เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ของธาวินยังดังเป็นระยะ เขานั่งพิงหัวเตียง สายตาคมกริบยังคงจับอยู่บนหน้าข่าว ขณะที่คิรินลุกไปยืนพิงกรอบหน้าต่าง สูดอากาศเช้าอย่างครุ่นคิด
ไม่นานนัก อัญญาก็ค่อย ๆ ขยับตัว ลืมตาขึ้นช้า ๆ พลางยกแขนขึ้นบังแสงแดดที่ลอดเข้ามา เธอหันไปเห็นธาวินนั่งอ่านข่าวอยู่ ริมฝีปากคลี่ยิ้มบาง “ตื่นเช้าจัง…แต่ทำไมไม่ปลุกกันเลยล่ะ”
ธาวินเหลือบตามองเธอ เสียงทุ้มเอ่ยเรียบ ๆ แต่แฝงความกดดันเล็กน้อย “ฉันอยากให้เธอพัก…เมื่อวานเธอดูเหนื่อย” เขาหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนยกมือถือขึ้นเล็กน้อย “สัมภาษณ์สนุกไหม”
อัญญาชะงักเล็กน้อย แต่ก็ฝืนยิ้ม พลิกตัวนั่งพิงหมอน “อ๋อ…คุณรามิเนสน่ะเหรอคะ เขาโอเคนะ เป็นนักกีฬาที่พูดจาตรงไปตรงมา มีไฟดี แล้วคาเฟ่ที่สุขุมวิทก็น่าสนใจ”
คิรินหันกลับมาเลิกคิ้ว “งั้นเหรอ…ฉันก็ได้ยินชื่อเขาบ่อยเหมือนกัน” สายตาคมกวาดมองเธอแบบกึ่งหยอกกึ่งจริงจัง “แต่คงไม่ได้ทำให้เธอตื่นเต้นเกินไ
