The Deadly Obsession

Chapter 8: Dark Presence

Luna‘s POINT OF VIEW:

“Tingnan nga natin ang kakayahan mo sa pagpipinta, kung hanggang saan makakarating ang talento mo.”

Kusa akong napadilat nang mata nang marinig ko ang pamilyar na boses na ito.

Shit!

Halos manginig ako sa takot nang bumungad na naman sa akin ang pulang ilaw na nagpapahiwatig na nakuha na naman ako nito. Kaya’t agad akong napabangon mula sa pagkakahiga at napalibot ang tingin ko sa paligid. Hinahanap kung nasaang direksyon ito.

“Ikaw na naman?! Demonyo ka! Kailan mo ba ako titigilan?!” malakas na singhal ko sa kaniya kahit na pakiramdam ko ay mapapaos na ako dahil pawang nawawalan na ako nang boses dahil sa matinding kaba.

Narinig ko naman ang mahinang pagtawa nito na nagbigay sa akin nang matinding takot sapagkat alam kong may masama na namang mangyayari sa akin dahil sa madilim na presensya nito.

“Hindi na kita kaya pang tigilan, binabaliw mo  ako Luna kaya’t kasalanan mo ito, sinasadya mo yatang magmukhang masarap na putahe sa harapan ko. Kaya naging ganito ako kasabik matikman ang lasa mo,” halos mamaos ang boses  na ani nito ngunit bawat salitang binigkas niya ay madiin at ‘di ko mawari kung bakit naghatid ng kakaibang epekto sa aking kaselanan.

Ngunit napailing ako nang sunod-sunod. Ano na naman itong kalokohan na nararamdaman ng katawan ko? Ano itong init na nagsisimula na namang umalab sa aking pakiramdam? Hindi ko na alam kung anong nangyayari sa akin.

“Nararamdaman ko na ang iyong mabigat na paghinga, ‘wag mo nang pahirapan pang paniwalain ang sarili mong ‘di mo nagugustuhan ang bawat haplos ko sa’yo at ‘di mo hinahabol ang bawat hagod ng dila ko sa pagkababa---”

“Tama na! Ano pa bang gusto mong gawin ko para lubayan mo na ako?! Parang-awa mo na, gusto ko nang mabuhay ng normal. Dahil sa’yo hindi ko naranasang malagay sa tahimik na buhay. Hindi ko maintindihan kung bakit mo sa akin ginagawa ito. Ano bang kasalanan ko sa iyo? Ano bang ginawa kong mali at nagkaganiyan ka? Ano bang---”

“Wala kang ibang kasalanan sa akin bukod sa naging kaakit-akit ka sa mata ko, Luna. Kahit ano pang sabihin mo ay parte na ako nang buhay mo. Una pa lamang kitang nasilayaan, pinili ko nang pumasok sa’yong mundo. At wala na akong balak pang umalis. Kaya’t masanay ka nang lagi akong nakamasid sa’yo. Laging may matang nakatingin sa’yo. At ‘di hahayaan na may ibang lalapit at magtatangkang agawin ka mula sa akin. Akin ka lang. Naiintindihan mo?”

Napakislot ako nang biglang bumungad ito sa harapan ko at maingat na hinawakan ang aking panga.

Napakalapit nang mukha nito kaya’t kitang-kita ko ang mapupula nitong mga mata na pawang nag-uudyok sa akin na titigan at pagmasdan. Tila ba’y may magnet ito kaya’t hindi ko ito maiwasang hindi tingnan.

“Tumango ka sa sinambit ko na akin ka lang, at walang ibang puwedeng umangkin sa’yo at mabaliw kun’di ako lang!” madiing saad nito at pawang wala sa sariling napatango ako’t hudyat na sumasang-ayon ako sa tinuran niya.

“Nababaliw na ako…”

Nahihirapang bulong ko sapagkat ‘di ko na maintindihan ang sarili ko kung bakit kaya ako nitong kontrolin. Walang kahirap-hirap nitong nagagawa ang gusto niya sapagkat hinahayaan ko ito at ‘di man lang natutong tumutol man lang o lumaban.

Napangisi naman ito nang marinig ang mga salitang galing sa bibig ko at pawang wala lang itong hinaplos ng kaniyang gitnang daliri ang aking pisngi.

“Iyan nga ang nais ko, ang mabaliw ka nang dahil sa langit na maibibigay ko sa’yo,” bulong pa nito at binugahan pa nito ng kaniyang hininga ang aking tainga kaya’t nakapagbigay ito nang matinding kiliti sa akin.

At napapikit na lamang ako nang bigla nitong dinilaan ang earlobe ko at hinawi pa nito ang mga buhok kong nakaharang sa aking leeg at pagkahawi niya ay pawang sabik na sabik nitong hinagod ang kaniyang dila sa leeg ko at marahang sinisipsip pa iyon na nagdala sa akin ng kakaibang sensasyon.

Napapakagat na lamang ako sa aking labi sa bawat pagkagat at pagsipsip nito sa aking leeg. Ramdam na ramdam ko ang panggigigil nito at ang paglalagay nito ng marka sa balat ko.

Ang mga kamay kong dapat gumawa ng paraan na itulak ito at may lakas pang lumaban ay pawang may sariling isip itong hawakan pa at idiin ang mukha nito upang mas maigihan nito ang kaniyang trabaho.

Hanggang sa dumako na ang malikot nitong dila sa aking balikat. Hinalik-halikan niya ito nang madiin. Damang-dama ko ang malambot niyang labi at rinig na rinig ko ang bawat tunog ng pagsipsip nito sa aking balat.

Awtomatiko namang napadilat ang mata ko nang biglaan nitong siniil ako nang madiin at mapusok na halik. Marahan pa nitong kinagat ang ibabang labi ko kaya’t kumusa nang bumuka ang bibig ko kasabay no’n ang dahan-dahan na pagpikit ko sa aking mata at wala na itong sinayang pang sandali at agad nitong pinasok ang kaniyang malikot na dila sa bibig ko. Iniikot-ikot niya ito sa loob at agad na nakipag-espadahan sa aking dila.

Halos hirap na hirap na akong sumabay sa kaniya sapagkat napakabilis niya at napakapusok ng paraan nito nang paghalik sa akin kaya’t pawang habol na ang aking hininga. At nabibigla na lamang ako sa biglaan  nitong pagsipsip at paghigop sa aking dila. Halos malasing ako sa makapigil hiningang paghalik nito sa akin.

“Napakasarap ng labi mo, nakakaulol ang dila mo. s**t Luna! Lahat ng nasa ‘yo kinababaliwan ko!” nahhirapang sambit niya sapagkat hingal na hingal ito nang pinakawalan niya ang namumula ko ng labi dahil sa labis na panggigigil na halik nito.

Halos manghina naman ako nang maramdaman kong may mainit na lumabas sa aking ari. Kaya’t awtomatikong napadilat ako sa aking mata at pawang nabuhusan ng malamig na tubig dahil bigla akong natauhan sa nangyayari.

“Hindi…hindi maaari ito,” natataranta kong sambit at halata ang panginginig sa aking boses.

Napangisi naman ito habang nakatitig sa akin nang diretso at tila ba ang mga tingin niya ay may binabalak ito.

Ngunit hindi ko na iyon inisip pa, ang importante sa akin ay ang makalabas na ako rito at makaalis na sa impyernong lugar na ito.

“Pakawalan mo na ako!” bulyaw ko sa kaniya. At napasalubong naman ang kilay ko nang tapunan lang ako nito nang mapang-insultong tingin.

 “Ano pa bang gusto mo sa akin? Pinabayaan na kitang halikan mo ako, hinayaan ko nang maglibot ang madumi mong dila sa katawan ko! Hindi na ako pumalag sa mga kamay mo na hinahaplos ang bawat parte sa akin---”

“Of course, pumapayag ka na dahil nagugustuhan mo na ang mga bagay na gusto kong gawin sa’yo. Ramdam ko Luna na hinahabol mo ang mga galaw ng dila ko, hinihintay mo ang mga kamay kong pipisil at pipiga ng madiin sa dibdib mo, at---”

“Puwede ba? Hindi ko kailanman magugustuhan ang mga kababuyang ginagawa mo sa katawan ko! Tandaan mo na sinusumpa kita! Siguro ngayon kaya mo akong kontrolin, nagagawa mo lahat ng gugustuhin mong gawin sa akin pero darating din ang araw na ako naman! Sisingilin kita sa mga araw na puno ako ng takot at trauma. Maghintay ka lang, hanggat nabubuhay ako, pagbabayarin kita sa lahat ng ginawa mo!” sinisiguro kong ani ko sa kaniya. Bawat pagbigkas ko sa mga salitang iyon  ay madiin at  walang pakundangan.

Dahil alam ko balang araw ay makukuha ko rin ang hustisyang para sa akin. Makakabawi rin ako sa sarili ko, hindi ko na hahayaan ang sarili ko sa sitwasyon na ganito.  

Hindi ako mananatiling biktima.

Hindi ko na hahayaang lamunin ako ng takot at kaba.

At higit sa lahat, hindi ako magpapadaig sa tawag ng laman at kapusukan na tila sa akin nagpapahina.

“Ngayon pa lang natatakot na ako sa maaari mong gawin o iganti sa akin,” sambit niya at umatras pa ito at umakto pang natatakot sa akin.

Talagang nagawa pa nitong mamilosopo. Bukod sa napakasama nitong tao ay napakabastos din talaga nito. Lahat na yata ng kasamaan ay nasalo niya na. Hindi ko maatim na may ganitong klase ng tao na nabuhay sa mundo. Hindi siya karapat-dapat na huminga o mabigyan ng pagkakataon na mabuhay.

“Pakawalan mo na lang ako rito---

“Gagawin ko naman talagang pakawalan ka ngayon. Ngunit may isang kondisyon,” nakapangising ani nito na nagbigay nang masamang kutob sa akin.

Kahit naman tumanggi ako o ‘di sumang-ayon sa sinambit nito ay wala akong magagawa. Sapagkat hawak ako nito sa leeg at wala na akong pagpipilian dahil alam kong hindi ako makakalabas dito kung hindi niya ito kagustuhan. At wala akong matatakbuhan na kahit sino dahil walang mangangahas na kakampi sa tulad ko.

“Anong kondisyon?” walang ganang tanong ko sa kaniya.

At sa pangalawang pagkakataon ay tiningnan ako nito nang diretso sa aking mata. Halos matunaw naman ako sa paraan nang pagtitig nito na pawang hinihigop ang kabuuan ko.

“Magpinta ka.”

Napalaki naman ang mata ko sa sinambit nito. Pinta? Hindi ba nito alam na ito ang aking larangan?

Dahil sa sinambit niya ay agad akong tumango nang sunod-sunod. At kasabay no’n ang paglaho ng ilaw sa paligid.

Halos mangapa naman ako sa dilim. At nakaramdam nang matinding kaba. Paanong nangyaring napatay ang ilaw? Sabi na nga ba’t may binabalak ang demonyong iyon.

Agad akong tumayo at pilit kong hinahanap ang daan kahit na purong itim lamang ang nakikita ko. Nanginginig man ay nilabanan ko ito’t nanaig sa akin na kailangan ko nang makalabas dito.

Unti-unti kong hinakbang ang mga paa ko, at napahinto na lamang ako nang biglang mayroon akong matigas na bagay na nabunggo.

At pagkaano’y bigla na lamang bumukas ang ilaw at bumungad sa akin ang nag-aalab nitong mga mapupulang mata. Kaya’t agad akong napaatras papalayo rito at ‘di sinasadyang pagkaatras ko ay may natapakan akong madulas na bagay at inaaasahan ko nang mapapasalampak ako sa sahig kaya’t pinikit ko na ang aking mga mata…

Ngunit awtomatiko akong napadilat nang maramdaman ko ang mga braso nitong nakapulupot sa aking baywang. Maagap ako nitong hinatak papalapit lalo sa kaniya.

Halos manuyot ang lalamunan ko sapagkat sobrang lapit nito sa akin. At halos amoy ko na ang mabangong hininga nito.

“Paint me.”

‘Di na ako nag-atubili pa at agad ko siyang tinulak papalayo sa akin. At tiningnan ito na pawang handa na ako sa inuutos nito.

“Okay, nasaan ang mga gamit mo sa pain---”

“But I have three rules, first, kailangan wala kang ni-isang saplot sa katawan habang nagpipinta ka at pangalawa---”

“Ano? Nakahubad? Bakit kailangan pang walang damit? Painter ako hindi ako porn star---”

“That’s my rule, kung ayaw mong sumunod. Then mas pabor sa akin. Dahil mananatili ka rito at pagsasawaan ko ang katawan mo---”

“Fine! I’ll accept it!” malakas na bulyaw ko sa kaniya. Halos manginig na ang daliri ko dahil sa matinding galit  ngunit pinilit kong ikalma ang sarili ko.

“Then secondly, do’n sa pader ka magpipinta. Nakikita mo bang iyang pader na iyan---”

“Oo, pero nakaharang ang kama mo riyan. Kaya wala akong mauupuan, alangan naman sa kama mo. Masyado itong mababa para maabot ---”

“That’s my third rule, bibigyan kita ng mauupuan---”

“Saan?”

“Hindi saan kun’di ano,” seryosong saad nito at naglalagablab ang mata nitong nakatitig sa akin.

“Ano?” pawang walang buhay na tanong ko sa kaniya.

“Mukha ko,” mabilis na tugon nito na nagpabigla sa akin.

“That’s the rule, kailangan walang ni-isang saplot sa iyong katawan at habang nagpipinta ka ay nakaupo ka sa mukha ko’t pinapalagaya kita.”

Halos ‘di ako makapaniwala sa tinuran nato. Agad-agad akong napailing hudyat na ‘di ako pumapayag sa gano’ng klaseng kasunduan.

“Hindi ko hahayaan na katawan ko ang magiging paraan ko para makaalis dito, hindi tayo naglolokohan dito---”

“Hindi naman ako nakikipaglokohan. Kung ayaw mo, then its’ okay. Mananatili ka rito hangga’t gusto mo. At papaligayahin kita nang paulit-ulit na alam kong ‘di mo pagsasawaan at patuloy mong magugustuhan.”

Unti-unti ko nang hinubad ang damit ko at awtomatikong demonyong ngiti ang sumilay sa kaniyang labi.

At mabilis itong humiga’t sa kama na tila naghihintay sa susunod kong gagawin.

Mas pipiliin kong sumunod sa utos nito para makaalis at makalaya na sa kaniya kasya manatili rito at gawin parausan lang o ‘di kaya pangkama.

Nanginginig ang hawak ko sa paintbrush at halos hindi ko ito maidikit sa pader sapagkat ramdam na ramdam ko ang malikot nitong dila na pabalik-balik sa hiwa ko.

Mahigpit ang hawak nito sa aking balakang habang abala ito sa pagsipsip sa sensitibong parte ng aking ari. Halos mapasandal na lamang ako sa pader at ang mga pintura na nakapatong sa gilid ko ay natapon na lamang sapagkat ‘di sinasadyang natabig ko ito dahil sa ‘di na nga mapakali ang aking katawan sa ginagawa nito.

Ito na naman ako. Pawang alipin na namang sumusunod sa mga gusto nito. Nagpapaalila sa maalab nitong parusa sa akin na tila ‘di ko maatim na hinahayaan ko.

“Oh!’’ ungol ko’t halinghing ang nagpapaingay sa pulang kwarto na ito at ang huni ng pagkain niya sa aking kaselanan.

Hirap na hirap kong simulan ang aking pinipinta. Ni-wala akong maisip na ideya kung ano ang magiging itsura nito.

Dahil halos wala na akong maisip pang iba kun’di ang ginagawa nito sa ilalim ko. Nakadiin ang mukha nito sa ari ko, ang bawat higop at hagod ng dila nito na nagpapawala sa akin ng enerhiya at lakas.

At kusang nabitawan ko ang hawak kong paintbrush nang biglaan nitong ipasok ang kaniyang gitnang daliri sa aking butas.

“Masaki—Ah!”

Napapahiyaw na lamang ako sa tindi ng sensasyon na namamayani sa akin. Nakakapanghina ngunit kumukusa pa ang aking baywang upang sabayan ang ritmo ng galaw ng malikot nitong dila.

At halos umikot ang mata ko sa ere nang dila na niya ang pinasok nito sa aking butas. At damang-dama ko ang pag-ikot nito sa loob ng butas ko at pagsipsip sa bawat katas na lumalabas sa akin.

At nang maabot ko ang sukdulan ay doo’n ako biglang natauhan.

Bago pa ako makamaang ay mabilis na itong tumayo at parang wala lang nangyare na  umalis na lang bigla.

**

“Tapos sinong naghatid sayo rito? tanong pa ni Basti at ‘di mo maipinta ang itsura nito dahil sa kwento kong sinaad na sa kaniya.

 Si Basti ang closefriend ko since first year highschool. Kung nasaan man ako ay naroon ito. Kahit kailan ay numero uno ko itong kakampi at tagapagtanggol. Kaya’t ideal man ko ito. Ngayon ay aabot nang dalawang (2) taon ito  panliligaw sa ‘kin. Umabot ito nang gano’ng katagal  hindi dahil ‘di ko siya gusto. Gusto ko siya, gusting gusto. Ngunit may kailangan pa akong gawin. Kailangan ko pang pagbayarin ang lalaking ito sa lahat ng ginawa niya sa pamilya ko.

“Mga tauhan niya,” sagot ko naman sa kaniya.

Napamaang naman ito at halos magpapapadyak at gusto nang suntukin ang lamesa dahil sa sobrang gigil nito sa akin.

“Sinabi ko na kasi sa’yo na layuan mo na siya! Bakit mo pa kasi binalak pa ito? Alam mong delikado pero sinuungan mo?  I told you wala kang laban sa kaniya---”

“Hindi ko hahayaan na matalo niya ako.  Alam mo namang matagal ko itong pinaghandaan. Susuko pa ba ako? At alam ko naman na nandiyan ka hindi ba? ‘Wag kang mag-aalala, tutuparin ko pa rin naman sa’yo ang pangakong papakasalan kita---”

“Kailan pa? ‘Pag nagalaw ka na ng demonyong iyon? Ano ba Luna! Manliligaw mo ako ng mahigiit dalawang taon, at dahil sa trauma mo hindi mo ako masagot-sagot at gusto mo pang makilala ‘yong taong inaalipusta at inaabuso ka! Bakit mo pa kailangan alaimin kung sino iyan? Importante ba iyon---”

“Oo importante iyon para pagbayaran niya lahat ng ginawa niya sa akin! Sa lahat ng traumang dinulot niya sa akin! Kailangan talaga malaman ko kung sino siya!” malakas na singhal ko at bakas sa boses ko ang matinding poot na kinimkim ko nang matagal.

“Kaya nagpapanggap ka na ‘di ka lumalaban at pawang nagugustuhan mo ang ginagawa niya gano’n ba? Baka magkatotoo ‘yan at ikaw ang talo pala sa huli!” asik nito at pawang sa tono ng boses nito ay may nahihimigan akong kakaiba.

“Ganiyan ba ang tingin mo sa akin---”

“Hindi natin alam Luna, baka magbaliktad ang sitwasyon. Baka sa umpisa lang, ‘yong akala mong ikaw ang mananalo, sa huli pala ikaw pala ang magiging dehado.”