แชมป์...
แง้! อุแว้ อุแว้!'
เสียงเด็กทารกที่นอนร้องไห้งอแงอยู่บนที่นอนเด็กในห้องพักคนใช้ของบ้านผมดังขึ้น ทำให้ผมที่วิ่งเล่นอยู่แถวนั้นรีบเดินตามหาเจ้าของเสียงร้องนั่น ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆยัยตัวเล็กที่ร้องให้งอแงอยู่คนเดียวเพราะเพิ่งตื่นนอน
เด็กคนนี้เป็นลูกสาวของคุณป้าแม่บ้านคนสนิทของแม่ผมที่ทำงานอยู่ที่นี่ก่อนที่ผมจะเกิดอีกล่ะมั้ง แต่ตอนนี้คุณป้ากำลังเตรียมอาหารเที่ยงให้แม่ผมอยู่ในครัวก็เลยทิ้งยัยตัวเล็กนี่เอาไว้คนเดียว อาจเพราะคุณป้าเห็นว่ายัยตัวเล็กนี่หลับอยู่ล่ะมั้งก็เลยรีบออกไปเตรียมมื้อเที่ยงและไม่คิดว่ายัยตัวเล็กนี่จะตื่นขึ้นมาก่อนที่คุณป้าจะทำงานเสร็จ
'แง้ แง้!'
เสียงยัยตัวเล็กร้องงอแงไม่ยอมหยุดบนที่นอนสี่เหลี่ยมเล็กๆพลางดิ้นไปมา
ผมได้แต่มองซ้ายทีมองขวาทีพลางคิดว่าจะไปตามคุณป้ามาดีมั้ยเพราะยัยตัวเล็กนี่ร้องไห้ไม่ยอมหยุดเลย ร้องดังขนาดนี้เดี๋ยวก็คอแตกกันพอดีหรอก
'แง้ แง้!
