หน้าจอโทรศัพท์เงียบสนิทอยู่นานจนธาวินหมดความอดทน เขาคว้ากุญแจรถ ลุกขึ้นจากโซฟาทันทีโดยไม่รอคิรินเอ่ยถามเสียด้วยซ้ำ
“ไปคอนโดเธอ” น้ำเสียงเย็นแต่แฝงแรงกดดันจนคิรินจำต้องลุกตาม ทั้งสองเงียบตลอดทาง มีเพียงไฟถนนที่ส่องผ่านกระจกไล่ตามเส้นทางยามค่ำ
เมื่อรถหรูเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าตึกสูง ธาวินกดโทรศัพท์หาทันที
ธาวิน: ลงมาเปิดประตู
ข้อความส่งไปเพียงครู่เดียว ไฟหน้าตึกก็เปิดขึ้น อัญญาในชุดอยู่บ้านเดินลงมา ท่าทางเซเล็กน้อยจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่ดวงตากลับแดงเรื่อคล้ายคนเพิ่งร้องไห้
เธอไม่พูดอะไรเลย แค่ก้าวเข้ามาใกล้ เปิดประตูให้ทั้งคู่ขึ้นไปด้วยกัน เมื่อถึงห้องบรรยากาศอึมครึมยิ่งกว่าข้างนอก ขวดเหล้าวางอยู่บนโต๊ะกลางพร้อมแก้วที่ยังมีคราบหยดน้ำแข็งละลาย
ทันทีที่ธาวินก้าวเข้ามา อัญญาก็โผซบอกกว้างของเขาโดยไม่ทันตั้งตัว กลิ่นวิสกี้อ่อน ๆ ลอยมากับลมหายใจของเธอ มือเล็กกำเสื้อเชิ้ตเขาแน่น ร่างบางสั่นเบา ๆ
“
