“มา ชน”
เสียงใสเอ่ยด้วยรอยยิ้มราวกับคนไม่คิดอะไร หลังจากกินข้าวอิ่มเธอก็ยื่นแก้วมาชนกับแก้วของวายุจนเกิดเสียงกระทบ จากนั้นก็ยกขึ้นจรดริมฝีปากสวย กระดกน้ำไวน์ลงคอไปหลายอึก พอหมดแก้วก็เทใหม่ เป็นแบบนี้เรื่อย ๆ จนไวน์พร่องลงไปครึ่งขวด
“เดี๋ยวก็เมาหรอก” เสียงทุ้มเอ่ย
“เมาก็ดี จะได้หลับง่ายหน่อย”
เธออยากใช้น้ำเมาเยียวยาเรื่องกระทบจิตใจ แม้จะรู้ว่านั่นไม่ใช่ตัวเอง แต่คนอื่นอาจไม่ได้คิดแบบนั้น ชายหนุ่มได้เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความกังวลใจก็เกิดเป็นห่วง ในเมื่อเธออยากดื่ม เขาก็จะอยู่เป็นเพื่อน
จนกระทั่งห้าทุ่ม ไวน์ก็ได้หมดลง
หญิงสาวใบหน้าแดงก่ำ ลมหายใจเต็มไปด้วยกลิ่นของน้ำสีม่วงอมแดงที่ดื่มลงไปอย่างหนัก จากที่นั่งดื่มก่อนหน้า แต่ตอนนี้เธอได้นอนราบไปกับเตียง แหงนหน้ามองดูดวงดาวที่ระยิบระยับบนฟากฟ้า ส่วนชายหนุ่มก็นำแก้วและจานอาหารที่กินเสร็จเข้าไปเก็บในครัว ก็เดินออกมาหาเธอที่ริมสระว่ายน้ำ
“ขึ
