“ทานได้ครับ”
“เชิญนั่งค่ะ” เจ้าของบ้านผายมือต้อนรับ ปริญดึงเก้าอี้ให้เอื้องฟ้าเข้าไปนั่ง แสดงความเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าสุภาพสตรี
“ขอบคุณค่ะ” ส่งยิ้มให้เขา ปริญนั่งหลังตรงอกผายไหล่ผึ่งยิ่งเสริมให้บุคลิกของเขาดูดีขึ้นอีกระดับ
“มันหมูของโปรดหล่อนฉันย่างไว้ให้ละ” มิรินด้าคีบมันหมูเกรียมกรอบใส่จานให้เพื่อน
“รู้ใจ” เอื้องฟ้ายิ้มหวาน ตักน้ำจิ้มรสเด็ดราดมันหมูแล้วตักเข้าปากอย่างเร็ว “ฉ่ำมาก!” ลากเสียงยาวให้รู้ว่ามันอร่อยจริงๆ
“จริงสิ… คุณนัยทานเผ็ดไม่ค่อยได้ มีน้ำจิ้มไม่ค่อยเผ็ดไหมชมพู่”
“เดี๋ยวฉันให้คนทำให้นะ”
ชมพู่เตรียมจะลุกไปจัดการตามที่เพื่อนเอ่ยถาม
“อย่าลำบากเลยครับ ผมทานได้” ปริญเกรงใจรีบยกมือปราม
“แต่น้ำจิ้มเผ็ดมากเลยนะคะ ฟ้าเกรงว่าคุณนัยจะทานไม่ได้”
“เธอเป็นห่วงฉันหรือ” มุมปากหยักยกยิ้ม ส่งสายตาหวานมองหล่อนแบบไม่เกรงสายตาใคร
“ถ้าคุณนัยทานได้ฟ้าก็ไม่มีปัญหาค่ะ” หญิงสาวเลี่
