ตอนที่ 8
1139 Words
อัญญายังยิ้มกรุ้มกริ่มเล็ก ๆ หลังโดนพี่ดารินแซวเล่นเมื่อครู่ แต่พอหัวหน้าคนสนิทเห็นเธอหน้าแดงชัด ก็เปลี่ยนสีหน้ากลับมาเป็นจริงจังทันที
“เอาล่ะ ๆ พี่ไม่กวนแล้ว มานี่สิ” ดารินกวักมือเรียก พลางหยิบแฟ้มงานหนาออกมาวางบนโต๊ะ “เรื่องงานวันนี้มีประเด็นร้อนเลยนะ บทความรีวิวงานปาร์ตี้เมื่อคืน ต้องส่งต้นฉบับภายในพรุ่งนี้บ่ายสาม”
อัญญารีบทรุดนั่งข้าง ๆ สีหน้าเริ่มโฟกัสขึ้นมา “เข้าใจค่ะพี่ดา หนูเก็บรายละเอียดมาเยอะอยู่ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะวางโทนแบบไหน… จะออกสายเจาะบรรยากาศหรู หรือจะตีเป็นบทความเชิงสังคมดี”
“พี่ว่า…ถ้าเน้นหรูอย่างเดียว คนอ่านมันก็ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แต่ถ้าเราใส่ มุมมองคม ๆ ลงไปด้วย มันจะสะกิดใจคนอ่านมากกว่า” ดารินพูดเสียงนุ่ม น้ำเสียงเป็นพี่สาวที่คอยชี้แนะ
อัญญาพยักหน้าเบา ๆ “ถ้างั้น หนูจะจับประเด็นเรื่อง โลกใบสวยที่เต็มไปด้วยความปรารถนา… แล้วโยงเข้ากับสังคมคนชั้นสูงที่มักมี ‘พื้นที่ลับ’ ให้ตัวเอง”
ดารินยิ้มพอใจ “นั่นแหละใช่เลย แซ่บแบบมีสาระ…สไตล์อัญญาชัด ๆ”
อัญญาหลุดหัวเราะ ก่อนจะเอียงคออย่างครุ่นคิด “แต่…ถ้าเขียนแบบนี้ อาจกระทบกับชื่อเสียงของบา๐งคนหรือเปล่าคะ”
“อย่าลืมสิ เราไม่ได้เอ่ยชื่อใครตรง ๆ แค่เล่าภาพรวม ใครอยากร้อนตัวก็เรื่องของเขา” พี่ดารินยักไหล่เหมือนไม่กังวลอะไร แต่แววตาเต็มไปด้วยประสบการณ์ในวงการสื่อ
พี่ดารินพลิกแฟ้มส่งต่อให้อัญญา “แล้วอีกอย่าง… พี่ว่าแค่รีวิวบรรยากาศมันยังไม่พอหรอก อัญลองนัด ่สัมภาษณ์แขกคนสำคัญสักคนดูสิ จะได้เป็นคอนเทนต์ชิ้นเด็ด”
อัญญาเงยหน้าขึ้นเลิกคิ้ว “สัมภาษณ์เหรอคะ? ใครล่ะพี่”
“ก็…แล้วแต่เธอจะเลือกไงจ้ะ คนดังในแวดวงเมื่อคืนก็มีตั้งหลายคน แต่ถ้าจะให้ดึงคนอ่านจริง ๆ …” ดารินเว้นจังหวะ ยกยิ้มมีเลศนัย “เจ้าของโรงแรมอย่างคุณธาวิน ก็น่าสนใจไม่ใช่หรือไง”
หัวใจอัญญาเต้นแรงวูบ เธอพยายามปรับสีหน้าให้เรียบเฉย แต่แววตาก็เผลอวูบวาบออกมา “พี่ดานี่… รู้ไปหมดเลยนะคะ”
“พี่ไม่ได้รู้อะไรหรอกจ้ะ แค่สายตานักข่าวมันบอกเอง” ดารินหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะตบแฟ้มปิดอย่างมั่นใจ “เอาเป็นว่า อัญลองหาช่องทางติดต่อ แล้วนัดหมายให้ได้ ใส่สัมภาษณ์นั้นลงไปในบทความ…รับรองกระแสมาแรงแน่”
แสงสว่างจากจอคอมสะท้อนใบหน้าเรียวที่กำลังขมวดคิ้วครุ่นคิด อัญญาไล้นิ้วบนคีย์บอร์ดอย่างระมัดระวัง เธอเปิดอีเมลใหม่ กรอกหัวข้อชัดเจน
Subject: คำร้องขอสัมภาษณ์คุณธาวิน กฤตภพ เพื่อนำเสนอคอลัมน์ไลฟ์สไตล์
เธอสูดหายใจเล็กน้อย ก่อนพิมพ์ข้อความลงไป
เรียนคุณเลขาธิการส่วนตัวของคุณธาวิน
ดิฉัน อัญญา … จากนิตยสาร LuxeLife
เนื่องด้วยทางเราต้องการจัดทำบทความรีวิวและเจาะลึกบรรยากาศงานเลี้ยงเมื่อคืน ดิฉันใคร่ขอสัมภาษณ์คุณธาวินในฐานะเจ้าของโรงแรม เพื่อใช้ประกอบคอลัมน์ โดยจะใช้เวลาไม่นาน และพร้อมปรับตามตารางของท่าน
หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับเกียรติ และขอขอบพระคุณล่วงหน้า
เธออ่านทวนซ้ำสองรอบ ก่อนจะกด “ส่ง” เสียง ติ๊ง ของอีเมลที่หายไปจากกล่องจดหมายทำเอาหัวใจเธอเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ
“โอเค…งานก็คืองาน” อัญญาพึมพำกับตัวเอง พยายามทำให้ใจสงบ ทั้งที่ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนยังวนเวียนอยู่ในหัว
เธอหันไปมองนาฬิกา บ่ายกว่าๆตรง แต่ตอนนี้เธอกลับใจลอย รอเสียงแจ้งเตือนตอบกลับจากเลขาธิการของธาวินอย่างจดจ่อ
เสียงแก้วคริสตัลกระทบโต๊ะไม้ดัง กึก ขณะที่ธาวินวางแก้ววิสกี้ลงแรงกว่าปกติ ทั้งที่ยังเป็นเวลาเพิ่งเลยเที่ยงวัน ใบหน้าคมเคร่งเครียด แววตาคมเต็มไปด้วยความหงุดหงิด เขายังลืมไม่ลงกับภาพที่เห็นในตอนสาย หญิงสาวคนนั้น เดินเคียงข้างรณภพพร้อมรอยยิ้มที่เขาไม่คุ้นเคย
“เล่นหัวเราะอย่างมีความสุขเชียวนะ…”
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเบา ๆ แต่แฝงแรงกดดัน ราวกับกำลังประชดตัวเองมากกว่าคนอื่น
เสียงเคาะประตู ก๊อก ๆ ดังขึ้นขัดบรรยากาศ ก่อนที่เลขาคนสนิทของเขา “คุณภัสสร” จะก้าวเข้ามาอย่างสุภาพ พร้อมถือแท็บเล็ตติดมือ
“รบกวนเวลานิดนึงนะคะ คุณธาวิน”
เขาเหลือบตามองเล็กน้อย “มีอะไร”
“เมื่อครู่ได้รับอีเมลจากคุณอัญญา…เธอขออนุญาตนัดสัมภาษณ์คุณ ในฐานะเจ้าของโรงแรม เพื่อใช้ประกอบคอลัมน์ค่ะ”
ปลายนิ้วธาวินที่กำลังหมุนแก้วหยุดชะงักทันที แววตาที่มืดครึ้มเมื่อครู่สะท้อนประกายบางอย่างขึ้นมาแทน
“หึ…” ริมฝีปากหยักยกยิ้มจาง ๆ แต่สายตากลับเย็นเฉียบ “เมื่อคืนยังไม่พอใจอีกหรือไง ถึงได้หาทางกลับมาเจอ”
เลขาเงียบ ไม่กล้าออกความเห็น เพียงก้มศีรษะรอคำสั่ง
ธาวินเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ หยิบมือถือขึ้นมากดดูเวลา “บอกเธอไปว่า…ฉันสะดวกให้สัมภาษณ์ แต่ต้องมาที่นี่ ห้องทำงานส่วนตัวของฉัน”
เสียงแจ้งเตือนอีเมลดัง ติ๊ง ทำเอาอัญญาที่กำลังเคาะนิ้วกับโต๊ะเงียบ ๆ รีบเปิดจอทันที สายตาไล่ไปยังข้อความที่เข้ามา
From: ภัสสร เลขาส่วนตัวคุณธาวิน
Subject: Re: คำร้องขอสัมภาษณ์คุณธาวิน
เรียนคุณอัญญา,
คุณธาวินสะดวกให้สัมภาษณ์ในวันนี้ เวลา 17:00 น.
สถานที่: ห้องทำงานส่วนตัว ชั้นบนสุด โรงแรม Celestial Grand
กรุณาติดต่อที่เคาน์เตอร์หลักเพื่อขออนุญาตขึ้นไป
ขอบพระคุณ,
ภัสสร
หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบหลุดออกมานอกอก ห้องทำงานส่วนตัว คำนี้สะกิดบางอย่างในใจ…ไม่ใช่ห้องประชุม ไม่ใช่เลานจ์สาธารณะ แต่เป็นพื้นที่ของเขาโดยตรง
อัญญาเม้มปากแน่น พยายามกดความรู้สึกที่ตีวนอยู่ในอก ก่อนจะสูดหายใจยาว “ก็แค่งาน…ใช่สิ มันก็แค่งาน”
พี่ดารินที่เดินผ่านมาเห็นท่าทีของเธออดถามไม่ได้ “ได้คิวสัมภาษณ์แล้วเหรอ?”
“ค่ะ…ห้าโมงเย็น ที่ห้องทำงานคุณธาวิน”
ดารินเลิกคิ้วสูง “โอ้โห…เล่นนัดกันในถ้ำเสือเชียวนะเรา เอาเถอะ ไปให้ถึงก็แล้วกัน พี่อยากเห็นบทความของเธอจะเด็ดแค่ไหน”
อัญญาหัวเราะเบา ๆ แต่แววตายังคงหวั่นไหวลึก ๆ ในใจ ภาพเมื่อคืนพลันแล่นกลับมา ทับซ้อนกับความทรงจำตอนสายที่เธอไม่รู้ว่าเขาเห็นอะไรไปบ้าง
เวลาเหมือนเดินเร็วขึ้นผิดปกติ จนในที่สุด เข็มนาฬิกาก็ขยับเข้าใกล้ช่วงเย็น
- Writer
