“เหงื่อออกเต็มเลย พี่เช็ดให้นะ”
กอหญ้าเดินใกล้กับหนุ่มรุ่นน้องมาตลอดทาง เห็นว่ากรอบใบหน้าหล่อของวายุนั้นชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ก็เกิดอยากเอาใจด้วยการหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาทำท่าจะซับเหงื่อให้ แต่ทว่าเขากลับเอนตัวหลบราวกับไม่ต้องการความหวังดีนี้ อีกทั้งยังก้มหน้าลงเช็ดคราบเหงื่อที่แขนเสื้ออย่างลวก ๆ ท่ามกลางสายตาของนักศึกษาหลายคนที่เดินตามกันมา หนึ่งในนั้นก็คือเพื่อนสาวของเขาที่เดินห่างกันเพียงไม่กี่ก้าว
“ไม่เป็นไรครับ”
“นายได้ห้องพักแล้วเหรอ อยู่หลังไหนอะ”
“อยู่กับเพื่อน”
“พะ เพื่อน ผู้หญิงคนนั้นน่ะเหรอ”
กอหญ้าเอ่ยน้ำเสียงตะกุกตะกัก พร้อมกับชำเรืองหางตาไปทางมารีนอย่างอิจฉา
“อือ”
น้ำเสียงที่ดังขึ้นในลำคอของชายหนุ่ม พลันทำให้สาวรุ่นพี่เจื่อนยิ้มลงเล็กน้อย ไหนเขาบอกว่าไม่ชอบนอนกับคนไม่สนิทโดยเฉพาะกับผู้หญิง แล้วทำไมถึงได้ทำอะไรตรงข้ามกับสิ่งที่เขาเอ่ยกับเธอ
“แค่เพื่อนเหรอ แล้วไปน
