ลั่วหลี่เวยมองไปรอบ ๆ ห้องก่อนจะถอนหายใจออกมานี่เป็นคืนแรกที่นางได้กลับมาพักที่เรือนหลักส่วนลั่วหลี่หยวนยังคงพักรักษาตัวอยู่ที่เรือนรับรองเช่นเดิม แต่เพราะเขาตอนนี้ร่างกายดีขึ้นแล้วนางจึงไม่จำเป็นต้องคอยดูแลใกล้ ๆ แล้วท่านผู้เฒ่าลั่วจึงอนุญาตให้นางย้ายมาอยู่เรือนหลักเหมือนเดิม
"คุณชายรองเหตุใดเป็นเช่นนี้เจ้าคะ!! พวกเจ้ารีบเข้ามาช่วยพยุงเร็วเข้า!!"
เสียงของชิงถงที่ดังอยู่ด้านนอกทำให้ลั่วหลี่เวยหันไปสนใจ ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออกชิงถงวิ่งเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าร้อนรนด้านหลังของนางมีบ่าวรับใช้ชายสองคนกำลังประคองคุณชายรองที่บาดเจ็บเข้ามาในห้อง
"เกิดอะไรขึ้น"
"ไม่ใช่เรื่องของเจ้า"
ลั่วหมิงเฉิงตอบออกไปเสียงเย็น เขามองสตรีละโมบที่ยืนอยู่กลางห้องความรู้สึกไม่พอใจเกิดขึ้นในใจ แต่เพราะเขาในตอนนี้ไม่มีที่ไปและบาดเจ็บจนแทบยืนไม่อยู่จึงทำได้เพียงต้องกลับมาที่จวนอย่างช่วยไม่ได้
"ให้ข้าตามหมอหรือไม่"
