm drowning from everything about him. Dahil handa akong ipakita sa kanya ang lahat-lahat ngayon. Willing akong akitin siya sa pamamagitan ng suot ko. I am willing to risk my life just to get him again. "Can you wait a little bit Ma'm? May ka meeting pa kasi siya sa loob,” saad nito. "Oh. Sure," ngiti ko 'tsaka naghanap ng mauupuan. Mukhang maghihintay pa yata ako ng ilang oras. Hanggang ngayon sariwa pa rin sa isip ko itong kumpanya ng mga Moonzarte na dinadalaw ko noon para lang makita siya. Binilang ko ang bawat segundong naghihintay ako sa labas ng office niya. Pinaglalaruan ko ang daliri na kamamanicure lang kaninang umaga. Alas otso na ng gabi kaya umaasa akong lalabas na siya. Saktong-sakto itong pagdating ko. I might invite him for dinner first- me and him eating together. I miss those scenes. I can't wait anymore. Bakit ang tagal naman yata ng ka meeting niya? Mag-iisang oras na akong naghintay sa lobby. Tumayo ako para kusa na sanang pumasok sa loob ng office. Mas maigi pa sigurong sa sofa na lang ako maghintay. Hindi naman ako para makialam pa kung sino ang mga ka meeting niya. Gusto ko lang siyang panoorin. Ginagawa ko naman ito noon at wala naman siyang reklamo. Sana ngayon, wala pa rin siyang reaksyon. "Papasok na ako sa loob," paalam ko sa secretary. Hindi ko na hinintay ang sagot niya. Basta na lang ako naglakad palapit doon sa pinto ng office ni Harris. Narinig kong tinawag niya ako pero hindi na ako nag-atubiling pansinin pa siya. Binuksan ko ng dahan-dahan ang pinto. Bumungad agad sa aking ilong ang perfume ng babae. Kumunot ang noo ko. Babae pala 'yong ka meeting niya? Nang mabuksan ko ng mas malaki ang pinto, bumungad sa akin ang magandang tanawin sa glass wall na kita ang buong syudad. Ang city lights na sana ay hahangaan ko dahil sa sobrang kagandahan nito ay hindi ko na napansin, dahil natuon lahat ng atensyon sa babaeng kandong ng isang lalaki. Naghahalikan silang dalawa roon. Nakasuporta ang mga kamay ng lalaking gusto kong makita ngayon sa bandang puwetan ng babae na humahagod paminsan-minsan sa binti nito. Pumikit ako nang mariin para pakalmahin ang sarili. Halos manginig ang kalamnan ko sa nasaksihang eksena. Parang anumang oras ay kaya nang bumigay ng mga tuhod ko. Sobrang sakit pa rin talaga sa dibdib tuwing nakikita ko siya sa ganitong eksena. Naalala ko na naman ang nakaraan, ang nakaraan kung saan nakikita ko siyang may kasa-kasamang ibang babae. Kahit nanginginig ang katawan ko ay tumuloy pa rin ako sa pagpasok sa loob. Nilakasan ko ang loob ko para hindi tumakbo palabas o di kaya'y sabunutan ang babae. Pumasok sa isip ko ang imahe ng babae na kinakaladkad ko palabas ng opisinang iyon. "Pumasok na ako. Akala ko naman may mahalagang meeting dito sa loob, mukhang ibang meeting yata ang naabutan ko." Pasalamat na lang ako dahil nakayanan ko pang magsalita nang hindi nauutal Matabang ko silang nginitian. Natigil ang dalawa sa paghahalikan dahil sa lumabas sa bibig ko. Malinaw na malinaw sa paningin ko ang madilim na itsura ng kanyang mukha na nakabaling sa akin. Mukhang uminit ang ulo niya sa pagdating ko. "What the f**k are you doing here!?" singhal niya. Halata ang gulat sa kanyang mga mata nang makita ako pero panandalian lamang iyon dahil napalitan agad ito nang mabagsik na tingin na tila ba diring-diri siya sa akin. "I visited you. Obvious naman diba?" Walang ganang sabi ko saka naglakad nang tuluyan doon sofa na medyo may kalayuan sa lamesa niya. "I will wait until you are done kissing her or should I say, when you are done fvcking that slut-----" "I'm not a slut, excuse me!" sabi ng babae na animo'y isang mahinhin na nilalang pero 'yun pala ay may itinatagong kalandian. Hindi ko inakalang maaabutan ko siya na kandong ng lalaking ito and worse they are kissing and almost making out kung hindi lang ako dumating. "You are.” I raised my brow. “You are crazy! Ang sabihin mo nagpunta ka rito para magpapansin kay Harris.” Napatayo pa siya dahil sa sobrang galit. "Move on, girl. Sawang-sawa na si Harris sa’yo. Desperada!" Desperada! Iyan ang paulit-ulit na nag-eecho sa isip ko. Nakatitig ako ngayon kay Harris na halos lamunin na ako sa sobrang galit ng kanyang mata. Hindi pa rin nagbabago ito- masungit pa rin at napaka-misteryoso sa tuwing tinitingnan ko siya. "Hindi ako desperada. I'm not here for any arguments. Nandito ako para putulin ang kung ano mang ginagawa ninyong dalawa… All I want is Harris. I can wait here until you two are done f*****g. Kaya kong maghintay hanggang matapos ka niyang malabasan ng libog, and after that you can leave, and I'll take responsibility.” Medyo humina ang boses ko sa hulihan. I can't say it so loud. Dahil pakiramdam ko nagmumukha akong tanga ngayon. Really? Maghihintay ako kung kailan sila matapos? Did I just say that? How pathetic of me. Tama si kuya, nababaliw na talaga ako sa Harris na ito. Baliw na baliw ako sa kanya, to the point na balewala na sa akin itong masakit na imaheng nasaksihan ko ngayon. "Leave!" turo ni Harris sa pintuan. Ang sama ng tingin niya sa akin "I will wait." Umiling ako saka prenteng-prenteng umupo sa sofa. "Hindi ko kayo iistorbohin," matigas kong sabi. Pero ang totoo para na akong dinudurog ngayon. "I said, leave!" Sa puntong ito naputol na ang maigsing pisi niya. Tumayo siya sa kanyang swivel chair upang lapitan ako. Hinawakan niya ang braso ko nang mahigpit at pilit akong pinatayo. "Leave right now!" ulit niya. I shook my head na nagpalakas lalo ng paghinga niya. "Bakit ang tigas ng ulo mo! I don't want to see your disgusting face. Lumabas ka na!" Parang sinaksak ng punyal ang puso ko dahil sa narinig sa bibig niya. Hindi ko siya masisi kung bakit ganito ang pakikitungo niya sa akin. Malaki ang naging sugat na ginawa ko sa kanya noon at mahirap kalimutan ito. "I want to talk to you," mahinang saad ko, halos hindi na marinig. "Kahit anong sabihin mo wala akong pakialam. I already told you, don't show your face here. Nandidiri ako sa’yo! Get the f**k out before you could see my evilness, that you won’t forget." Kinagat ko ang ibabang labi ko. Parang sinaksak ng libo-libong kutsilyo ang puso ko ngayon. Hindi siya ganito noon. He is a monster back then, but now he is turning into a devil. "Umalis ka na. Napaka desperada mo talaga.” Sabi naman ng babaeng kinamumuhian ko noon pa. Bago pa ako makakapagsalita, kinaladkad na ako ni Harris papunta a pintuan upang palabasin. Bubuksan na sana niya ang pinto pero hinarangan ko ito. "Dito lang ako! Hindi ako lalabas hanggang hindi kita nakakausap! Dito lang ako mananatili. Ayaw ko kayong iwan dito," mangiyak-ngiyak kong sabi. Naging mahina na naman ako sa harapan niya. While watching him so close like this, para akong nilalamon ng kanyang mga mata na kakaiba kong tumitig sa akin. "Leave," saad niya na halata na sa boses ang iritasyon. "Harris, please let me stay. Let me stay, please!" Pagmamakaawa ko. May namumuong luha sa mata ko pero pinigilan ko ang pagbagsak nito. Pumikit siya nang mariin tila hindi na alam kung anong gagawin sa akin. “No! After what you've done. You’re just coming like nothing happens? What the heck on earth are you thinking? Hindi ka ba talaga nahihiya sa sarili mo? You are confident to face me like this, like you didn’t broked me for the past years?” “I-I'm sorry. I didn’t mean to----“ “Oh, shut the f**k up!” “I am here para humingi sa’yo ng pasensiya sa lahat ng kasalanan ko sa’yo. Pinagsisihan ko na iyun lahat. Please, let’s talk and let me stay…” Nangingimi ang bibig ko sa tensyong nararamdaman ko sa kanya. Hindi ko mapigilang kabahan dahil sa takot. “Damn it! Leave, I said!” Pilit niya akong tinulak pero niyakap ko siya sa bewang para hindi siya magtagumpay na paalisin ako. “No, please!” I shoke my head. Mas pinikit niya ang mga mata, huminga nang malalim. Narinig ko ang mumunting mura niya. "Fine... Stay and watch!" Sa pagmulat ng kanyang mga mata nakitaan ko siya ng kakaibang binabalak. "H-Harris,”nanginginig kong sabi. "You want to stay, right? Then be it. Watch me, until, I'm done f*****g this woman." Turo niya sa babae sa kanyang likuran na nagulat sa sinabi niya. Dahil sa narinig lumukob sa akin ang kakaibang pakiramdam. Mas lalo akong kinabahan, halos hindi na ako makahinga nang tinalikuran niya ako para lapitan iyong babaeng halatang excited sa susunod niyang hakbang. Mariin ang pagkasasandal ko sa pinto. Hindi alam kung anong tamang gawin, kung aalis ba o titingnan siya ngayon. I know him, I know his guts. Kilalang-kilala ko siya kung gaano siya ka demonyo. Kung gaano siya ka rahas sa lahat ng bagay. Lumunok ako ng ilang beses nang hinalikan niya nang sobrang diin ang babaeng uhaw sa kanyang atensyon. Nakita ko kung paano niya nilamas ang dibdib nito habang nakipag espadahan ang dila niya sa dila rin nito. Napahawak ako sa door knob para kumuha ng lakas. Upang hindi ako mapa-upo dahil sa panginginig ng mga tuhod. Any moment my legs are going to break down. Ilang beses akong lumunok nang pinalandas ni Harris ang kanyang bibig sa nakatingalang leeg ng babae. Tumigil siya para tingnan ako. Sumiklab ang galit na titig niya sa akin, para bang naalala niya lahat ng masamang gawain ko sa kanya noon. Kahit hinang-hina tiningnan ko pa rin siya gamit ang matigas na titig na para bang wala akong pake-alam sa kung anong gagawin niya sa babaeng 'yan. Nag-iwas siya ng tingin. Nilapag niya ang babae sa lamesa at pinahiga niya roon. Hinawi ang mga gamit, nanlaki ang mata ko nang walang hirap niyang pinilas ang manipis na damit ng babae. Her bra are showing freely. Dinig na dinig ko ang halinghing ng babaeng pinapaligaya niya, tila gustong-gusto ang ginawa sa kanya ni Harris. Ilang beses akong lumunok, nanghihina ang kalamnan. Parang nalukot ang tiyan ko sa hindi ko maipaliwanag na sakit sa dibdib ko. Parang tinutusok ng karayom sa sakit. "Ah. Damn you, Harris!" ungol nito. Gusto kong takpan ang mata at tenga dahil ayaw kong umiyak habang naririnig bawat halinghing ng babae. Ang sakit-sakit, tama pa ba itong ginagawa ko ngayon? Tama pa bang titingnan ang lalaking pinagpantasyahan ko noon na ngayon parang wala ng puso kung makipag halikan at pinapaligaya ang babaeng sinisiraan ako noon pa. Tama pa ba itong ginagawa kong desisyon sa buhay. Mula noon hanggang ngayon. I keep on chasing him, I keep on chasing his love but now... Bago ko pa masilayan ang lahat. Tumalikod na ako. Mabilis kong binuksan ang pinto dahil hindi ko na kaya ang sakit na naramdaman sa dibdib. Parang pinipiga ang puso ko. Hindi ako makahinga. Lumandas ang luhang kanina ko pa pinigilan. Damn you! Damn him! Bakit ang tanga-tanga ko na mahalin siya. Bakit sa kanya pa ako nahumaling ng husto. Bakit gustong-gusto ko pa rin siya sa kabila ng mga pinagagawa niya ngayon. Bakit? When infact I'm just chasing a wrong person. Even though it's hurt. I still want to win him back and chase his heart. He is heartless. This is insane because I admit I'm just only... CHASING THE DEVIL.