25
เสียงหัวใจในอกของอัญญายังเต้นแรง แม้จะพยายามควบคุมมันให้เป็นปกติเหมือนตอนที่ยังอยู่คนเดียว
แต่ตอนนี้…ไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้ว
ธาวินยังจับมือเธอแน่น ขณะที่คิรินเอื้อมมาแตะแผ่นหลังเบา ๆ ราวกับจะยืนยันว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว ไม่ใช่แค่ในห้องนี้…แต่ในทุกความรู้สึก
"อย่ากลัวของจริงเลยอัญญา…" คิรินพูดเสียงแผ่วพลางขยับเข้ามาใกล้จนลมหายใจแตะผิวแก้ม "...เพราะพวกเราก็ไม่คิดจะปลอมอีกเหมือนกัน"
อัญญาเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ดวงตาสั่นไหวอย่างลังเล แต่ไม่ได้ถอยหลังอีกแล้ว เธอแค่…ยังไม่ชินกับการถูกรักแบบนี้
การถูกรัก…โดยคนสองคน ในแบบที่ไม่ต้องแบ่งแยก
ธาวินดึงมือเธอขึ้นจูบเบา ๆ ที่หลังมือ เสียงทุ้มของเขาดังใกล้หู
“เมื่อคืน...เธอพูดว่าเธอรู้สึกปลอดภัยเวลาถูกพวกเรากอดไว้ใช่ไหม”
อัญญาพยักหน้าเบา ๆ
“งั้นก็…ปล่อยให้เรากอดเธออีกครั้ง” เขาเอ่ย “แต่ครั้งนี้…ไม่ใช่เพราะเมา”
คิรินหัวเราะน้อย ๆ “และไม่ต้องพูด
