“ขอเป็นโต๊ะนั้นแล้วกัน”
“เชิญค่ะท่าน”
กระตุกมือเอื้องฟ้าให้เดินตาม ปริญแสดงความเป็นสุภาพบุรุษโดยการดึงเก้าอี้ให้เธอนั่ง เอื้องฟ้าแปลกใจแต่ไม่กล้าพูดถามอะไร
“ขอบคุณค่ะ”
“อยากกินอะไรเลือกเลย” เขานั่งไขว่ห้างเปิดดูเมนูในแต่ละหน้า
“ฟ้า เอ่อ… ยังไม่ค่อยหิวค่ะ”
“ไม่หิวก็ต้องกิน”
“แต่ฟ้า…” สายตาแข็งกร้าวตวัดมองอย่างตำหนิ เอื้องฟ้าเงียบเสียงลงทันใด กลืนคำพูดไม่เข้าท่าลงลำคอเพราะรู้ดีว่าเขาไม่ชอบให้ใครขัดคำสั่ง หญิงสาวจึงเลือกสั่งอาหารมาหนึ่งเมนูตามมารยาท ส่วนปริญสั่งเพิ่มอีกห้าอย่างก่อนส่งเมนูคืนพนักงานสาวที่เผลอมองโครงหน้าคมเข้มอย่างหลงใหล
“กินน้อย ตัวยิ่งแห้งๆ อยู่” ต่อว่าไม่จริงจังนัก เขาใช้สายตาไล่สำรวจเนื้อตัวหญิงสาว
“เมื่อก่อนอึ๋มกว่านี้ กอดฟัดแล้วชื่นใจ แล้วดูตอนนี้สิ จับนิดจับหน่อยก็ร้องเจ็บๆ เสียอารมณ์ชะมัด” เอื้องฟ้าหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ คนบ้า! พูดจาน่าเกลียด
“ไม่กลั
