ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลยสักนิด!!
ลั่วกงเฉิงได้แต่ร้องตะโกนในใจเหตุเกิดเพราะวันนี้น้องชายทั้งสองของเขาพูดชื่นชมขนมที่สาวใช้คนสนิทของลั่วหลี่เวยนำมาให้ บรรยายรสชาติและความใส่ใจของนางออกมาให้เขาฟัง แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกไม่ชอบใจคือ...
เหตุใดทุกคนล้วนได้ขนมที่นางตั้งใจทำแต่ข้ากลับไม่ได้!! ทั้งเป็นสามีเหมือนกันแท้แท้เหตุใดนางถึงลำเอียง!!
"แผลที่แขนของท่านตอนนี้แทบจะไม่มีแล้ว ข้าจะมาทายาให้วันนี้วันสุดท้าย"
ลั่วหลี่เวยพูดออกมาหลังจากทายาบนบาดแผลที่แขนของลั่วกงเฉิงเสร็จแล้ว เมื่อเห็นว่าเขาเงียบไม่ได้ตอบอะไรนางจึงเงยหน้าขึ้นพบว่าเขากำลังจ้องมองนางอยู่สายตาของเขาที่มองนางราวกับมีเรื่องกังวลในใจ
"พูดมาเถอะ"
"เหตุใดข้าถึงไม่ได้กินขนมวุ้นดอกกุ้ยฮวาที่เจ้าทำ"
"....."?
"เจ้าลำเอียงเกินไปหรือไม่"
ลั่วหลี่เวยมองบุรุษตรงหน้าที่กำลังแสดงท่าทางไม่พอใจเพียงเพราะนางไม่ได้ส่งขนมไปให้เขา แล้วนางจะรู้ได
