EPISODE 30
RACHEL’S POINT OF VIEW.
“Goodbye, Rachel. Sana hindi ka na ma buhay.”
“AHHH!” napasigaw ako at napamulat sa aking mga mata.
Nanlaki ang mga mata ko sa gulat at napatulala.
Ang panaginip ko… parang… parang totoo.
“Rachel! Okay ka lang ba, Darling?”
Napatingin ako sa aking tabi at nakita ko si Mommy na labis ang pag-aalala sa akin. Napatingin ako sa aking paligid at ngayon ko lang napagtanto na nasa loob pala ako ng isang hospital room. Mabilis akong napahawak sa aking tiyan at napatakip ako sa aking bibig at nagsimula nang umiyak nang mapagtanto kong hindi pala iyon panaginip. Totoo ang lahat, totoo ang pagkahulog ko sa hagdan.
“R-Rachel.”
Napatingin ako kay Mommy habang tuloy-tuloy pa rin sa aking pag iyak ngayon. Napailing ako at napahawak ulit sa aking tiyan, pero w
