แชมป์...
ติ้ง!
"อะไรอีกวะแม่ง!"
ผมบ่นด้วยความหงุดหงิดเมื่อเสียงแอพพลิเคชั่นไลน์ดังขึ้นอีกครั้ง
*****;>> เหลือเวลาอีกสามวัน
*****;>> ตอนนี้มึงได้เจ้าสาวหรือยัง ถ้าคิดว่าหาไม่ทันก็มามอบตัว
คนที่ส่งข้อความมาหาผมครั้งนี้ทำให้ผมเครียดหนักกว่าเดิม ไอ้เซ็นมันทวงสัญญาแล้ว ถ้าครบเจ็ดวันตามที่มันบอกเมื่อไหร่มันต้องลากตัวผมไปให้เจ้านายมันแน่ๆซึ่งผมไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นหรอก
อบเชย...
"อบเชยรอพี่นานมั้ยครับ พี่คิดว่าเชยอยู่หน้าบาร์ซะอีกก็เลยแวะไปหาด้านนั้นก่อน"
เสียงทุ้มคุ้นหูที่ฟังอีกกี่ครั้งก็รู้สึกอบอุ่นดังขึ้นจากหลัง ก่อนที่เจ้าของเสียงหน้าหล่อจะเดินมานั่งลงฝั่งตรงข้ามฉันพร้อมกับวางถุงกระดาษใบโตลงบนโต๊ะตรงหน้า
"แน่ใจเหรอคะว่าไปหน้าบาร์เพื่อหาเชยจริงๆ ไม่ใช่ไปหาสาวที่ไหน"
ฉันถามพลางอมยิ้มใส่คนตรงหน้าด้วยท่าทีรู้ทัน
"พี่ไปหาน้องเชยจริงๆนะครับแต่พอจำได้ว่าเชยไม่ได้ทำงานที่นี่แล้ว
