บรรยากาศห้องอาหารในโรงแรมของธาวินดูเงียบสงบกว่าปกติ มุมส่วนตัวด้านในถูกจัดไว้สำหรับพวกเขาโดยเฉพาะ ไฟสลัวอุ่น ๆ สะท้อนเงาแก้วไวน์ที่ตั้งเรียงราย
ธาวินนั่งสงบ ข้าง ๆ มีคิรินที่เอาแต่มองเมนูอย่างเสียไม่ได้ แต่ยังเหลือบตามองอัญญาที่นั่งตรงข้ามไม่วางตา
อัญญายกแก้วไวน์ขึ้นจิบเบา ๆ รอยยิ้มกรุ้มกริ่มผุดขึ้น ก่อนจะเอียงหน้าเล็กน้อยเหมือนจะเบื่อที่ต้องนั่งเรียบร้อย
เธอลุกขึ้นโดยไม่บอกกล่าว ขยับก้าวข้ามมาแล้วหย่อนตัวลงบนตักธาวินเต็ม ๆ
“อัญญา…” ธาวินเอ่ยชื่อเสียงต่ำ แววตาเข้มจัด เห็นชัดว่าเขากำลังพยายามกดข่มอารมณ์
อัญญายักไหล่ หันไปยิ้มให้คิรินที่ตาค้าง “ก็เก้าอี้ตรงนั้นมันแข็งไปนี่คะ… ตักคุณธาวินนุ่มกว่าเยอะ”
คิรินหัวเราะแห้ง กดเสียงต่ำ “เธอนี่มัน…ไม่เคยหยุดยั่วจริง ๆ”
ธาวินจับเอวเธอแน่น คำพูดเด็ดหลุดออกมาช้า ๆ “ถ้าไม่หยุดขยับ เดี๋ยวฉันไม่รอถึงห้องหรอก อัญญา”
เธอก้มลงกระซิบชิดข้างหูเขา น้ำเสี
