แรกเจอ

1359 Words

ตึก GM กรุ๊ป ตึกสูงตั้งตะหง่านอยู่อย่างโดดเด่นใจกลางเมืองเศรษฐกิจของกรุงเทพมหานคร บ่งบอกได้ถึงความยิ่งใหญ่ของบริษัท พนักงานเดินเข้าออกกันขวักไขว่ด้วยใกล้ถึงเวลาทำงาน แสงอาทิตย์ที่สะท้อนจากตัวตึกทำให้ชายหนุ่มรูปร่างสูงได้รูป ที่ก้าวขาลงจากรถสปอร์ตหรู ขยับแว่นตากันแดดมียี่ห้อให้กระชับกับใบหน้า สิงห์ในชุดเสื้อยืดสีดำเข้ารูป กับกางเกงยีนส์สีซีดขาด ๆ แม้การแต่งตัวของเขาจะแสนธรรมดา แต่ก็ไม่อาจปกปิดความหล่อเหลาภายใต้แว่นกันแดดยี่ห้อหรูนั้นได้ เขาแหงนมองขึ้นไปบนตึกสูง ตั้งแต่วันแรกที่เขาก้าวเข้ามาในตึกนี้ จากผู้ชายวัยรุ่นธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ได้เล่นบทตัวประกอบที่เดินผ่านฉากเพียงไม่กี่วินาที บทพูดไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยมีเลยสักครั้ง จนมาวันนี้ ชื่อเสียงของเขาโด่งดังไปทั่วประเทศ ดีกรีพระเอกมือหนึ่ง เขาก้าวกระโดดขึ้นมายืนจุด ๆ นี้อย่างรวดเร็ว และกำลังจะร่วงอย่างรวดเร็วเช่นกัน เขาพ่นลมหายใจออกมา เขารู้ดีว่า วงการมายาไม่มีอะไรจีรัง นักแสดงหน้าใหม่ผุดขึ้นมาเป็นว่าเล่น และแน่นนอนของใหม่ ๆ สด ๆ มีหรือใครจะไม่สนใจ ชื่อเสียงที่เคยมี ก็เริ่มเบาบาง งานก็เริ่มหายจนแทบจะว่างไม่มีอะไรทำ เขาถอนหายใจให้กับการเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ ก่อนจะเดินตรงดิ่งเพื่อเข้าไปข้างในตึกให้เร็วที่สุด เนื่องจากเลยเวลามาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ด้วยความเร่งรีบ ทำให้เขาเดินไม่ระมัดระวังชนเข้ากับใครบางคนที่วิ่งพรวดออกมาจากลิฟต์ที่เปิดออก พลั่ก!! “อ่ะ! โทษครับ” ชายหนุ่มรีบเอ่ยปาก ร่างนั้นเซนิดหน่อย เอ่ยคำขอโทษโดยไม่หันมามอง รีบก้มหน้าก้มตาเก็บข้าวของในมือที่หล่นลงพื้นอย่างรีบร้อน “เฮ้! ตาบอดหรือไง ไม่เห็นหรอว่ามีคน ชนเข้ามาได้” สิงห์เสียงเข้มด้วยความโมโห ยกนาฬิกาข้อมือดูเวลาด้วยอารมณ์หงุดหงิด “ก็ขอโทษแล้วไง จะเอาอะไรอีก” คนตรงหน้าปรายตามองเขา แล้วก้มเก็บของอย่างลวก ๆ “อ้าว พูดงี้อยากมีเรื่องนี่หว่า” สิงห์เริ่มไม่พอใจ เอื้อมมือจะคว้าคอเสื้อ แต่เขาก็ไวกว่ารีบลุกและเดินจากไปอย่างรวดเร็ว “อ้าว! เฮ้ย! เดี๋ยวดิ ” สิงห์ตะโกนไล่หลัง แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว คนที่ชนเขาเดินหายวับไปกับตา “อย่าให้เจอนะมึง” เขาพูด พลางขบกรามแน่น ก๊อก ก๊อก “นาฬิกาบ้านนายมันตายหรือไง ถึงมาเอาป่านนี้ ” ชายหนุ่มที่นั่งหันหลังให้เขาพูดเสียงเข้ม “แหม บอส ห้านาที สิบนาที จะเป็นไรไปคร้าบบบ หรือ คิดถึงผม หือ” สิงห์ทำน้ำเสียงยียวน สองแขนท้าวไปกับโต๊ะ ร่างสูงโปร่ง ที่นั่งบนเก้าอี้หนังบุอย่างดี กระตุกยิ้มมุมปาก ค่อย ๆ ลุกขึ้น หมุนตัวกลับเดินเข้าหาสิงห์อย่างรวดเร็ว ไม่กี่ก้าวร่างสูงก็อยู่ในระยะประชิด สิงห์ตกใจถอยหลังกรู จนหลังปะทะเข้ากับผนังห้อง จนมุมหมดทางหนี ร่างสูงยกแขนสองข้างใช้มือยันกับกำแพง โน้มหน้าเข้าหาสิงห์ “แล้วถ้าผมบอกว่าใช่ คุณจะยอมเป็นของผมมั้ย สิงห์” ร่างสูงพูดเสียงกระเส่าข้างหู พร้อมกัดเม้มติ่งหูสิงห์เบาๆ “อ่ะ เฮ้ย ปล่อยนะเว้ย ไอ้บอสบ้ากาม” สิงห์ร้องเสียงหลงผลักคนที่เขาเรียกว่าบอสออกห่าง "หึ อย่าเล่นกับไฟ" “เล่นบ้าอะไรว่ะ ขนลุก” สิงห์ทำหน้าเหยเก พร้อมลูบแขนไปมา ท “น่ารัก เวลานายโกรธ โคตรน่า…รักเลยว่ะ” ร่างสูงพูดพร้อมทำสายตาลวนลาม มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า คิม คิมหันต์ หรือ บอสคิม อายุ 25 ปี ประธานบริษัท GM กรุ๊ป คนล่าสุด ที่พึ่งได้รับตำแหน่งมาหมาด ๆ ด้วยบิดาเสียชีวิตกะทันหัน ทำให้เขาที่เรียนต่ออยู่ต่างประเทศต้องรีบกลับมาเมืองไทยเพื่อรับหน้าที่บริหารงานต่อจากบิดา ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา สวมทับด้วยกับกางเกงแสลคสีดำเข้ารูป มองเห็นสัดส่วนที่แน่นกำยำ ใบหน้าหล่อเหลา คิ้วหน้า แววตาเจ้าเล่ห์ จมูกโด่งเป็นสัน เป็นที่หมายปองของดาราหน้าใหม่และเก่า ที่หวังใช้เต้าไต่ให้ตัวเองมีชื่อเสียง แต่ทุกคนหารู้ไม่ว่า คิม ชอบไม้ป่าเดียวกัน ส่วนใหญ่เวลาที่เขาพึงพอใจดาราคนไหนเป็นพิเศษ เขาจะให้เลขาส่วนตัวติดต่อไปหาอย่างลับ ๆ ภายใต้เงื่อนไข คุณให้ผม ผมให้คุณ จะไม่มีการเปิดเผยความสัมพันธ์ ไม่มีสถานะ ไม่มีข้อผูกมัด อยากได้เงินฟาดด้วยเงิน อยากได้งานจัดให้ทันที แต่เมื่อเขาเบื่อ ทุกคนจะหายไปจากวงการบันเทิงทันที ด้วยวิธีไหนนั้น สิงห์ก็ไม่สามารถหาคำตอบได้ สิงห์กับคิม ค่อนข้างสนิทกัน เพราะคุยกันถูกคอ อันที่จริงคิมจ้องจะกินสิงห์นั่นเอง แต่เขาก็ไม่ใช่พวกชอบไม้ป่าเดียวกัน ทำให้คิมได้แต่แทะเล็มพอกระชุ่มกระชวยหัวใจ “บอสมีอะไรครับ เรียกมาแต่เช้า” สิงห์หย่อนตัวนั่งบนโซฟา หาวออกมาด้วยความง่วง ซึ่งปกติหากเขาไม่มีงาน เขาจะนอนจมอยู่บนที่นอนยันเช้าของอีกวันเลยทีเดียว คิมเปิดลิ้นชัก หยิบกระดาษปึกหนึ่งที่เย็บมุมไว้อย่างดีขึ้นมา โยนไปบนโต๊ะ “งาน” “นายลองดูซิ” “ซีรี่ย์วาย” เขาขมวดคิ้ว พร้อมเปิดอ่านเนื้อหาด้านในอย่างลวกๆ พร้อมขว้างลงพื้นอย่างไม่พอใจ “นี่นาย อย่าบอกนะว่าจะให้เล่นไอ้ซีรีย์บ้าบอนี่” เขาพูดน้ำเสียงในลำคอ จ้องมองชายหนุ่มตรงหน้า “ใช่ ตอนนี้กระแสวาย กำลังมา ดาราหน้าใหม่ๆดังเปรี้ยงปร้าง มีแฟนคลับเป็นพันๆ บินไปมีทติ้งต่างประเทศ กอบโกยเงินเข้ากระเป๋าภายในไม่กี่เดือน” บอสอธิบาย ซึ่งเขารู้คำตอบอยู่แล้วว่าผู้ชายทั้งแท่งอย่างเขาจะไม่มีวันเสียศักดิ์ศรีมาเล่นซีรีย์แนวนี้แน่ๆด้วยสิงห์นั้นแม้ไม่ถึงกับเกลียดเพศที่สาม แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกดีนักหากต้องไปสัมผัสถูกเนื้อต้องตัวกับผู้ชายด้วยกัน “โนว!!! ไม่เด็ดขาด ต่อให้ฉันไม่มีเงินในกระเป๋าสักบาท ก็จะไม่มีวันทิ้งศักดิ์ศรีไปเล่นซีรี่ย์เรื่องนี้แน่” เขาพูดน้ำเสียงเด็ดขาด “คิดดูดีๆนะสิงห์ พูดตรงๆนะ ตอนนี้ชื่อเสียงนายมันก็ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ดารานักแสดงวัยรุ่นมีเข้ามาให้เราเลือกไม่ขาดสาย อายุน้อยๆหน้าตาดีๆความสามารถมากมาย ” บอสหยุดพูดมองคนตรงหน้าที่นั่งทำหน้าเครียด “งานนายก็มีน้อยลง ความนิยมก็ถดถอย อีกไม่นานนายก็จะค่อยๆหายไป เพราะมีดาราหน้าใหม่ๆเข้ามาแทนที่” “แล้ว” สิงห์เลิกคิ้วสูงถาม “ก็ถ้านายรับเล่นซีรี่เรื่องนี้ ความนิยมของนายก็จะกลับมาอีกครั้ง นายจะมีชื่อเสียง มีแฟนคลับทั้งในไทยและต่างประเทศ สาววาย เดี๋ยวนี้เขาทุ่มไม่อั้นเลยนะเว้ย” "............................" “เอางี้ นายไม่ต้องรับตัดสินใจก็ได้ กลางเดือนหน้าถึงจะเปิดกล้อง ฉันให้เวลานายเอากลับไปคิดละกัน” สิงห์เอามือลูบหน้า คิ้วขมวดเข้าหากัน ทำท่าครุ่นคิด พลันสายตาเขาก็ไปสะดุดกับร่างๆนึงที่เดินผ่านหน้าห้องซึ่งเป็นกระจกใสรอบด้าน "ใคร" สิงห์ใช้นิ้วโป้งชี้ไปยังคนที่พึ่งเดินผ่านห้องไป "พวกเด็กที่นัดมาแคสบท" "มาแคสบทงั้นรึ" สิงห์พึมพำในลำคอ ยกยิ้มมุมปาก "ฉันจะเล่นซีรีย์เรื่องนี้ให้นายก็ได้ แต่มีข้อแม้" สิงห์ยิ้มเจ้าเล่ห์ พลางนึกอะไรสนุกๆขึ้นมาได้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more