Bir daha okudum. Sonra bir daha, bir daha, bir daha... Tam 149 kere okudum. Evet 149 kere. Cesaret edip tıklayamıyordum da, baktığımı anlarsa diye. Telefonu aldığım yere bırakıp tekrar mutfağa döndüm ve demlenen kahveden kendime bir kupaya doldurdum. Sağ elim şiddetli bir şekilde titremeye başlamıştı. Normal bir titreme değildi ve seğirmeye doğru gidiyordu. Tezgahta duran kupayı aldığım esna da yeniden titredim ve az kalsın kupayı üzerime düşürecektim. Sandalyelerden birine oturup ateş misali sıcak olan kahvenin soğumasını beklemeden içmeye başladım. Boğazımda kocaman bir yumru vardı ve her kahve yudumunda daha da büyüyordu. Canımı daha çok yakıyordu ama ağzımı açıp tek kelime edemiyordum. Çünkü o yumruyu yutmaya başlarsam, aynı zamanda ağlamaya da başlardım. Bağırmaya, etrafıma ama en çok
