ผมไม่คิดว่าจะได้เจอกับเหตุการณ์ที่ทำให้ล้มทั้งยืน เสาร์อาทิตย์ที่เราอยู่ด้วยกันมันดีมาก จนเข้าใจว่าแมงมุมจะยกโทษให้ผมแล้ว แต่ในเย็นวันจันทร์เธอก็เอ่ยขอในสิ่งที่ทำให้ผมแทบจะกินนอนไม่ได้
“เบส ฉันขอเวลาทบทวนความรู้สึกตัวเองสักสามวันได้ไหม อย่างที่บอกว่าฉันรู้สึกชอบยีนส์จริงๆ ไม่รู้ว่ามันจะมากเท่าที่เคยชอบแกไหม แต่อยากเคลียร์ความรู้สึกตัวเอง”
ผมก็เลยต้องยอมให้เธออยู่ห้องมันต่อ...แบบที่ผมต้องกลับมานอนซึมอยู่ห้องคนเดียว
แม้จะบอกตัวเองว่าเธอต้องการแกล้งผมให้สาสม แต่ลึกๆ มันก็แอบหวั่นใจว่าถ้าเธอชอบหมอนั่นขึ้นมาจริงๆ ผมจะมีสิทธิ์อะไรไปคัดค้าน ตัวเองทำเธอเสียใจมาตั้งเท่าไหร่กับการพยายามไล่เธอออกจากชีวิต จะมานั่งสำนึกผิดน้ำตาซึมแค่ไม่กี่วันมันก็ง่ายเกินไป
แต่หากจะให้ยอมรับสภาพไม่ทำอะไรมันก็ไม่ไหวหรอก แค่คิดว่าจะต้องเสียเธอไปจริงๆ มันก็ทรมานจนหายใจลำบาก เจ็บร้าวอกไปหมด...แค่ไม่กี่ชั่วโมงที่กลับมาห
