เครื่องบินลงจอดที่สนามบินภูเก็ตในเวลาประมาณสิบห้านาฬิกา มารีนและเมษาก็พากันไปรอรับกระเป๋าที่เคลื่อนไปตามสายพาน จากนั้นก็แยกย้ายเข้าไปหาครอบครัวที่มารอรับ
“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ สวัสดีค่ะคุณยาย คิดถึงจังเลยค่ะ”
หญิงสาวรีบลากกระเป๋าเข้าไปหา เอ่ยทักทายผู้ใหญ่ด้วยใบหน้าแย้มยิ้มอย่างคิดถึง แล้วโผเข้าสวมกอดหญิงชราเป็นคนแรก
“คิดถึงแต่คุณยายเหรอลูก ไม่เห็นกอดพ่อกับแม่เลย” ปลาดาวคลี่ยิ้มเอ่ยแซวลูกสาว
“คิดถึงสิคะ หนูคิดถึงทุกคนเลยค่ะ”
สาวสวยเผยรอยยิ้มอย่างน่าเอ็นดู ก่อนจะผละอ้อมกอดจากผู้เป็นยายแล้วเข้าไปกอดพ่อกับแม่ให้ชื่นใจ แม้เธอจะมีนิสัยห้าว แต่คำพูดไม่สุภาพเหล่านั้นจะใช้กับเพื่อนสนิทเท่านั้น ทว่าคนในครอบครัว ญาติพี่น้องที่เธอรัก มารีนก็จะเป็นเด็กขี้อ้อน และพูดจาด้วยน้ำเสียงสุภาพไม่ต่างจากพ่อทะเลและแม่ปลาดาวของเธอ
“รีบกลับบ้านกันเถอะ ปลายฟ้ากับนทีก็กลับมาแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวเย็นนี้ยายทำอาหา
