มาเฟียกับเมียเชลย

สารเลว

4เดือนต่อมา...

เสียงอาเจียนดังขึ้นภายในห้องน้ำโดยมีเด็กสาวคอยนั่งลูบหลังให้กับแคทนิส หนึ่งอาทิตย์เต็มที่เธอวิ่งเข้าห้องน้ำอาเจียนในทุกๆ เช้าอย่างทรมาน

“ถ้ากินข้าวไม่ได้แบบนี้ จะป่วยเอานะคะ”

“ฉันไม่เป็นไร คงคิดมากไปหน่อย”

“ตอนพี่แคทนิสมาใหม่ๆ ไม่เคยเป็นนะคะ”

“ฉันก็ไม่รู้ ช่างมันเถอะ ขอน้ำส้มเย็นๆ หน่อยได้ไหมปาลิน”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูไปเอาให้นะคะ” ปาลีนาพยุงแคทนิสมานั่งที่โซฟาก่อนจะเดินหายออกไปจากห้อง ‘คงไม่ใช่หรอกใช่มั้ย’ แคทนิสครุ่นคิดถึงบางอย่างก่อนเธอจะพิงพนักโซฟาแล้วหลับตาลงไม่นานเด็กสาวคนสนิทก็กลับเข้ามา แคทนิสกระดกดื่มน้ำส้มราวกับหิวกระหายด้วยความรู้สึกสดชื่น

“เอาอีกมั้ยคะ”

“ได้ก็ดี” แคทนิสตอบด้วยสีหน้าที่มีชีวิตชีวามากขึ้นต่างกับก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง

“งั้นเดี๋ยวหนูเอาใส่เหยือกมาให้นะคะ”

“ขอบใจมากปาลิน” หลังจากที่สนิทแคทนิสก็เปลี่ยนสรรพนามในการเรียกเด็กสาวที่เธอเอ็นดูเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง

เวลา 20:00 น.

แคทนิสที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เหลือบตามองคนที่เปิดประตูเข้ามาก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือต่อ มาเฟียหนุ่มรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยที่ถูกเธอเมิน เขาเดินเข้ามาด้านในโดยมีหญิงสาวตัวเล็กเดินตามหลังมาด้วย แคทนิสเหลือบมองอีกครั้งก่อนหัวคิ้วจะย่นเข้าหากันด้วยความสงสัย

“มาเริ่มหน้าที่ของเธอ” เบเนดิกเดินมายืนหยุดตรงปลายเตียงพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่งก่อนเธอจะนั่งลงเพื่อที่จะปลดกางเกงของเขา

“ทุเรศ” แคทนิสมองดูการกระทำของทั้งสองที่อุจาดตา ก่อนเธอจะลุกขึ้นเพื่อที่จะไปอยู่ในห้องน้ำ แต่กลับถูกร่างสูงดึงข้อมือแล้วเหวี่ยงเธอลงบนที่นอนตามเดิม

“หัดดูไว้ ว่าเขาทำกันยังไงไม่ใช่นอนแข็งเป็นหิน เป็นผีไร้วิญญาณ” ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับมองเข้าไปในดวงตาอันว่างเปล่าไร้ซึ่งความรู้สึกของแคทนิส

“ทุเรศสิ้นดี ไอ้สารเลว” แคทนิสมองเขาสลับกับหญิงสาวที่นั่งปลดกางเกงอย่างจริงจัง

เมื่อกางเกงราคาแพงสีดำถูกปลดลงคาไว้ที่ข้อเท้า หญิงคนนั้นก็ทำการออรัลเซ็กส์ให้กับมาเฟียหนุ่มทันทีโดยที่แคทนิสไม่แม้แต่จะหันไปดู เธอนั่งอดทนฟังเสียงของน้ำลายที่ดังลามกเป็นเสนียดแก่รูหูพร้อมกับเสียงครางทุ้มต่ำของชายที่เธอเกลียด จนกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบๆ ครึ่งชั่วโมงหญิงสาวตัวเล็กก็ทำให้ชายหนุ่มสำเร็จความใคร่เป็นที่เรียบร้อย แคทนิสรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอ้วกทันทีด้วยความสะอิดสะเอียน

“กลับไป” เขาไล่เธอด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

“ค่ะ” หญิงสาวเดินออกไปโดยมีมือขวาที่ยืนรออยู่หน้าห้องเพื่อที่จะไปส่งเธอออกจากคฤหาสน์ มาเฟียหนุ่มปลดเสื้อผ้าพาดไว้ที่โซฟาก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยผ่านคนที่นั่งอาเจียนอยู่แบบหน้าตาเฉย แคทนิสรีบล้างหน้าล้างตาแล้วรีบออกไปทันทีก่อนจะปิดประตูห้องน้ำใส่เขาด้วยความแรง

“ไอ้เลว แกมีลูกฉันขอให้ลูกแกโดนเหมือนฉัน” แคทนิสยืนพ่นคำด่าอยู่หน้าห้องน้ำก่อนจะเดินไปรินน้ำส้มที่ปาลีนาเตรียมไว้ให้ขึ้นดื่ม เมื่อเบเนดิกอาบน้ำเช็ดตัวเสร็จก็เดินออกมาทั้งที่ร่างกายไร้ซึ่งสิ่งปิดกั้น แคทนิสที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เหลือบขึ้นมองแวบหนึ่งก่อนจะหลุบตาลงแล้วอ่านหนังสือต่อทำทีไม่สนใจ

คนตัวสูงเดินผ่านเธอไปที่เตียงก่อนจะเปิดผ้าห่มออกแล้วนอนลง แคทนิสยังคงไม่สนใจ เธออ่านหนังสือต่อราวกับว่าเขาไม่มีตัวตน แต่ลึกๆ ก็แอบแปลกใจอยู่เล็กน้อยที่พักหลังๆ เขามักจะมานอนกับเธอ

“ปิดไฟฉันจะนอน”

“แล้วทำไมไม่ไปนอนห้องแก”

“นี่บ้านฉัน ฉันจะนอนที่ไหนก็ได้"

“แต่ฉันอ่านหนังสืออยู่”

“ค่อยอ่านวันอื่น” แคทนิสจิิ้ปากอย่างไม่พอใจก่อนจะกดปิดสวิตช์แล้วลุกออกจากเตียง

“ว๊ายยย!!”

“จะไปไหน” มือหนาเอื้อมไปกระชากเธอด้วยความแรงจนแคทนิสเสียการทรงตัวล้มลงมานอนอยู่ข้างเขา

“ฉันจะไปอ่านในห้องน้ำ ปล่อย”

“นอน พรุ่งนี้ค่อยอ่าน”

“ฉันจะอ่านวันนี้”

“อย่าดื้อแคทนิสวันนี้ฉันเหนื่อย”

“ปล่อย” แคทนิสเอ่ยเสียงแข็ง

“ไม่” เธอก้มลงไปกัดแขนเขาทันทีเต็มความแรง เบเนดิกกัดกรามแน่นอดทนต่อความเจ็บปวดไม่ต่อว่าหญิงสาวแต่อย่างใด จนแคทนิสรับรู้ได้ถึงกลิ่นเลือดจึงค่อยๆ คลายริมฝีปากออก เธอไม่ได้กลัวเขาเจ็บแต่เธอขยะแขยงเลือดชั่วๆ ของเขาต่างหาก

“พอใจหรือยัง? ”

เขายังคงกอดเธออยู่แบบนั้น สุดท้ายแคทนิสก็ยอมแพ้ เธอนอนมองไปทางหน้าต่างผ่านความมืดสลัวไม่นานเสียงลมหายใจของคนด้านหลังก็ดังขึ้นอย่างสม่ำเสมอ คนที่ถูกกอดจึงลองพยายามแกะแขนของคนด้านหลังออกเมื่อหลุดจากพันธนาการที่กอดรัดไว้ เธอจึงเดินย่องอย่างเบาฝีเท้าที่สุดไปยังเสื้อผ้าของเขา มือเล็กล้วงหากุญแจแต่กลับพบเข้ากับมือถือสีดำด้านยี่ห้อดัง เธอจึงหยิบมันแล้วเดินไปทางห้องน้ำ โชคดีที่หน้าจอไม่ต้องใส่รหัส เธอจึงรีบกดโทรออกหาใครคนหนึ่งที่คิดถึง

Rrrrr Rrrr

(“ ฮัลโหล”)

“ฮัลโหลเว...” ยังไม่ทันได้เอ่ยชื่อเพื่อนเต็มเสียงโทรศัพท์ก็ลอยหลุดออกจากมือเล็กไป

“ฉันให้เธอพัก แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อยากพักนะแคทนิส” มาเฟียหนุ่มลากแคทนิสไปยังเตียงก่อนจะเหวี่ยงร่างของเชลยสาวลงบนที่นอน เต็มความแรง

“อ๊ะ!!” แคทนิสนอนตัวงอ เธอรู้สึกจุกท้องขึ้นมาเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเบเนดิกก็กระชากข้อเท้ามาที่ปลายเตียงก่อนจะถกชุดนอนขึ้นแล้วซุกใบหน้าลงไปที่กลางกายสาวไร้ซึ่งขนไหมปกคลุม แคทนิสนอนแดดิ้นอย่างทรมานเมื่อถูกเขาขบกัดสลับดูดดุนเม็ดติ่งกระสันของเธอด้วยความแรง ร่างบางบิดเร้าอย่างที่ไม่เคยเป็นปลายเท้าจิกเตียงแน่น

“หึ เอามาสี่เดือนไม่เคยตอบสนอง” มาเฟียหนุ่มแค่นเสียงหัวเราะก่อนจะจับท่อนเอ็นของเขากดกระแทกเข้าไปสุดแรงเต็มความยาว แคทนิสกัดริมฝีปากแน่นกุมท้องน้อยด้วยความเจ็บปวดทรมานอย่างที่ไม่เคยเป็น

เขากระแทกกระทั้นด้วยอารมณ์โกรธโดยไม่สนใจสีหน้าเหยเกของเธอแต่อย่างใด ไฟราคะถูกจุดขึ้นอย่างต่อเนื่อง เขารุนแรงและทรมานเธอด้วยของเล่นผู้ใหญ่ทุกชิ้นที่มี เสียงร้องครางโอดครวญของแคทนิสดังลั่นไปทั่วห้องนอนถึงสมองจะต่อต้านแต่ ร่างกายกลับตอบสนองเขาทุกการสัมผัส เมื่อไหร่ที่เบเนดิกได้เริ่มบทรักไฟสวาทกับแคทนิส เขามักจะไม่เป็นตัวของตัวเองและทุกครั้งก็มักจะไม่เคยจบเพียงรอบเดียว ในขณะที่ทั้งสองมัวเมาอยู่กับบทรักอันร้อนแรง เด็กสาวด้านนอกที่หวังจะขึ้นมาดูอาการของแคทนิสได้แต่ยืนอึ้งค้างกับเสียงที่ได้ยินจนทำอะไรไม่ถูก มือเล็กจิกเข้าที่หน้าขาตัวเอง เธอเพิ่งเคยได้ยินอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรกและเสียงร้องทรมานของแคทนิสก็ทำเธอเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา

“อ๊ะ!!”

“มายืนทำอะไร หื้ม” เสียงอ่อนโยนเอ่ยถามขึ้นหลังจากคว้าข้อมือของปาลีนาเดินออกไปจากจุดนั้น สองแขนแกร่งกักร่างเด็กสาวไว้กับกำแพงแล้วมองใบหน้าสวยใสอมชมพูของเธออย่างพินิจ

“พี่ถามว่าไปแอบฟังอะไรผู้ใหญ่เค้า หื้ม? ”

“ป เปล่าสักหน่อย ปาลินไม่ได้แอบฟังนะคะ”

“ไม่แอบแล้วไปยืนทำอะไรคะ? ”

“ป ปาลินแค่จะไปดูพี่แคทนิสว่ายังไม่สบายอยู่หรือเปล่า” สองมือเล็กบี้กางเกงชุดนอนตัวเองด้วยความรู้สึกประหม่าโดยไม่กล้าแหงนขึ้นมองใบหน้าคนถาม

“ไม่ใช่ตั้งใจไปแอบฟังใช่ไหม”

“ม ไม่ใช่สักหน่อยนะ” ปาลินเหลือบตาขึ้นพร้อมกับเถียงเสียงใสออกไปแต่เมื่อสบตาเข้ากับชายหนุ่มเธอก็รีบหลุบตาลงอีกครั้ง พร้อมกับแก้มที่ค่อยๆ เปลี่ยนสีระเรื่อ เมื่อเห็นเขาเงียบไม่พูดอะไรต่อเธอจึงขอตัวไปนอน

ปาลีนามุดออกจากใต้วงแขนแกร่งที่กักกันเธอไว้ก่อนจะรีบสับเท้าเดินหนีเข้าห้องพักของตัวเอง