Sugar Mommy เด็กดีของคุณฮันนา

ตอนที่ 1 เมื่อผิดสัญญา ก็ต้องตัดขาดให้ได้

“ขอบคุณนะปาลินที่เป็นธุระจัดการให้ ตอนนี้ถึงนิวยอร์กแล้วไม่ค่อยได้ยิน เอาไว้ถึงบ้านพี่จะโทรหาอีกรอบนะ”

ร่างระหงของสาวสวยวัยใกล้เลขสี่มองหารถที่จะมารับเธอพร้อมยกหูโทรศัพท์ ต่อสายหาเลขาซึ่งประจำอยู่ประเทศไทย ผู้คนในสนามบินเจเอฟเคมีมากเสียจนเธอแทบไม่ได้ยินเสียงปลายสาย จึงต้องวางสายไปก่อน โดยบอกว่าเธอจะโทรหาอีกครั้งเมื่อถึงที่พักแล้ว

ดวงตาคู่เรียวมองกวาดไปรอบๆ หาคนขับรถที่บิดาของเธอส่งมารับ ก่อนจะพบกับป้ายชื่อ ‘Miss Hanna Siriwanichkul’ จึงเดินสาวเท้าลากกระเป๋าใบโตไปหา

“ยินดีต้อนรับครับคุณฮันนา ดีใจที่คุณกลับมาอีกครั้งครับ”

คนขับรถประจำตัวคุณพ่อกล่าวกับเธอด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็เข้ามาช่วยยกกระเป๋า

ฮันนามองบรรยากาศที่ไม่ต่างจากครั้งล่าสุดที่เธอ มหานครนิวยอร์กยังคงวุ่นวายเช่นเคย ทั้งรถติด เสียงแตรรถและผู้คนที่กำลังเร่งรีบไปทำงาน แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคงจะเป็นหัวใจของเธอเองกระมัง ที่มันทั้งโศกเศร้าและเจ็บปวดจากเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดก่อนเธอจะกระโดดขึ้นเครื่องบินมาที่นี่

‘สิงห์ สิงหา ไอยกุล’ พระเอกแถวหน้าของประเทศ ผู้อยู่ใต้การดูแลของเธอมานานเกือบหกปีเต็ม ชายผู้นี้นี่แหละที่ทำหัวใจสาวแก่แบบเธอแตกสลาย บอกตามตรง แม้เธอจะนั่งชั้นเฟิร์สคลาสแต่กระนั้นก็ยากต่อการสกัดกลั้นเสียงสะอื้นอยู่ดี

ฮันนาไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะไอ้คนชั่วที่กล้าดีไปจูบกับคนอื่น ไม่รู้เพราะเมาหรือถูกท้าทายโดยกลุ่มชายแท้นิสัยแย่กลุ่มนั้น แต่กระนั้นมันก็เปลี่ยนความจริงที่ว่าสิงหาไม่ซื่อสัตย์ต่อเธอไม่ได้ ถึงจะแค่จูบก็เถอะ แต่สิงหาก็ละเมิดกฎของเธอไม่ใช่หรือ แม้ภายนอกเธอจะพยายามเข้มแข็งอย่างไร แต่ตอนนี้เธอปวดหัวใจเหลือเกิน

นี่ขนาดเรายังไม่เป็นอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มที่เธอเลี้ยงดู ให้เงินเดือน ให้เส้นทางการเป็นพระเอกแถวหน้า และได้รับร่างกายของอีกฝ่ายเป็นสิ่งตอบแทน แต่ด้วยระยะเวลาหกปีที่ผ่านมา กลับทำให้เธอรู้สึกผูกพันเข้าเสียได้ ทั้งที่บอกตัวเองเสมอ ว่าเราไม่มีความรู้สึกใดๆ ให้เจ้าเด็กนั่น แต่การกระทำต่างๆ มันกลับทำให้เธอห้ามใจไม่ให้ตกหลุมรักสิงหาไม่ได้จริงๆ

สิงหาไม่ใช่คนแรกที่เธอเลี้ยงดู ก่อนหน้าจะเจอสิงหา ฮันนามีเด็กหนุ่มมากมายเข้าหาเพื่อแลกกับเส้นทางอันงดงามในวงการบันเทิง เธอผู้เรียนรู้จากความเจ็บปวดในอดีตก็น้อมรับคำอ้อนวอนเหล่านั้น เพราะคิดว่าการทำเช่นนั้นจะไม่ให้ทำให้เธอมีความรัก เมื่อไม่มีความรักเธอก็จะไม่ถูกหลอกใช้หรือเจ็บปวดอีกต่อไป

ความสนุกและอำนาจที่อยู่เหนือกว่าทุกคน ทำให้เธอพึงพอใจและคิดว่ามาถูกเส้นทาง แต่ตอนนี้ฮันนาคิดผิด เพราะสิงหาคือคนที่ทำให้เธอเจ็บปวดอีกครั้งจนได้

อีกประมาณสองปีเธอก็จะสี่สิบแล้ว คงจะแก่อย่างที่สิงหาชอบว่าให้เธอจริงๆ นั่นแหละ ก็ไม่แปลกใจนักหรอกที่สิงหาจะเบื่อหน่ายแล้วหันไปหาสาวๆ สวยๆ หน้าตาน่ารักวัยไล่เลี่ยกัน เพราะอย่างไรสิงหาก็พึ่งยี่สิบแปดเอง คงอยากหาสิ่งท้าทายมากกว่าอยู่แต่กับคนเอาแต่ใจแบบเธอ

ระยะเวลาหกปี มันก็ถือได้ว่าเป็นระยะเวลาที่ยาวนานมากเหมือนกัน ตอนที่เธอเจอสิงหา เธอเข้าไปกองละครฟอร์มยักษ์ของช่อง ซึ่งกำลังถ่ายทำเพื่อดูแลความเรียบร้อย เพราะละครเรื่องนั้นเธออนุมัติงบไปเยอะมาก จึงต้องเดินทางไปดูให้แน่ใจว่าเงินทุกบาทที่ใช้ไปมันไม่ได้เข้ากระเป๋าคนอื่น

แต่ทุกอย่างก็ปกติดี แต่สิ่งที่สะดุดตาของฮันนาคือเด็กหนุ่มผิวแทน ซึ่งอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กหนุ่มที่ได้รับแต่บทตัวประกอบ ไม่มีความโดดเด่นและแทบจะเรียกได้ว่าบทน้อยจนคนดูไม่ทันสังเกตเลยก็ได้ว่ามีนักแสดงหน้าตาแบบนี้ในเรื่อง กำลังเดินแจกน้ำให้คนแสดงและทีมงานคนอื่นๆ จึงถามกับผู้ช่วยผู้กำกับว่าเด็กคนนี้เป็นใครและนั่นทำให้เธออยู่ในกองถ่ายนั้นทั้งวัน ทั้งๆ ที่ตั้งใจว่าจะอยู่เพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น

สิ่งที่ฮันนาสังเกตเห็น คือสิงหามีความตั้งใจทุ่มเทกับงาน และทำการบ้านมาเป็นอย่างดี จนแสดงผ่านในเทคเดียว และมันก็เป็นเช่นนั้นทุกครั้งที่สิงหาเข้าฉาก จนเธอสงสัยว่านักแสดงฝีมือเก่งกาจเช่นนั้นเหตุใดยังไม่ได้รับบทบาทที่โดดเด่นมากกว่านี้

แต่ก็เดาได้ไม่ยากนักหรอก ฮันนามองว่าสาเหตุก็คงมาจากผิวและใบหน้าคมเข้มของสิงหา ที่ไม่ตรงตามมาตรฐานของพระเอกที่ต้องผิวขาวหน้าตี๋ ถึงไม่ถูกเลือกสักทีแม้ความสามารถของสิงหาจะมีมากจนเรียกได้ว่า เก่งกว่านักแสดงนำในละครเรื่องนั้นเสียอีก

แต่ถึงไม่ถูกตาคนอื่น แต่สิงหาถูกใจฮันนามากๆ ยิ่งเราได้สบตากับยิ่งทำให้เธออยากได้เด็กหนุ่มตรงหน้ามาครอง ดวงตาดำเข้มที่มองมา บ่งบอกได้ว่าสิงหามีนิสัยหยิ่งยโส ไม่ยอมลงให้ใคร ซึ่งฮันนาที่เริ่มเบื่อหน่ายกับเด็กหนุ่มขี้อ้อนเพราะต้องการบางอย่างจากเธอ จึงยอมสละดาราหนุ่มที่กำลังเลี้ยงดูในตอนนั้นทันที แม้ว่าสิงหาจะยังไม่ยอมตกลงรับข้อเสนอของเธอ

บอกตามตรง เธอวิ่งตาเจ้าเด็กคนนั้นอยู่นานพอสมควร เกือบปีเลยก็ว่าได้จนสุดท้ายสิงหาก็ยอมเพราะเหนื่อยที่ต้องผิดหวังจากการแคสติ้งบทต่างๆ อยู่บ่อยครั้ง จึงเลือกใช้ทางลัดเพื่อให้ตนได้เข้าไปอยู่ในแสงสปอตไลท์เสียที อีกทั้งการเงินเริ่มติดขัด ค่าเทอมของมหาวิทยาลัยก็ยังไม่มีจ่าย สิงหาในวัยยี่สิบสองปีไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร เพราะเขาเป็นเพียงเด็กกำพร้า เข้าวงการได้เพราะมีแมวมองชักชวนให้ถ่ายแบบ แม้จะพยายามมาหลายปีก็ไม่โด่งดังเสียที จึงหันหาฮันนาผู้เป็นแสงสว่างและทางออกเดียวที่เขาเห็น และมองว่าก็ไม่ได้เสียหายอะไร เขาได้งาน ได้เงิน ส่วนเธอก็ได้ความสุขและสิ่งที่ต้องการจากเขา

แน่นอน ว่าฮันนาคือเจ้าของช่องโทรทัศน์อันดับหนึ่งของประเทศ ทั้งยังมีเส้นสายมากมาย ยังไงก็ได้บทดีๆ มาให้สิงหาง่ายๆ เพียงแค่ดีดนิ้วมือเท่านั้น

แต่ถามว่าเธอสนับสนุนเขามากขนาดไหนถึงทำให้สิงหาได้ก้าวขึ้นสู่พระเอกแถวหน้าได้ ขอตอบเลย ว่าเธอไม่ได้ทำอะไรมากมายอย่างที่คิด สิ่งที่เธอทำ คือการเบิกทางหาบทนักแสดงสมทบจากละครเรื่องหนึ่ง ที่มีแต่นักแสดงฝีมือยอดเยี่ยมระดับครูให้สิงหา แต่สิงหาได้แสดงออกว่าเขาเก่งมากพอแม้จะใช้เส้นสายให้ได้รับบทบาทนั้น นอกนั้นเธอก็ไม่ได้ทำอะไรทั้งสิ้น ทุกอย่างที่สิงหาได้มาคือความสามารถของอีกฝ่ายทั้งสิ้น

เธอมองคนไม่ผิดหรอก สิงหาคือเด็กในความดูแลของเธอคนแรกและคนเดียว ที่ทุ่มเทกับงานทุกงานที่เธอยื่นให้ ทำให้เธอรู้สึกว่าไม่ผิดหวังที่คอยสนับสนุนและอยากมอบมันให้สิงหาต่อไป

แต่เรื่องแค่นี้มันไม่ได้ทำให้เธอตกหลุมรักสิงหาหรอก สิ่งที่ทำให้เธอรักชายคนนี้ คือความเอาใจใส่แม้ปากและใบหน้าจะแสดงออกถึงความเบื่อหน่าย แต่กระนั้นก็จำได้ดีว่าเธอชอบอะไรไม่ชอบอะไร แพ้อะไรบ้าง และสิ่งที่ทำให้เธอไม่อาจถอนตัวจากสิงหาได้ คืออ้อมกอดอุ่นๆ ของสิงหา ยามที่ฮันนาเหนื่อยล้าจากภาระงานมากมาย

แม้เธอจะชอบเขาที่หุ่นกับหน้าตาของสิงหา และเซ็กส์ของเขาก็ร้อนแรงไม่มีเบื่อ แม้ว่าสิงหาจะเป็นคนขี้หงุดหงิด แต่การมีสิงหาอยู่เคียงข้าง มันทำให้ฮันนารู้สึกอบอุ่นและสบายใจอย่างที่ใครก็ไม่อาจเทียบสิงหาได้เลย

แต่ทำไมกันนะ.....ทั้งที่จำได้ทั้งหมดว่าเธอชอบทานสตรอว์เบอร์รี่ แพ้กุ้ง ไม่ชอบกลิ่นตัวอับๆ แต่ทำไมถึงจำไม่ได้ว่าเธอเกลียดการผิดสัญญาเป็นที่สุด......

ดูสิ ตอนนี้ผ่านมาเป็นวันแล้วยังไม่มีสักข้อความส่งมาง้อ คงอยากจะไปจากเธอแล้วจริงๆ นั่นแหละ

แต่ช่างเถอะ ถึงแม้เธอจะรักเขาเต็มหัวใจมากแค่ไหน แต่ผิดสัญญาก็คือผิดสัญญา ฮันนาพร้อมจะตัดขาดทันทีเช่นกัน

แต่ถ้าให้ตัดใจ....ก็คงต้องขอเวลาหน่อย......

ให้ตายสิ น่าเสียดายชะมัด เธอเป็นยัยแก่วัยใกล้เลขสี่ จะมีเวลามากพอหาชายที่เข้ากันได้ทุกเรื่องและถูกใจทุกอย่างเหมือนสิงหาอีกไหมนะ!!!

“มาแล้ว ลูกสาวแสนเก่งของป๊า เดินทางเป็นยังไงบ้างคะ เหนื่อยไหม”

คุณอคินโผกอดลูกสาวของเขา เมื่อฮันนามาถึงเพนท์เฮ้าส์หรูใจกลางแมนฮัตตัน ฮันนาเองก็กอดบิดาด้วยความคิดถึงแม้ว่าเธอจะพึ่งมาเยี่ยมเขาเมื่อสามเดือนก่อนก็ตาม แต่การมานิวยอร์กครั้งนี้ เธอตั้งใจจะอยู่สักสองสัปดาห์ เพื่อจัดการเรื่องงาน ซึ่งเธอมีแผนการจะมาเจรจาซื้อลิขสิทธิ์ซีรี่ย์ดังนำไปฉายในประเทศ และมาเพื่อเยี่ยมบิดา ผู้ที่หนีลูกสาวมาอยู่บ้านเกิดเมืองนอนของภรรยาผู้จากไป

ฮันนารักและเคารพพ่อของเธอมากๆ คุณอคินคือแบบอย่างของฮันนามาตลอดชีวิต ทั้งการทำงาน การวางตัว ล้วนแล้วแต่ถอดแบบมาจากคุณอคินทั้งสิ้นเพราะเธอมีแค่คุณพ่อ ส่วนคุณแม่นั้นคงกำลังนั่งมองเธออยู่บนฟ้าและอาจจะกำลังยิ้มที่ได้เห็นว่าเธอเติบโตมาเหมือนบิดา หรืออาจจะกำลังหน้าบึ้งเพราะลูกสาวเพียงคนเดียวชอบเลี้ยงดูเด็กหนุ่มมากมายก็เป็นได้ แต่อย่างน้อยฮันนาก็ได้ใบหน้าสวยๆ ของฮันนี่มา เรียกได้ว่าเธอมีส่วนผสมของพ่อแม่อย่างลงตัวเลยทีเดียว

“ไม่เหนื่อยค่ะ แค่เบื่อเท่านั้นเอง นอนบนเครื่องบินตั้งยี่สิบกว่าชั่วโมง”

ฮันนาเอ่ยตอบพร้อมส่งยิ้มให้บิดา

“พ่อเรียกหมอนวดมาแล้วค่ะ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จค่อยพักผ่อน”

“ขอบคุณค่ะ”

ฮันนาส่งยิ้มและกดจมูกหอมแก้มบิดาเป็นการขอบคุณ ก่อนจะเดินไปยังห้องอาหารซึ่งมีของโปรดฮันนาวางอยู่เต็มไปหมด

“พ่อลองดูซีรี่ย์ที่หนูกำลังจะซื้อลิขสิทธิ์แล้วนะคะ สนุกมากเลย”

เมื่อเริ่มต้นมื้ออาหาร คุณอคินจึงเอ่ยถึงสิ่งที่ลูกสาวของเขากำลังจะซื้อเพื่อนำไปฉายในประเทศ แม้ว่าตอนนี้จะฉายจบไปแล้วหนึ่งซีซั่นและสมัยนี้ไม่มีใครเขาดูโทรทัศน์กันแล้ว แต่ข้อตกลงของฮันนาที่ต้องการเจรจานั้น คือเธอต้องการนำเข้าไปฉายในประเทศ แต่เมื่อมีซีซั่นใหม่เธอก็จะเป็นคนแรกที่ได้ฉายพร้อมอเมริกาตอนต่อตอน นอกจากนั้นฮันนาก็มีข้อตกลงที่จะนำซีรี่ย์ลงฉายในแพลตฟอร์มสตรีมมิ่งเพื่อให้คนได้ดูย้อนหลังอีกด้วย

“เพราะฮันนาติดซีรี่ย์เรื่องนั้นนั่นแหละค่ะ ถึงได้ถ่อมาไกลเพราะอยากดูก่อนคนอื่น”

คุณอคินหัวเราะ แม้ลูกสาวของเขากำลังใช้อำนาจในทางที่ผิด แต่กระนั้นก็ถือว่าเป็นการลงทุนที่คุ้มค่าและฉลาดมากเหมือนกัน

เมื่อเห็นว่าบิดาไม่ขัดข้องหรือมีข้อโต้แย้ง เธอจึงชวนถามสารทุกข์สุกดิบของบิดาด้วยความเป็นห่วง

ตั้งแต่มารดาของฮันนาเสียไป บิดาก็ไม่คิดแต่งงานอีกเลย คอยดูแลและเลี้ยงดูเธอจนถึงวันที่ฮันนาเติบโตพอจะดูแลทุกอย่างได้ ถึงย้ายมาใช้ชีวิตเกษียณในเมืองหลวงของประเทศอเมริกาซึ่งเป็นบ้านเกิดของมารดา ใช้เวลายามเช้าเดินเล่นในเซนทรันพาร์ก หวนรำลึกถึงวันเก่าๆ ที่เคยมาเดินเล่นกับภรรยา

ฮันนาไม่เคยอยู่กับแม่ เพราะมารดาเสียงไปในตอนที่เธอยังอายุไม่ถึงขวบปี แต่ก็ได้รับรู้เรื่องราวของมารดาผ่านคุณอคินเสมอ

เขามักจะเล่าว่า เจอกับคุณฮันนี่ สาวไทยที่เกิดและเติบโตในอเมริกาเพียงเพราะเธอฝึกเล่นโรลเลอร์เบลดแล้ววิ่งมาชนคุณอคิน นักศึกษาชาวไทยซึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่ คุณพ่อช่วยคุณแม่ไม่ให้เธอวิ่งไปชนกับต้นไม้ด้านหลังของเขา ก่อนจะได้สบตาและรู้ได้ในตอนนั้นว่ามันคือรักแรกพบ

ยามที่คุณพ่อพูดถึงเรื่องของคุณแม่ มักจะมีรอยยิ้มประดับบนในหน้าเสมอ แต่กระนั้นก็มีประกายความเศร้าความคิดถึงในแววตาเสมอ ซึ่งมันทำให้เธออยากเจอรักแท้เหมือนพ่อแม่มาตลอดตั้งแต่จำความได้

แต่ความจริงมันไม่ได้สวยงามขนาดนั้น ไม่อย่างนั้นฮันนาจะกลายเป็นยัยแก่ชอบเลี้ยงดูเด็กหนุ่มได้ยังไงเล่า จริงไหม.......

“แล้วนี่ หนูไปหักอกพระเอกคนนั้นมาเหรอลูก คนที่ตัวสูงๆ หุ่นดีๆ น่ะ”

“คะ? พ่อรู้ได้ไงเนี่ยว่าหนูไปหักอกหนุ่มมา”

ฮันนาหัวเราะ ไม่รู้ว่าข่าวมันไวหรือเธอมัวแต่เสียใจถึงไม่ได้ติดตามข่าวสาร แต่ข้อสงสัยไขกระจ่างเมื่อคุณอคินยื่นไอแพดที่แสดงหน้าข่าวว่า ‘เลิกกันแล้ว!!! เจ๊ดันสาวใหญ่วันใกล้เลขสี่สะบัดรักพระเอกผิวแทนตัวย่อ ส. กลางสนามบินเมื่อคืนนี้!!!’ พร้อมด้วยภาพและวิดีโอแอบถ่ายระหว่างเธอกับสิงหากลางสนามบินเมื่อคืน

ซึ่งจากพาดหัวข่าวทำเอาเธออยากฟ้องจริงๆ สาวใหญ่อะไร เธอออกจะหุ่นเซี๊ยะเพราะเข้ายิมวันละหนึ่งชั่วโมง การทานก็เคร่งครัด ขนาดเอว22นิ้ว เอาอะไรมาใหญ่ แต่ถ้าบอกว่าใหญ่เพราะอายุก็ยังต้องโดนฟ้อง เพราะเธออายุแค่สามสิบแปด ยังไม่ถือว่าแก่!!!!!

แต่ก็อย่างว่า ถึงแม้เวลานั้นคนจะน้อยแต่มันก็ไม่ใช่พื้นที่ส่วนตัว ไม่ถูกถ่ายรูปเอาไว้สิบแปลก แต่มันก็ถือว่าละเมิดความเป็นส่วนตัวอยู่ดีไม่ใช่หรือ

“อ่า….พาดหัวข่าวน่าฟ้องมากๆ เลยค่ะ”

“เดี๋ยวพ่อให้คนจัดการค่ะไม่ต้องห่วง”

คุณอคินลูบศีรษะของลูกสาวอย่างอ่อนโยน พร้อมปล่อยเรื่องนี้ดันไปก่อน เพราะจุดประสงค์ในการยกเรื่องนี้ขึ้นมา คือสิ่งที่กำลังจะพูดต่อจากนี้ต่างหาก

“ไหนๆ หนูก็เป็นสาวโสดแล้ว สนใจไปนัดเดตกับลูกเพื่อนพ่อไหมคะ”

“คุณพ่อ”

ฮันนาวางช้อนลงพร้อมใบหน้าบึ้งตึงที่เธอกำลังจะถูกจับคู่ ทั้งๆ ที่พึ่งอกหัก

“คนนี้เขาดีนะคะพ่อเคยเจอ ใจเย็น สุขุม อายุเยอะกว่าหนูสองปีเอง เป็นคุณหมอ ลูกอาพจน์ไงลูก เจ้าของโรงพยาบาลที่เราไปใช้บริการบ่อยๆ”

คุณอคินเผยเจตนาอย่างไม่ปิดบัง ทำเอาหญิงสาวอมยิ้มและส่ายศีรษะไปมาอย่างแพ้ราบคาบ

“ก็พ่อแก่แล้ว อยากอุ้มหลาน แต่พ่อไม่กดดันหรอก ถ้าหนูไม่อยากมีพ่อก็โอเค เพื่อนพ่อมีหลานกันหมดแล้ว แอบไปอุ้มของพวกมันก็ได้”

“พ่อคะ”

“นอยอ่า อยากเลี้ยงหลาน”

ฮันนาหลุดหัวเราะออกมาทันที ไม่รู้ว่าคุณอคินเขาว่างถึงขนาดไปเรียนรู้ศัพท์วัยรุ่นมาหรืออย่างไร แต่ก็ทันสมัยและใช้ในสถานการณ์ที่ถูกต้องมากจริงๆ

“แต่เอาจริงๆ หนูก็เริ่มคิดเหมือนกันนะคะว่าควรจะเลิกทำตัวเป็นโคแก่เลี้ยงพวกหญ้าอ่อนไปเรื่อยๆ ได้แล้ว”

เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม นั่นทำให้คุณอคินยิ้มออกมาได้ ถึงแม้เขาจะเป็นห่วงลูกสาวเพราะรู้ถึงความเจ็บช้ำในอดีตของฮันนา และไม่อยากให้ลูกเจอกับความเจ็บปวดอีก แต่กระนั้นเขาก็ไม่คิดจะห้ามสิ่งที่ลูกกำลังทำอยู่ เขาเคารพการตัดสินใจของลูกและตั้งมั่นว่าจะทำเพียงให้คำปรึกษาคอยเตือนในบางเรื่อง ส่วนการตัดสินใจก็ให้เป็นสิทธิของลูกทั้งหมด การดูแลเด็กหนุ่มไปเรื่อยๆ ก็คงทำให้ฮันนามีความสุข และเขาก็ไม่อยากไปขัดขวางความสุขของลูก

ฝ่ายฮันนาเองก็อยากจะพอกับการเล่นสนุก เธออายุเพิ่มขึ้น ปีนี้ก็สามสิบแปด เป็นสาวแก่ที่มีความฝันอยากจะเป็นคุณแม่ หากจะพูดกันตามตรง เพื่อนๆ ของเธอหลายคนมีลูกกันหมดแล้ว เพื่อนบางคนลูกก็เข้าโรงเรียนมัธยมแล้วด้วยซ้ำ มีแค่เธอนี่แหละที่ยังลอยชายไปมา แต่หากยังเลี้ยงเด็กหนุ่มต่อไปก็คงแก่เกินกว่าจะตั้งท้องด้วยตัวเองแล้ว

ไม่ใช่ไม่คิดที่จะลงหลักปักฐานแต่งงานกับใครสักคน เธอคิดมาตลอดแต่นั่นมันก่อนจะเจอสิงหา พอเด็กเจ้าเด็กนั่นเธอก็ลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท และลืมไปด้วยซ้ำว่าจริงๆ แล้วเธอได้จัดการฝากไข่ของตัวเองเอาไว้เรียบร้อย เพราะมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ได้สติ และมองว่าเธอหลงไอ้เด็กคนนี้เกินไปแล้ว หากช้ากว่านี้ก็คงไม่มีไข่ให้เก็บแล้วแน่ๆ

หรือบางที นี่จะเป็นโอกาสครั้งใหม่กันนะ.....ให้พ่อแม่จับคู่ไปเลยก็ดีกว่าเหนื่อยหาเองเหมือนกันนะ

“งั้น สักสัปดาห์หน้าได้ไหมคะพ่อ ช่วงนี้หนูต้องไปเจอผู้บริหารหลายคน”

“ได้อยู่แล้วครับลูก”

คุณอคินยิ้มเมื่อลูกสาวตัดสินใจเช่นนั้น อย่างน้อยถึงไม่ถูกใจกันก็น่าจะได้คอนเนคชั่นเพิ่มมาอีกคน.....

และหากถูกใจ....คนนี้อาจจะเป็นพ่อของลูกเธอเลยก็ได้ แก่แล้วฮันนาไม่เลือกเยอะหรอก และอีกอย่าง.....เขาว่าหนทางการลืมคนเก่าในระยะเวลาไม่นาน ก็คือการมีคนใหม่...

สาธุ! ขอให้คนนี้หล่อดูดีกว่าไอ้ลูกหมานั่นทีเถอะ ถ้าหล่อกว่าดูดีกว่าสิงหาเธอจะเป็นฝ่ายขอเขาแต่งงานไปเลย!!!!