FWB! เพื่อน (ไม่) สนิท

EP0 เพื่อนหรือพ่อ? เสียงกลุ่มนักศึกษาคุยกันเสียงดังวุ่นวายภายใต้ตึกเรียนของคณะวิศวกรรมศาสตร์ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ร่างบางเจ้าของใบหน้าหวานสวยเดินเข้ามาที่คณะจนสายตาหลายคู่จับจ้องไปที่เธอเพราะความน่ารักสะดุดตาที่หาได้ยากในคณะที่มีผู้ชายอยู่เกินแปดสิบเปอร์เซ็นต์แบบนี้จนหลายๆ คนมอบคำว่า 'สมบัติคณะ' ให้เธอ "ลูกสาวมึงมาแล้วแทน" เสียงเอ่ยทักของเพื่อนในกลุ่มทักขึ้นจนกลุ่มหนุ่มหล่อสี่คนที่นั่งอยู่หันไปมองผู้มาใหม่เป็นตาเดียว "มาเรียนสายไม่พอสภาพยังเหมือนคนไม่ได้นอนมาอีกนี่คืออะไรวะทิชา" เจ้าของชื่อ 'ทิชา' ไม่ได้สนใจเสียงทักของ ‘แทนคุน’ เพื่อนในกลุ่มที่มองเธอด้วยสายตาจับผิดเลยสักนิด ร่างบางทิ้งตัวนั่งลงตรงข้ามกับคนที่ทำให้เธอมีสภาพแบบนี้มาเรียน "เออ วันหยุดมึงควรได้นอนเต็มอิ่มแล้วมั้ย ไปทำไรมาวะ" ‘ตุลย์’ เพื่อนผู้ชายอีกคนว่าพร้อมกับยื่นน้ำแตงโมปั่นของโปรดของทิชาที่ถูกซื้อเตรียมไว้ให้ทุกวันให้คนที่มีสภาพเหมือนยังไม่ตื่นเต็มตา "ดูหนังดึกน่ะ" รับน้ำแตงโมจากตุลย์มาดื่มแล้วตอบส่งๆ แอบได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ จากคนที่นั่งตรงข้ามจนต้องเงยหน้าขึ้นมองแรงใส่ 'เจได' ยิ่งเห็นคนตัวเล็กหงุดหงิดยิ่งอยากแหย่ยื่นเท้าไปเขี่ยขาทิชาเบาๆ ที่ใต้โต๊ะจนโดนคนตัวเล็กมองตาขวาง เรื่อง 'เมื่อคืน' ยังไม่ได้เคลียร์เลยนะ "สภาพเหมือนไม่ได้ดูหนัง เหมือนไปฟัดกับหมาที่ไหนมา" 'เหนือ' เพื่อนผู้ชายอีกคนยื่นมือไปลูบผมยาวของเพื่อนสาวที่มันชี้ฟูไม่เป็นทรงเพราะดูท่าทางแล้วเธอคงรีบออกมาจนไม่ได้หวีผม ทิชาเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มนิสัยห้าวๆ โคตรจะขัดกับหน้าตาน่ารักของเจ้าตัว ด้วยความเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นของเธอแล้วด้วยยิ่งทำให้คนตัวเล็กหน้าหวานเข้าไปใหญ่แถมหุ่นยังเซ็กซี่สวนทางกับนิสัยที่แสนจะดิบ ห่าม และค่อนข้างหยาบคายสุดๆ ไปเลย ทิชาไม่ได้เป็นทอมหรือชอบเพศเดียวกันหรอกนะเธอก็ยังมีความเป็นผู้หญิงที่รักสวยรักงามแต่ติดตรงที่รอบตัวมีแต่เพื่อนผู้ชายมาตั้งแต่เด็กจนซึมซับนิสัยห้าวๆ ไปเยอะหน่อยแค่นั้นเอง ถึงแม้ว่าเพื่อนผู้ชายเหล่านี้จะทรีตทิชาเหมือนเจ้าหญิงเลยก็เถอะ เนื่องจากรอบตัวมีแต่เพื่อนผู้ชายหล่อๆ แบบนี้ไงผู้หญิงทั้งในและนอกคณะถึงไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่นัก แต่ใครสนกันล่ะไม่มีเพื่อนหล่อแบบเธอก็แย่หน่อยน้า "ช่างกูเถอะน่า ไปเข้าเรียนได้แล้ว" ทิชาเปลี่ยนเรื่องชวนเพื่อนขึ้นเรียนมัวแต่รอเธอจนทำให้เข้าเรียนสายกันไปหมด การรอเธอก็แค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละพวกมันขี้เกียจเรียนดูออก! "มาช้า" ในขณะที่ทุกคนกำลังเดินขึ้นตึกเรียนกัน 'ต้นเหตุ' ที่ทำให้ทิชามาเรียนสายก็เข้ามากระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ พอให้ได้ยินกันแค่สองคนจนโดนคนตัวเล็กมองตาขวางใส่ “เพราะใครล่ะ!" "กูปลุกแล้วนะมึงไม่ยอมตื่นเอง" เพราะวันนี้เจไดมีเรียนวิชาหนึ่งก่อนหน้านี้ทำให้เขาไม่ได้อยู่ปลุกคนตัวเล็กแต่ก่อนออกจากห้องมาเขาก็ปลุกแล้วรอบหนึ่ง เรียนเสร็จก็โทรปลุกอีกโดนทิชาด่าจนหูชาเพราะโทรไปกวนเวลานอน ถ้าไม่มีควิซวันนี้เธอไม่ยอมลุกมาเรียนแน่ๆ อะ เมื่อคืนกว่าจะได้นอน "ลุกไหวมากมั้ง โดนมึงเอาขนาดนั้น" คนตัวเล็กพูดจาหยาบคายออกมาตรงๆ อย่างไม่เขินอายจนเจไดต้องยกมือขึ้นจุ๊ปากส่งสัญญาณให้เธอพูดเบาๆ ถ้าใครมาได้ยินเข้าเดี๋ยวจะมองเธอไม่ดีได้ "ก็มึงดื้อกูก็เลย..." “หุบปาก!" มองคนตัวสูงที่กำลังจะพูดเรื่องเมื่อคืนออกมาตาขวางจนเจไดหัวเราะกับท่าทางของเธอ เวลาทิชาโมโหน่ะมันโคตรน่าแกล้งเลย "รีบเดินดิ๊พวกมึง อาจารย์จะเช็กชื่อแล้วเนี่ย" เหนือหันมาเร่งเพื่อนสองคนที่เอาแต่เดินคุยกันจนคนอื่นเดินนำหน้าไปไกลแล้ว ก็ทำไงได้ล่ะวันนี้ทิชาไม่ปกติมันเดินไม่ถนัดก็เลยเดินช้าจนเจไดหันไปบอกให้พวกเพื่อนเดินไปก่อนแล้วดึงมือคนตัวเล็กมาจับไว้จูงมือพาเธอเดินเร็วขึ้นกว่าเดิม "ปล่อย จับมือกูทำไมเดินเองได้" “มึงเดินขาถ่างเหมือนคนเพิ่งโดนมาขนาดนั้นอยากโดนมองแปลกๆ หรือไง" ถึงแม้ว่าวันนี้เธอจะใส่กระโปรงพลีทยาวแต่ถ้าสังเกตก็จะเห็นว่าวันนี้ทิชาเดินแปลกจริงๆ และคนที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้อย่างเขาก็ยิ่งรู้สึกผิดที่เมื่อคืนเผลอรุนแรงกับเธอมากเกินไป.... "เพราะมึงคนเดียวเลยไอ้หน้าหมา" "ปากดีเดี๋ยวจะโดน" ริมฝีปากเล็กเอาแต่ด่าเขาไม่หยุดจนโดนเจไดบีบปากเข้าให้ แทบจะไม่มีแรงเถียงเขาอยู่แล้วยังจะปากดีอีก "พอเลย คืนนี้กลับไปนอนห้องมึงเลยเมื่อคืนกูยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ" "บัญชีอะไร?" "มึงปล่อยใน" “โทษทีว่ะ ลืมตัว" พูดเหมือนเป็นเรื่องปกติทั้งๆ ที่คนตัวเล็กกำลังซีเรียสจนโดนฝ่ามือเล็กฟาดเข้าให้ที่แขนแรงๆ “โทษทีพ่อมึงอะ! กูบอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าสดๆ" “ก็ตอนนั้นมึงยั่วอ่า ใส่ไม่ทัน" "อ่าที่หน้ามึง ไม่ต้องมาอ้าง!" ถึงจะยอมรับว่าเมื่อคืนเธอเองก็ไม่ค่อยมีสติแต่คนที่มีสติมากกว่าอย่างเจไดกลับไม่ยอมป้องกัน ตื่นมาเห็นคราบน้ำกามของคนตัวสูงเลอะเตียงนอนก็ทำเอาทิชาถึงกับปรี๊ดแตก ทั้งๆ ที่ตกลงกันแล้วว่าจะใส่ถุงยางทุกครั้งที่ทำเรื่องอย่างว่ากันแต่หลายครั้งแล้วที่เจไดผิดสัญญาจนเธอเหนื่อยจะด่า "คืนนี้เดี๋ยวแก้ตัวใหม่ ซื้อถุงไว้รอเลย" "ไม่มีคืนนี้อะไรทั้งนั้น" เจไดไม่ได้สำนึกผิดสักนิดแล้วใครเขาจะยอมให้มีคืนนี้อีกกันถ้าโดนอีกร่างเธอพังแน่ๆ ทำแต่ล่ะทีมันเบาซะที่ไหนกันล่ะไอ้นี่ "ไม่ท้องหรอกน่า กูนับแล้ว" "มึงก็รู้ว่ากูไม่อยากเสี่ยง" "รู้แล้วๆ ขอโทษต่อไปจะระวังมากกว่านี้โอเคมั้ย" เจไดลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ ให้ทิชาใจเย็นลงเมื่อเดินมาถึงหน้าคลาสเรียนพอดีก่อนจะแยกที่นั่งกันเพราะทิชาต้องไปนั่งกับแทนคุน ‘พ่อสมมติ’ ของทิชาที่จองที่นั่งข้างตัวเองไว้ให้แล้ว Thicha's Part "แดกข้าวกัน" "มึงไปกันเลยกูจะกลับไปนอน" ฉันบอกพวกมันขณะเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมออกจากคลาสหลังหมดเวลาเรียนจะได้กลับคอนโดไปนอนสักทีเมื่อคืนก็ไม่ได้นอนเพราะไอ้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเนี่ย "แล้วจะกลับไง ขับรถมา?" "แท็กซี่ดิ" ฉันตอบแทนคุน สภาพแบบนี้ขับรถมาเองได้ชนคันอื่นแน่ๆ ง่วงก็ง่วงถ้าไม่ติดว่ามีควิซไม่มาเรียนหรอก นึกแล้วก็โกรธเจไดชะมัดเพราะมันคนเดียวเลยที่ทำให้ฉันอยู่ในสภาพแบบนี้ ฉันกับเจไดมีความสัมพันธ์กันมากกว่าเพื่อนทั่วไปแต่เราไม่ใช่แฟนกันหรอกนะ เราสองคนเป็นแค่ 'เพื่อน' กันเท่านั้น เป็นเพื่อนที่มีเซ็กส์กันได้น่ะ ถ้าจะให้คำจำกัดความของความสัมพันธ์ของเราก็คงประมาณ Friend with benefits ล่ะมั้ง ความสัมพันธ์ของเพื่อนที่คบกันไว้เพื่อมีเซ็กส์กันแต่สำหรับเรามันแตกต่างตรงที่ว่าเราเป็นเพื่อนที่โคตรสนิทกันเลยไม่ได้มีแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น ไม่ได้คบไว้แค่เพื่อมีเซ็กส์ในชีวิตประจำวันเราก็ยังต้องอยู่ด้วยกันเรียนด้วยกัน เราสนิทกันมาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมแล้วล่ะพอเข้ามหาลัยก็ยังอยู่กลุ่มเดียวกันอีก และความสัมพันธ์นี้...เรารู้กันแค่สองคน "เดี๋ยวกูไปส่งมันเอง จะแวะไปเอาหนังสือด้วยพวกมึงไปกินกันเลย" ไอ้คนที่ฉันโคตรไม่อยากอยู่ด้วยที่สุดในตอนนี้เสนอตัวไปส่งฉันเองเสร็จสรรพแถมยังส่งสายตาขู่อีกว่าห้ามปฏิเสธ "เออๆ เอางั้นก็ได้" "พามันแวะกินข้าวด้วยนะเจ เดี๋ยวปวดท้องอีก" พ่อสมมติมันเอาอีกแล้ว แทนคุนสั่งเจไดเพราะมันรู้ว่าฉันไม่ชอบกินข้าวทุกวันนี้ก็มันนี่แหละที่คอยบังคับให้กินข้าวให้ตรงเวลาตลอด "ไม่กินไม่หิว" "มึงอย่าดื้อทิชา เดี๋ยวกูโทรเช็กถ้าไม่กินข้าวกูให้งดแตงโมปั่นทั้งเดือนแน่" "มึงอย่าใจร้ายดิแทน :(" ฉันทำหน้างอใส่มันเพราะถ้ามันสั่งยังไงก็ขัดไม่ได้ ถ้าให้งดแตงโมปั่นก็เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่า "กินข้าวด้วยล่ะ" "พ่อมึงสั่งแล้วขัดได้หรอ พวกกูไปล่ะ" ไอ้ตุลย์หัวเราะฉันก่อนจะเดินตามกันออกไป แล้วทิชาเลือกอะไรได้วะคะ! "จะกินไร?" เจไดถามขึ้นขณะที่ขับรถพาฉันออกจากคณะไปด้วย "ไม่กินไม่หิว" "ต้องกิน" "มึงอย่าทำตัวเป็นพ่อกูอีกคนได้ป่ะ ง่วงจะกลับไปนอน" "กินข้าวก่อนชา ถ้าโดนกูลงโทษน่ะหนักกว่าไอ้แทนนะ" "..." "เอาไง?" ขู่อีกแล้ว ไอ้พวกผู้ชายกลุ่มนี้มันเป็นอะไรทำไมชอบขู่จังนะ แล้วเจไดมันลงโทษธรรมดาที่ไหนกันล่ะ ไม่รู้ว่ามันจะหาเรื่องอะไรมาแกล้งฉันอีกแต่คิดว่าคนอย่างทิชากลัวเหรอ? "ฮึ่ย พวกมึงนี่มัน... กินอะไรก็ได้รีบกินรีบกลับเร็วๆ เลยง่วง" อือ กลัว... T.T “หึ ก็แค่นั้น นอนไปเดี๋ยวถึงแล้วปลุก" เจไดกระตุกยิ้มอย่างพอใจที่เอาชนะฉันได้ มันยื่นมือมายีหัวฉันแล้วหันไปตั้งใจขับรถมองถนนตรงหน้าต่อ ทุกวันนี้ยังสงสัยอยู่เลยว่าผู้ชายแก๊งนี้มันเป็นเพื่อนหรือพ่อฉันกันแน่? . . IG (Photo รูปทิชานั่งหลับ) Jedi: นั่งหลับในร้านอาหารก็ได้ว่ะคนเรา @Thicha North: พามันกลับไปนอนเถอะ กูสงสาร Taenkun: มันกินข้าวยัง? Tul: ดูหนังจนไม่ยอมนอนแบบนี้เดือนหน้ากูไม่จ่ายค่าเน็ตฟลิกซ์ให้มึงล่ะ @Thicha Thicha: กินแล้วค่าพ่อ @Taenkun Thicha: อย่าร้ายกับเพื่อน ; (@Tul Taenkun: กวนตีน @Thicha Lilly: มึงๆ เพื่อนกันเขาลงรูปกันแบบนี้ก็ได้หรอวะ @Sissy Sissy: ได้นะ ถ้าไม่ได้คิดแค่เพื่อนอะ อรุ่มม @Lilly Kitti: น้องทิชาน่ารัก Hack: เอ็นดูไอ้เด็กทิชา Nana: ไม่เจอกันหลายวันแล้วนะคะ ; (@Jedi Jedi: ขอโทษครับ เดี๋ยวเย็นนี้พาไปกินข้าวนะ @Nana Nana: เย้! รอนะ @Jedi