ลั่วหมิงเฉินยืนอยู่ข้างรถม้าเงียบ ๆ เสียงร้องไห้จากคนที่อยู่ในรถม้ายังดังอยู่ต่อเนื่อง เขาไม่รู้ว่าระหว่างนางและเจ้าโง่นั่นมีความสัมพันธ์กันเช่นไร แต่หากให้เดาจากที่นางมีท่าทางเสียใจเช่นนี้นั่นหมายความว่านางเองก็มีใจให้เจ้าโง่นั่นเช่นเดียวกัน
ใครจะคิดว่าข้าที่เป็นสามี ต้องมายืนเฝ้าภรรยาที่เสียใจจากชายอื่น..
"คุณชายรองลั่วไม่ใช่หรือ ข้าไม่ได้พบท่านเสียนานเลย"
ลั่วหมิงเฉินมองชายชราที่เดินเข้ามาทักทายเขาด้วยรอยยิ้มคนที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี เจ้าของบ่อนพนันที่เขามักจะเข้าไปเล่นและละลายเงินจำนวนมากมาตลอดหลายปี
"ช่วงนี้ไม่ไปเที่ยวเล่นที่บ่อนของข้าเลยนะขอรับ"
"อืม"
"วันนี้มีคนดวงดีจากบ่อนของข้าเยอะพอสมควร คุณชายไม่สนใจไปเสี่ยงโชคบ้างหรือขอรับ"
ลั่วหมิงเฉินมองคนเจ้าเล่ห์ตรงหน้าที่พยายามชักชวนให้เขากลับไปเล่นพนันอีกครั้ง ในตอนนี้ลั่วหมิงเฉินเกิดความลังเลในใจแต่เมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของสตรีด
