BÖLÜM 19
Ellerim avuçlarının arsında, ıslak kirpiklerinin aralığından gözlerimin içine bakıyordu. Titreyen dudakları mora çalmıştı. Sanki havuzdan çıkmış gibi sırılsıklam olmuştu. O yüzden üşüdüğü belli oluyordu. O üşüyor, ben karşısında cayır cayır yanıyordum.
Aceleciydi tavırları. Ilık nefesiyle yanan elime üfledi. “Geçti mi ağrısı?” diye sordu.
Ben karşısında hastalıktan kıvranırken bütün organlarım aynı derecede ağrıyordu. Şayet ellerimi soruyorsa hiç mühim değildi. Ben o; yer yer çatlak elleri kimi zaman tandırda kimi zaman sobada kaç defa yakmıştım. Bu yüzden alışkındı ellerim yanmaya. Fakat kalbim bu yangını ilk kez tattığından fena acıyordu. Eğer onu soruyorsa dermanı üfleyerek geçecek gibi değildi.
Cevap veremedim karşısında. Tepkimi ellerimi çekerek belirtmek istedim. Ama
