เสียงนาฬิกาดิจิทัลดังตัดกับความเงียบในห้องแม้จะนอนพักเต็มอิ่ม แต่ร่างกายยังคงมีร่องรอยเหนื่อยล้าจากคืนก่อนที่เธอปล่อยกายปล่อยใจไปกับรสสวาทของธาวิน
เธอพยายามไม่คิดอะไร เปิดโน้ตบุ๊กขึ้นมา ตรวจเช็กรายงานคอลัมน์ล่าสุดที่เพิ่งปล่อยออกไป ยอดอ่านและเสียงตอบรับดีเกินคาด รอยยิ้มบางผุดขึ้นบนริมฝีปากเหมือนกำลังย้ำเตือนตัวเองว่า งานคืองานสิ่งที่เธอเลือกจะพึ่งพา ไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่พันธนาการหัวใจ
หลังจากจิบกาแฟดำแก้วโปรด เธอแต่งตัวเรียบง่ายและก้าวออกจากคอนโดไปยังย่านคาเฟ่ในเมือง เพื่อหามุมสงบเขียนต้นฉบับถัดไป
แต่โชคชะตากลับเล่นตลก…
เสียงคุ้นหูดังขึ้นข้างหลัง “อัญญา”
เธอหันขวับ พบคิรินยืนอยู่ไม่ไกลในคาเฟ่เดียวกัน วันนี้เขาแต่งตัวสบาย ๆ เสื้อเชิ้ตแขนพับ กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบธรรมดา แต่แววตาคมและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยังเหมือนเดิมทุกกระเบียดนิ้ว
“บังเอิญจริง ๆ” เขาพูดพลางยกแก้วกาแฟในมือ “คิดว่าจะเจอคุณ
