Oxygen (Erotica Series 2)

Chapter 1

Oxygen Chapter 1

“Finally, you’re awake, my lord,” natutuwang bati ni Hiro Cruz habang nakatingin kay Martin na paunti-unting nagagalaw ang mga kamay pati na rin ang isang mata.

He is adjusting in his surroundings. On the other hand, Madame Charlotte rushes inside due to her excitement to see her son.

“Mon fils!” (My son!) She cannot contain her happiness when hugging her only son. Nahihilo parin si Martin na nakatingin sa puting kisame ng kaniyang kwarto.

“Where am I, Maman?” mahina nitong tanong.

“Nasa hospital tayo, milord.” Tumingin siya kay Hiro na nakangiti. Dumating ang mga doctor at nurse para i-check siya ng maigi. Sa kabutihang palad ay maayos na ang kalagayan ni Martin—stable na lahat-lahat.

“My lord, you need to rest first. Hindi ka pa pwedeng ma-stress dahil makakasama sa bago mong mata,” bilin ng doctor at napahawak siya sa nakabendang kaliwang mata.

Nanginginig ang kamay na nararamdaman ang gaspang ng gauze. Martin sighed deeply as he supports himself to lean on the bed. Kusa namang inadjust ng nurse ito para maka-upo siya.

“My back hurts. What am I doing here?” nalilito parin niyang tanong sa mga doctor. Hiro pressed his lips to confront his best friend.

“Milord…. Tatlong linggo kang na-comatose,” mapait nitong sagot, pero nalilito parin si Martin na nakatingin sa kaniyang ina. Napalingon ito sa kaliwa’t-kanan para hanapin ang babaeng gusto niyang makasama habang buhay.

“Asan si Nathalie? Where’s my wife?” Biglang nagkukumahog na umalis si Martin kahit madaming nakakabit sa kaniyang katawan na mga apparatus.

“Nasa siya?!” sigaw nito, subalit, pinigilan lang siya ni Hiro na tumapak ang mga paa sa malamig na sahig. Niyakap siya nito pero hindi mapigilian ni Martin na mapaluha habang nakabalot rin ang mga kamay sa torso ng kaniyang best friend.

“WHY, MAMAN?!” Hindi siya sinagot ng kaniyang ina at naupo lamang sa tabi ng kaniyang higaan.

“I heard the young master has been awake?” may isang boses na nagsalita sa may pintuan. Doon si Lady Knox na nakatayo at nakangiti sa kanilang lahat kahit sa loob niya ay nagtatanong kung bakit umiiyak si Martin.

“Tears of joy, milord? I’m so blissful to see your current situation,” she serenely says as she walks up to Madame Charlotte.

“Greetings, Madame. Excuse my sudden excitement for your young master,” pagpapa-umanhin pa nito dahil sa kaniyang pagbasag ng mood kanina lamang.

Madame Charlotte gives a halfway smile even the tension between her and his son is going hot.

“Alice, it’s alright. Martin, please stop stressing yourself, she is not for you—“

“MAMAN!” Biglang nanayo ang mga balahibo ni Lady Alice Knox sa lakas at lalim ng boses ni Martin. Sa kabila ng lahat ng kaniyang nakikita ay nanatiling kalmado ito.

“Hiro, please help me. Where’s milady?” patuloy siyang nagmamaka-awa at umiiyak. Ngunit, walang magawa si Hiro para magsalita laban sa makapangyarihan na si Madame Charlotte.

“Milord, please calm down.” Lumapit si Alice at hinawakan ang kaniyang mga balikat. Natigil si Martin ng pag-iyak dahil sa sakit ng katawan at pusong sugatan.

Umatras si Hiro sa isang banda at hinayaang kausapin niya ang kaniyang best friend.

“I reject your proposal in many ways. I will not be marrying you.” Naghahalong galit at pagkamuhi ang nararamdaman ni Madame Charlotte, subalit kay Hiro at Martin ay lumulukso na ang kanilang mga puso sa tuwa.

Hinalikan ni Alice Knox ang kaniyang noo at tumayo ito papalayo sa kaniyang higaan. Lumingon ulit at nagsalita, “be healthy and happy for me, Martin. Let’s see each other with a smile and not like this; I will bid my leave, Madame Charlotte. My deepest gratitude for your hospitality.”

They are all dumbfounded when Alice Knox left the room. His mother can’t take her words. “I will not allow you to see that filthy lady again!” she gets her bag and leaves the room in vain.

Napabuntong-hininga si Hiro at niyakap muli si Martin. “Can I see myself in the mirror?” pagbasag niya sa katahimikan at kumuha ng isang maliit na salamin si Hiro para ibigay sa kaniya.

Inobserbahan ni Martin ang gwapong mukha sa salamin at medyo lumiit ang kaniyang katawan dahil sa pagka comatose ng tatlong linggo.

“Do you want to eat something, bastard Martin?” he scoffs then gives him so apple. He doesn’t want to be so formal when they both accompany each other.

Kumagat si Martin ng maliliit na hiwa ng mansanas para hindi ganong mabigla ang kaniyang tyan. Pinunasan ang mga mata na punong-puno ng mga luha kanina.

“What’s your plan?” tanong ni Hiro habang patuloy na humihiwa ng maliliit na piraso. Hindi agad nakasagot si Lord Martin dahil habang nakatitig sa salamin ay gusto niyang makita ang isang mata na natabunan ng gauze.

“Nabulag ba ako?”

“Muntikan na. Mabuti mabilis mag-isip ang matanda mong nanay at pinapalitan niya agad ang mata mo.” Nakatunganga lang itong nakikinig kay Hiro. Napahinto ang isa sa paghihiwa.

“What?” he asked perplexed. Martin chews the juicy apple before asking, “what colour did she chose?”

Hiro breathe deeply and a doctor goes inside the room. “Kamusta ang pakiramdam mo, Lord Martin?” bati ng babaeng doctor na nag-opera sa kaniya.

“I’m fine, doc. Thank you for taking care of me,” sagot nito na malamya.

“It’s not a problem because it’s our duty. However, let me take off your gauze for you to exercise and adjust your new eyeball.” Ilang minuto niyang kinuha ng dahan-dahan ang nakabalot sa kaliwang mata ni Martin. Hindi makapagkaka-ila ni Hiro na na-eexcite siyang tumitingin sa kaniyang best friend.

Sa huling ikot ng gauze ay nakapikit parin si Martin at huminga ng sobrang lalim tsaka kinuha ng nurse ang mga gauze bago binigay sa kaniya ang isang katamtamang laki ng salamin.

“Are you ready now, Lord Martin?”

Tumago itong sumang-ayon dahil mas mabuting magka-iba ang kulay kaysa tuluyan siyang mabulag. “If you’re ready to see your new eyes colour… please open your eyes gradually.”

Unti-unti niyang binuksan ang mga mata at napatingin sa salamin. Natigil si Martin sa paghinga nang makitang kulay asul ang isa. Tumingin siya kay Hiro at napatabon ng bibig ang kaniyang best friend sa kaniyang nakikita.

“What do you think, Milord? Those times, this light blue colour was the only available one. Ang hirap makahanap ng isang emerald green katulad ng mata mo. We call your condition heterochromia. Hindi inborn kundi operated and modified.”

Hindi mabitawan ni Martin ang salamin at napatingin ulit. He is mix emotions when gazing at himself—hindi niya alam ang sasabihin.

“Milord, it’s so good to you. You look so unique,” Hiro cheers him up, pero medyo kumikirot ito na makakita ng ilaw.

“It’s still light sensitive, milord. Magpahinga ka muna for a month inside this hospital for your total recovery. Once you get enough rest, we will permit you to leave the hospital. An eye is a vital organ in our body so we will test it further to observes its compatibility.”

Tumango lang si Martin at umalis na rin ang doctor pati ang nurse. Nilagyan ni Hiro ito ng eye-patch para hindi masyadong masilawan. Kahit hindi komportable si Martin ay pilit niya itong tinitiis.

“You look so handsome. Panigurado hindi ka na iiwan pa ni Nathalie kung ganiyan ka…” pagbibiro nito at sinapok siya ni Martin.

Hiro grins at him at niyakap ito sa sobrang tuwa niya. “Alam mo bang pinilit ko siyang hindi umalis… pero si Madame ang may gusto at wala nang nagawa si Nathalie para manatili. Sana maintindihan mo rin sa ngayo’y umatras na si Alice.”

Tahimik lamang si Martin na humiga ulit. “I miss her. Habang tulog ako ay siya palagi kong kasama, Hiro.”

His best friend felt move.

“What should I do?” agad nitong tanong sa kaniya, pero tumagilid lang si Martin na parang wala bang narinig. Lumunok ito kahit nanayo na ang kaniyang lalamunan.

Ilang saglit na nag-isip kung tama ba ang kaniyang gustong ipagawa.

“Hiro?” he breaks the silence inside the room. Nothing more or less could satisfy his best friend’s happiness when it comes to his requests.

Lumakad lang ito papunta sa kaniya at bukas ang dalawang tenga at isipan kung ano man ang gusto niyang papagawin.

“Yes, milord?” matipid nitong sagot dahil kumakabog na rin ang kaniyang dibdib.

“I always bother you. However, can I ask if you can find her for me? Hiro… you always know how I love her at alam ko rin na ikaw ang makakatulong saakin.”

Hiro pressed his lips. Tumayo at kumuha ng isang basong tubig bago diretsiyong ininom para malunod ang kabang namumuo sa kaniyang dibdib.

“As you wish, milord. I am ready to be disowned for the sake of your happiness.”