EP0 เพื่อนหรือพ่อ?
1909 Words
EP0 เพื่อนหรือพ่อ?
เสียงกลุ่มนักศึกษาคุยกันเสียงดังวุ่นวายภายใต้ตึกเรียนของคณะวิศวกรรมศาสตร์ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ร่างบางเจ้าของใบหน้าหวานสวยเดินเข้ามาที่คณะจนสายตาหลายคู่จับจ้องไปที่เธอเพราะความน่ารักสะดุดตาที่หาได้ยากในคณะที่มีผู้ชายอยู่เกินแปดสิบเปอร์เซ็นต์แบบนี้จนหลายๆ คนมอบคำว่า 'สมบัติคณะ' ให้เธอ
"ลูกสาวมึงมาแล้วแทน" เสียงเอ่ยทักของเพื่อนในกลุ่มทักขึ้นจนกลุ่มหนุ่มหล่อสี่คนที่นั่งอยู่หันไปมองผู้มาใหม่เป็นตาเดียว
"มาเรียนสายไม่พอสภาพยังเหมือนคนไม่ได้นอนมาอีกนี่คืออะไรวะทิชา"
เจ้าของชื่อ 'ทิชา' ไม่ได้สนใจเสียงทักของ ‘แทนคุน’ เพื่อนในกลุ่มที่มองเธอด้วยสายตาจับผิดเลยสักนิด ร่างบางทิ้งตัวนั่งลงตรงข้ามกับคนที่ทำให้เธอมีสภาพแบบนี้มาเรียน
"เออ วันหยุดมึงควรได้นอนเต็มอิ่มแล้วมั้ย ไปทำไรมาวะ"
‘ตุลย์’ เพื่อนผู้ชายอีกคนว่าพร้อมกับยื่นน้ำแตงโมปั่นของโปรดของทิชาที่ถูกซื้อเตรียมไว้ให้ทุกวันให้คนที่มีสภาพเหมือนยังไม่ตื่นเต็มตา
"ดูหนังดึกน่ะ"
รับน้ำแตงโมจากตุลย์มาดื่มแล้วตอบส่งๆ แอบได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ จากคนที่นั่งตรงข้ามจนต้องเงยหน้าขึ้นมองแรงใส่
'เจได' ยิ่งเห็นคนตัวเล็กหงุดหงิดยิ่งอยากแหย่ยื่นเท้าไปเขี่ยขาทิชาเบาๆ ที่ใต้โต๊ะจนโดนคนตัวเล็กมองตาขวาง เรื่อง 'เมื่อคืน' ยังไม่ได้เคลียร์เลยนะ
"สภาพเหมือนไม่ได้ดูหนัง เหมือนไปฟัดกับหมาที่ไหนมา"
'เหนือ' เพื่อนผู้ชายอีกคนยื่นมือไปลูบผมยาวของเพื่อนสาวที่มันชี้ฟูไม่เป็นทรงเพราะดูท่าทางแล้วเธอคงรีบออกมาจนไม่ได้หวีผม
ทิชาเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มนิสัยห้าวๆ โคตรจะขัดกับหน้าตาน่ารักของเจ้าตัว ด้วยความเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นของเธอแล้วด้วยยิ่งทำให้คนตัวเล็กหน้าหวานเข้าไปใหญ่แถมหุ่นยังเซ็กซี่สวนทางกับนิสัยที่แสนจะดิบ ห่าม และค่อนข้างหยาบคายสุดๆ ไปเลย
ทิชาไม่ได้เป็นทอมหรือชอบเพศเดียวกันหรอกนะเธอก็ยังมีความเป็นผู้หญิงที่รักสวยรักงามแต่ติดตรงที่รอบตัวมีแต่เพื่อนผู้ชายมาตั้งแต่เด็กจนซึมซับนิสัยห้าวๆ ไปเยอะหน่อยแค่นั้นเอง ถึงแม้ว่าเพื่อนผู้ชายเหล่านี้จะทรีตทิชาเหมือนเจ้าหญิงเลยก็เถอะ
เนื่องจากรอบตัวมีแต่เพื่อนผู้ชายหล่อๆ แบบนี้ไงผู้หญิงทั้งในและนอกคณะถึงไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่นัก แต่ใครสนกันล่ะไม่มีเพื่อนหล่อแบบเธอก็แย่หน่อยน้า
"ช่างกูเถอะน่า ไปเข้าเรียนได้แล้ว" ทิชาเปลี่ยนเรื่องชวนเพื่อนขึ้นเรียนมัวแต่รอเธอจนทำให้เข้าเรียนสายกันไปหมด การรอเธอก็แค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละพวกมันขี้เกียจเรียนดูออก!
"มาช้า"
ในขณะที่ทุกคนกำลังเดินขึ้นตึกเรียนกัน 'ต้นเหตุ' ที่ทำให้ทิชามาเรียนสายก็เข้ามากระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ พอให้ได้ยินกันแค่สองคนจนโดนคนตัวเล็กมองตาขวางใส่
“เพราะใครล่ะ!"
"กูปลุกแล้วนะมึงไม่ยอมตื่นเอง" เพราะวันนี้เจไดมีเรียนวิชาหนึ่งก่อนหน้านี้ทำให้เขาไม่ได้อยู่ปลุกคนตัวเล็กแต่ก่อนออกจากห้องมาเขาก็ปลุกแล้วรอบหนึ่ง เรียนเสร็จก็โทรปลุกอีกโดนทิชาด่าจนหูชาเพราะโทรไปกวนเวลานอน ถ้าไม่มีควิซวันนี้เธอไม่ยอมลุกมาเรียนแน่ๆ อะ เมื่อคืนกว่าจะได้นอน
"ลุกไหวมากมั้ง โดนมึงเอาขนาดนั้น" คนตัวเล็กพูดจาหยาบคายออกมาตรงๆ อย่างไม่เขินอายจนเจไดต้องยกมือขึ้นจุ๊ปากส่งสัญญาณให้เธอพูดเบาๆ ถ้าใครมาได้ยินเข้าเดี๋ยวจะมองเธอไม่ดีได้
"ก็มึงดื้อกูก็เลย..."
“หุบปาก!" มองคนตัวสูงที่กำลังจะพูดเรื่องเมื่อคืนออกมาตาขวางจนเจไดหัวเราะกับท่าทางของเธอ เวลาทิชาโมโหน่ะมันโคตรน่าแกล้งเลย
"รีบเดินดิ๊พวกมึง อาจารย์จะเช็กชื่อแล้วเนี่ย"
เหนือหันมาเร่งเพื่อนสองคนที่เอาแต่เดินคุยกันจนคนอื่นเดินนำหน้าไปไกลแล้ว ก็ทำไงได้ล่ะวันนี้ทิชาไม่ปกติมันเดินไม่ถนัดก็เลยเดินช้าจนเจไดหันไปบอกให้พวกเพื่อนเดินไปก่อนแล้วดึงมือคนตัวเล็กมาจับไว้จูงมือพาเธอเดินเร็วขึ้นกว่าเดิม
"ปล่อย จับมือกูทำไมเดินเองได้"
“มึงเดินขาถ่างเหมือนคนเพิ่งโดนมาขนาดนั้นอยากโดนมองแปลกๆ หรือไง"
ถึงแม้ว่าวันนี้เธอจะใส่กระโปรงพลีทยาวแต่ถ้าสังเกตก็จะเห็นว่าวันนี้ทิชาเดินแปลกจริงๆ และคนที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้อย่างเขาก็ยิ่งรู้สึกผิดที่เมื่อคืนเผลอรุนแรงกับเธอมากเกินไป....
"เพราะมึงคนเดียวเลยไอ้หน้าหมา"
"ปากดีเดี๋ยวจะโดน" ริมฝีปากเล็กเอาแต่ด่าเขาไม่หยุดจนโดนเจไดบีบปากเข้าให้ แทบจะไม่มีแรงเถียงเขาอยู่แล้วยังจะปากดีอีก
"พอเลย คืนนี้กลับไปนอนห้องมึงเลยเมื่อคืนกูยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ"
"บัญชีอะไร?"
"มึงปล่อยใน"
“โทษทีว่ะ ลืมตัว" พูดเหมือนเป็นเรื่องปกติทั้งๆ ที่คนตัวเล็กกำลังซีเรียสจนโดนฝ่ามือเล็กฟาดเข้าให้ที่แขนแรงๆ
“โทษทีพ่อมึงอะ! กูบอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าสดๆ"
“ก็ตอนนั้นมึงยั่วอ่า ใส่ไม่ทัน"
"อ่าที่หน้ามึง ไม่ต้องมาอ้าง!"
ถึงจะยอมรับว่าเมื่อคืนเธอเองก็ไม่ค่อยมีสติแต่คนที่มีสติมากกว่าอย่างเจไดกลับไม่ยอมป้องกัน ตื่นมาเห็นคราบน้ำกามของคนตัวสูงเลอะเตียงนอนก็ทำเอาทิชาถึงกับปรี๊ดแตก ทั้งๆ ที่ตกลงกันแล้วว่าจะใส่ถุงยางทุกครั้งที่ทำเรื่องอย่างว่ากันแต่หลายครั้งแล้วที่เจไดผิดสัญญาจนเธอเหนื่อยจะด่า
"คืนนี้เดี๋ยวแก้ตัวใหม่ ซื้อถุงไว้รอเลย"
"ไม่มีคืนนี้อะไรทั้งนั้น" เจไดไม่ได้สำนึกผิดสักนิดแล้วใครเขาจะยอมให้มีคืนนี้อีกกันถ้าโดนอีกร่างเธอพังแน่ๆ ทำแต่ล่ะทีมันเบาซะที่ไหนกันล่ะไอ้นี่
"ไม่ท้องหรอกน่า กูนับแล้ว"
"มึงก็รู้ว่ากูไม่อยากเสี่ยง"
"รู้แล้วๆ ขอโทษต่อไปจะระวังมากกว่านี้โอเคมั้ย" เจไดลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ ให้ทิชาใจเย็นลงเมื่อเดินมาถึงหน้าคลาสเรียนพอดีก่อนจะแยกที่นั่งกันเพราะทิชาต้องไปนั่งกับแทนคุน ‘พ่อสมมติ’ ของทิชาที่จองที่นั่งข้างตัวเองไว้ให้แล้ว
Thicha's Part
"แดกข้าวกัน"
"มึงไปกันเลยกูจะกลับไปนอน" ฉันบอกพวกมันขณะเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมออกจากคลาสหลังหมดเวลาเรียนจะได้กลับคอนโดไปนอนสักทีเมื่อคืนก็ไม่ได้นอนเพราะไอ้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเนี่ย
"แล้วจะกลับไง ขับรถมา?"
"แท็กซี่ดิ"
ฉันตอบแทนคุน สภาพแบบนี้ขับรถมาเองได้ชนคันอื่นแน่ๆ ง่วงก็ง่วงถ้าไม่ติดว่ามีควิซไม่มาเรียนหรอก นึกแล้วก็โกรธเจไดชะมัดเพราะมันคนเดียวเลยที่ทำให้ฉันอยู่ในสภาพแบบนี้
ฉันกับเจไดมีความสัมพันธ์กันมากกว่าเพื่อนทั่วไปแต่เราไม่ใช่แฟนกันหรอกนะ เราสองคนเป็นแค่ 'เพื่อน' กันเท่านั้น เป็นเพื่อนที่มีเซ็กส์กันได้น่ะ
ถ้าจะให้คำจำกัดความของความสัมพันธ์ของเราก็คงประมาณ Friend with benefits ล่ะมั้ง ความสัมพันธ์ของเพื่อนที่คบกันไว้เพื่อมีเซ็กส์กันแต่สำหรับเรามันแตกต่างตรงที่ว่าเราเป็นเพื่อนที่โคตรสนิทกันเลยไม่ได้มีแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น ไม่ได้คบไว้แค่เพื่อมีเซ็กส์ในชีวิตประจำวันเราก็ยังต้องอยู่ด้วยกันเรียนด้วยกัน เราสนิทกันมาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมแล้วล่ะพอเข้ามหาลัยก็ยังอยู่กลุ่มเดียวกันอีก
และความสัมพันธ์นี้...เรารู้กันแค่สองคน
"เดี๋ยวกูไปส่งมันเอง จะแวะไปเอาหนังสือด้วยพวกมึงไปกินกันเลย" ไอ้คนที่ฉันโคตรไม่อยากอยู่ด้วยที่สุดในตอนนี้เสนอตัวไปส่งฉันเองเสร็จสรรพแถมยังส่งสายตาขู่อีกว่าห้ามปฏิเสธ
"เออๆ เอางั้นก็ได้"
"พามันแวะกินข้าวด้วยนะเจ เดี๋ยวปวดท้องอีก" พ่อสมมติมันเอาอีกแล้ว แทนคุนสั่งเจไดเพราะมันรู้ว่าฉันไม่ชอบกินข้าวทุกวันนี้ก็มันนี่แหละที่คอยบังคับให้กินข้าวให้ตรงเวลาตลอด
"ไม่กินไม่หิว"
"มึงอย่าดื้อทิชา เดี๋ยวกูโทรเช็กถ้าไม่กินข้าวกูให้งดแตงโมปั่นทั้งเดือนแน่"
"มึงอย่าใจร้ายดิแทน :(" ฉันทำหน้างอใส่มันเพราะถ้ามันสั่งยังไงก็ขัดไม่ได้ ถ้าให้งดแตงโมปั่นก็เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่า
"กินข้าวด้วยล่ะ"
"พ่อมึงสั่งแล้วขัดได้หรอ พวกกูไปล่ะ" ไอ้ตุลย์หัวเราะฉันก่อนจะเดินตามกันออกไป
แล้วทิชาเลือกอะไรได้วะคะ!
"จะกินไร?" เจไดถามขึ้นขณะที่ขับรถพาฉันออกจากคณะไปด้วย
"ไม่กินไม่หิว"
"ต้องกิน"
"มึงอย่าทำตัวเป็นพ่อกูอีกคนได้ป่ะ ง่วงจะกลับไปนอน"
"กินข้าวก่อนชา ถ้าโดนกูลงโทษน่ะหนักกว่าไอ้แทนนะ"
"..."
"เอาไง?" ขู่อีกแล้ว ไอ้พวกผู้ชายกลุ่มนี้มันเป็นอะไรทำไมชอบขู่จังนะ แล้วเจไดมันลงโทษธรรมดาที่ไหนกันล่ะ ไม่รู้ว่ามันจะหาเรื่องอะไรมาแกล้งฉันอีกแต่คิดว่าคนอย่างทิชากลัวเหรอ?
"ฮึ่ย พวกมึงนี่มัน... กินอะไรก็ได้รีบกินรีบกลับเร็วๆ เลยง่วง"
อือ กลัว... T.T
“หึ ก็แค่นั้น นอนไปเดี๋ยวถึงแล้วปลุก"
เจไดกระตุกยิ้มอย่างพอใจที่เอาชนะฉันได้ มันยื่นมือมายีหัวฉันแล้วหันไปตั้งใจขับรถมองถนนตรงหน้าต่อ
ทุกวันนี้ยังสงสัยอยู่เลยว่าผู้ชายแก๊งนี้มันเป็นเพื่อนหรือพ่อฉันกันแน่?
.
.
IG
(Photo รูปทิชานั่งหลับ)
Jedi: นั่งหลับในร้านอาหารก็ได้ว่ะคนเรา @Thicha
North: พามันกลับไปนอนเถอะ กูสงสาร
Taenkun: มันกินข้าวยัง?
Tul: ดูหนังจนไม่ยอมนอนแบบนี้เดือนหน้ากูไม่จ่ายค่าเน็ตฟลิกซ์ให้มึงล่ะ @Thicha
Thicha: กินแล้วค่าพ่อ @Taenkun
Thicha: อย่าร้ายกับเพื่อน ; (@Tul
Taenkun: กวนตีน @Thicha
Lilly: มึงๆ เพื่อนกันเขาลงรูปกันแบบนี้ก็ได้หรอวะ @Sissy
Sissy: ได้นะ ถ้าไม่ได้คิดแค่เพื่อนอะ อรุ่มม @Lilly
Kitti: น้องทิชาน่ารัก
Hack: เอ็นดูไอ้เด็กทิชา
Nana: ไม่เจอกันหลายวันแล้วนะคะ ; (@Jedi
Jedi: ขอโทษครับ เดี๋ยวเย็นนี้พาไปกินข้าวนะ @Nana
Nana: เย้! รอนะ @Jedi
- Writer
