เสียงในคาเฟ่เพิ่งเงียบลงหลังคิรินเดินกลับไปนั่งมุมเดิม แต่แรงสะเทือนที่เขาทิ้งไว้ยังคงค้างอยู่ในอากาศ ทุกโต๊ะเหมือนหายใจไม่ทั่วท้อง พี่ดารินที่นั่งตรงข้ามอัญญาอึ้งจนตาโต อ้าปากค้างโดยไม่รู้ตัว
อัญญาหลุบตาลงเล็กน้อย ก่อนหัวเราะเบา ๆ อย่างอดกลั้นไม่ได้ เธอยกมือเล็กขึ้นแตะคางพี่สาวเบา ๆ ดันให้ปิดปากลง “อย่าอ้าปากนานค่ะพี่…เดี๋ยวใครเขาจะคิดว่าพี่เป็นคนอยากได้คิรินซะเอง”
ดารินกระพริบตาปริบ ๆ แล้วหัวเราะพรืดออกมาในที่สุด “โธ่ตายแล้วว น้องเอ๊ย…แซ่บกว่าคอลัมน์ไหน ๆ ที่พี่เคยอ่านมาอีกนะนี่ คอลัมน์เธอว่าสุดแล้ว เจอตัวจริงเขาปะทะปากแบบสด ๆ พี่นี่แทบหายใจหายคอไม่ทันเลย”
อัญญายกแก้วขึ้นจิบแก้เก้อ แต่ในดวงตาซ่อนประกายบางอย่าง ภูมิใจเล็ก ๆ ที่เห็นเขาลุกมาปกป้องตัวเอง…และปกป้องสิ่งที่มีร่วมกัน แม้เธอจะไม่ได้พูดออกมาตรง ๆ
“แหม…” ดารินยังไม่หยุดแซว “ไม่รู้ว่าผู้ชายสองคนนี้เขาคิดยังไงกับเรานะ แต่ถ้าพี่เ
