เจ้าของมูลนิธิ
1488 Words
Tomorrow home
“ขอเชิญคุณเบเนดิกขึ้นมากล่าวเปิดงานให้กับบ้านเด็กกำพร้าของเราด้วยค่ะ” เสียงปรบมือดังขึ้น มาเฟียหนุ่มผู้เป็นประธานกรรมการแห่งมูลนิธิบ้านเด็กกำพร้าหลากหลายแห่งเดินขึ้นไปบนเวทีขนาดกลาง ก่อนจะกล่าวพิธีเปิดมูลนิธิ ทูมอโรว์ โฮม ที่ตนเป็นสปอนเซอร์ใหญ่ในการสร้างที่แห่งนี้ขึ้นมาพร้อมกับประกาศทุนการศึกษายันจบปริญญาตรีให้กับเด็กจำนวน3คนต่อปี บ้านเด็กกำพร้าแห่งนี้มีเด็กตั้งแต่อายุแรกเกิดยันอายุ18ปี อาศัยอยู่ร่วมกันบางคนที่ไม่ได้ทุนก็ต้องหางานเพื่อส่งตัวเองเรียน ส่วนคนที่ได้ทุนการศึกษาก็โชคดีไปเพราะไม่ต้องดิ้นรนขวนขวายให้ลำบาก เพราะทุนนี้จะรวมค่าใช้จ่ายยันค่ากินค่ารายงานและค่ากิจกรรมที่เกี่ยวกับการเรียน เบเนดิกวางแผนไว้ว่าจะให้ทุนปริญญาตรีแก่เด็กปีละ3คน
เมื่อกล่าวพิธีเปิดมูลนิธิเสร็จเรียบร้อยเบเนดิกก็มอบกระเช้าดอกไม้ให้กับเจ้าหน้าที่ิ ที่ดูแลสถานที่แห่งนี้ พร้อมกับเงินอีกจำนวนหนึ่งเพื่อไว้เลี้ยงดูเด็กๆ ในมูลนิธิ เมื่อเสร็จพิธีทุกอย่างเจ้าหน้าที่สาวก็พาเด็กสองคนเข้าไปพบกับมาเฟียหนุ่มเป็นการ ส่วนตัวด้านในห้องผู้อำนวยการที่ถูกจัดไว้ให้กับเขาโดยเฉพาะ
ก๊อก ก๊อก!!
เมื่อเด็กสาวอายุ17ปีทั้งสองเข้ามาด้านในก็กล่าวคำทักทายและแนะนำตัวเองกับ ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่นั่งพิงเก้าอี้อยู่
“คือท่านคะ เด็กทั้งสองอยากที่จะหาเงินเรียนค่ะท่าน”
“อยากทำงานอะไร” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบ
“อะไรก็ได้ค่ะ ที่ได้เงิน”
“ลองไปหาข้างนอกดูหรือยัง”
“ทั้งสองบอกว่าไม่มีที่ไหนรับเลยค่ะ”
“แล้วเธอได้บอกเด็กๆ หรือเปล่าว่าทำงานกับฉันมันงานอะไร”
“ดิฉันบอกแล้วค่ะท่าน”
“แล้วพวกเธอยังสนใจ? ” เบเนดิกเบนสายตาไปยังเด็กสาวทั้งสอง
“หนูสนใจค่ะ” ทั้งสองตอบพร้อมกัน
“พวกเธอยังเด็กถ้าไปทำงานกับฉัน ชีวิตพวกเธอจะเปลี่ยนไปทันที กลับไปคิดทบทวนดูให้แน่ใจแล้วค่อยมาหาฉันใหม่ตอนอายุ18”
“ถึงตอนนั้นพวกหนูอาจจะไม่ได้เข้าเรียนมหาลัยแล้วนะคะ”
“ถ้าพวกเธอยืนยันที่จะทำ ฉันจัดการให้ได้ทุกอย่าง ทุกมหา’ลัย ที่พวกเธออยากจะเข้า”
“ขอบคุณค่ะ” เมื่อพูดจบมาเฟียหนุ่มก็ส่งสัญญาณมือให้กับเจ้าหน้าที่ เพื่อพาเด็กๆ ออกไป ทั้งสองอายุสิบเจ็ดปีและพวกเธอก็พลาดการรับทุนในครั้งนี้จึงต้องขวนขวายหางานเพื่อที่จะได้เข้ามหา’ลัย พร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆ
ก๊อก ก๊อก!!
“ถึงเวลานัดท่านทูตแล้วครับนาย”
“อืม” เมื่อมือขวาคนสนิทเข้ามาตาม มาเฟียหนุ่มก็ออกจากมูลนิธิเพื่อไปจัดการธุระอีกที่ต่อทันที
“ที่ร้านเป็นไงบ้าง มีใครยังพยศอีกหรือเปล่า”
“ยังพอมีบ้างครับ คนที่เราเอามาใหม่ยังต่อต้านอยู่บ้างครับ แต่เจอลูกค้าที่ชอบความรุนแรงก็สงบลงบ้างครับ”
“อืม ดูให้ดีอย่าให้เกิดปัญหา”
“ครับ”
รถเบนท์ลี่ย์สีดำขับมาจอดยังแม่น้ำขนาดใหญ่ก่อนมาเฟียหนุ่มจะเดินลงไปหาชายสูงอายุที่ยืนมองดูวิวแม่น้ำอยู่ด้านหน้า เบเนดิกกล่าวคำทักทายชายอาวุโสที่เป็นถึงท่านทูตก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ
“ลูกสาวผมอาการหนักมาก ผมต้องการหัวใจด่วนที่สุด คุณพอจะหาได้ไหม”
“ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยาก ส่งข้อมูลประวัติการรักษาของลูกท่านมา แล้วผมจะจัดการให้ครับ”
“ผมจ่ายได้ไม่อั้นขอแค่ได้เร็วที่สุด” มาเฟียหนุ่มพ่นควันขาวคลุ้งออกจากปากสายตาคมมองทอดไปยังแม่น้ำที่สงบนิ่งด้านหน้า
“หลังจากส่งใบการรักษาลูกท่านมา สองวันผมจะติดต่อกลับไป”
“ขอบคุณมากครับ”
“ด้วยความยินดีครับ” เมื่อคุยธุระสำคัญเสร็จทั้งสองก็แยกย้ายกันไป และใช่เขาคือมาเฟียค้าเครื่องในมนุษที่เปิดบ้านเด็กกำพร้าเพื่อบังหน้า
“ไปที่แล็บ” บอกกับมือขวาคนสนิทก่อนรถหรูสีดำจะขับแล่นไปทางนอกชานเมืองเพื่อไปยังสถานที่ลับอีกที่ ที่เป็นจุดสร้างเงินให้กับมาเฟียหนุ่มเจ้าของเกาะปาลมา
อีกฝั่งในเวลาเดียวกัน
คฤหาสน์อูแบร์โต
“แผลเก่าก็ยังไม่ทันหาย แผลใหม่โผล่มาอีกแล้วหรอเนี้ย” เด็กสาวยืนพูดกับตัวเองเบาๆ เมื่อเข้ามาแล้วเห็นแคทนิสนอนซมอยู่บนที่นอนโดยโชว์แผ่นหลังที่มีแต่ร่องรอยสีแดง เต็มไปหมด
“คุณคะ ลุกขึ้นกินข้าวสักหน่อยเถอะนะคะ” แคทนิสเปิดเปลือกตาขึ้นแต่ก็ยังไม่ตอบกลับเด็กสาวอีกเช่นเคย เมื่อเห็นสภาพคนบนเตียงก็อดห่วงไม่ได้จึงเดินหายเข้าไปในห้องน้ำแล้วออกมาพร้อมกับอุปกรณ์เช็ดตัว
“หนูขออนุญาตเช็ดตัวให้นะคะ” พูดจบก็เข้าไปเปิดผ้าห่มออกแล้วเช็ดตัวให้กับแคทนิส ช่วงที่เด็กสาวหันไปบิดน้ำแคทนิสเลยใช้จังหวะนั้นล็อกคอเธอไว้
“กุญแจอยู่ที่ไหน”
แค่กๆ !!
“ค คุณปล่อยหนูก่อน” เด็กสาวไอหน้าดำหน้าแดงพร้อมกับมือที่พยายามแกะแขนของคนด้านหลังออก
“เอากุญแจมาไขให้ฉัน”
“แค่กๆ ก กุญแจอยู่กับพี่เบ็นค่ะ น หนูหายใจไม่ออก”
“คืนนี้คงไม่อยากพักสินะ” น้ำเสียงเรียบพร้อมใบหน้านิ่งขรึมถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องนอนแล้วเห็นอีกนกำลังแผงฤทธิ์
“ถ้าแกไม่ปล่อยฉันไป ฉันจะฆ่าเด็กนี่ให้ตายคามือ”
“หึ ฆ่าสิ” เด็กสาวเบิกตากว้างทันทีเมื่อได้ยินคนเป็นเจ้านายท้ากับหญิงสาวด้านหลัง
“แก แกมันไอ้เลว”
“โดนไอ้เลวเอาไปกี่รอบแล้ว? ถ้าไม่ฆ่าก็ปล่อยเธอไปทำงานซะ”
“ชิท!!” แคทนิสสบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะยอมปล่อยร่างเด็กสาวไร้เดียงสาให้เป็นอิสระ เพราะสู้ไปตอนนี้เธอก็แพ้เขาทุกทางอยู่ดี อาวุธสักอันก็ไม่มี
“ค คือหนูยังทำความสะอาดให้ยังไม่เสร็จเลยค่ะ”
“เดี๋ยวฉันทำต่อเอง” มาเฟียหนุ่มหันไปบอกกับเด็กสาว ปาลีนาหันมามองแคทนิสเล็กน้อยด้วยความเป็นห่วงก่อนจะถอนหายใจลูกใหญ่ออกมาแล้วหันหลังเดินออกไปจากห้อง
พรึบ!!
“ว๊ายย!!” คนที่นอนหันหลังอยู่กรีดร้องอย่างตกใจเมื่อร่างเธอลอยขึ้นจากเตียง สองมือยกขึ้นมาคล้องคอของเบเนดิกด้วยความไว
“ก แกจะทำอะไร”
“ฉันไม่ชอบผู้หญิงสกปรก” แคทนิสหันหน้าหนีทันที เธอใช่คนสกปรกที่ไหน แต่เพราะเขาต่างหากที่เอาเธอจนไข้ขึ้น ขาก็ไม่มีแรงจะลุกไปอาบน้ำ
เมื่อวางร่างเล็กลงใต้เรนชาวเวอร์เบเนดิกก็กดเปิดน้ำทันที ก่อนจะจับฝักบัวจ่อไปที่ศีรษะของหญิงสาวจนร่างกายและเส้นผมเปียกปอนไปหมด แคทนิสตัวสั่นเทาเพราะน้ำเย็นที่เขาเปิดแถมยังโดนพิษไข้จากการกระทำของเขาเข้าเล่นงาน ทำให้ร่างกายเธอเกินจะรับไหว
“จะอาบเองหรือให้ฉันอาบให้ เลือกมา” นั่งชันเข่าขึ้นแล้วเอามือปิดหน้าอกตัวเองพร้อมกับอีกมือที่ลูบน้ำออกจากใบหน้า
“ไสหัวแกออกไป” เสียงสั่นเอ่ยโดยไม่มองหน้าเขา เบเนดิกมองเธอด้วยสายตาเย็นชาก่อนจะส่งฝักบัวให้ แคทนิสกระชากมันไปจากมือด้วยท่าทีไม่พอใจนัก จากนั้นเบเนดิกก็เดินไปนั่งพิงกับเคาน์เตอร์ล้างหน้า
“ออกไปสิ”
“อาบไป”
“ไอ้โรคจิต”
“คิดว่าร่างเธอมันน่ามองนักหรือไง? เอาก็นอนเป็นท่อนไม้”
“สารเลว”
“จะอาบไม่อาบ”
“เออ” ตอบด้วยน้ำเสียงกระชากก่อนจะเริ่มสระผมของตัวเอง เธอรู้สึกหนาวสั่นภายในร่างกาย ขณะที่กำลังจะเงยหน้าขึ้นมาหลังจากสระผมเสร็จ ก็รู้สึกวูบหน้ามืดขึ้นมา ร่างบางล้มพับลงไป มาเฟียหนุ่มรีบวิ่งเข้าไปประคองเธอทันทีก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาซับน้ำบนตัวให้กับเธอ จากนั้นก็อุ้มไปที่เตียงโดยไม่ใส่เสื้อผ้าให้เธอสักชิ้น
เขาลูบไล้ไปตามร่างกายที่แผ่ไอร้อนออกมาก่อนจะขยำเต้าอวบเบาๆ มือสากลูบลงมาก่อนจะบีบเอวคอดเพื่อหักห้ามใจตัวเองแต่ยิ่งเห็นเรือนร่างที่นวลผ่อง ความเป็นตัวตนของเขามันก็แข็งดุนดันขึ้นมาจนสุดท้ายจึงตัดสินใจปลดกางเกงตัวเองออกแล้วทำการสำเร็จความใคร่ด้วยเรือนร่างของคนที่ป่วยไข้ขึ้นสูงอย่างเลือดเย็น
- Writer
