"คุณชายรองตอนนี้ยังรักษาตัวอยู่เจ้าค่ะ แต่ข้าได้สอบถามกับท่านหมอแล้วอีกไม่นานแขาจะหายดีเจ้าค่ะไม่ได้บาดเจ็บร้ายแรงอะไร ส่วนหลี่หยวนตอนนี้อาการเป็นปกติแล้วเจ้าค่ะ เขาบอกข้าว่าอีกไม่นานจะมาคารวะขออภัยแก่ท่านผู้เฒ่าลั่วเจ้าค่ะ"
"อืม ย่อมเป็นข่าวดีทั้งสิ้น"
ลั่วหลี่เวยมองท่านผู้เฒ่าลั่วที่ยังคงมีสีหน้ากังวล แม้ชายชราจะไม่พูดออกมาแต่นางก็รู้ดีว่าสิ่งที่เขากังวลคือสิ่งใดหากนับตามเวลาตอนนี้ยาก็คงออกฤทธิ์แล้วเอาเถอะแค่นี้เขาก็น่าจะจำแล้ว
"ข้ามีวิธีทำให้คุณชายใหญ่กลับมาเจ้าค่ะ"
"วิธีหรือ นังหนูเว่ยเว่ยวิธีอะไรรีบบอกข้า"
ลั่วหลี่เวยยิ้มออกมาเรื่องที่กังวลเป็นเรื่องของลั่วกงเฉิงจริง ๆ สินะโชคดีที่นางให้คนคอยติดตามเขาไว้ จากที่ฟังรายงานล่าสุดลั่วกงเฉิงเก็บตัวอยู่ที่โรงเตี๊ยมเขาไม่กินไม่ดื่มสิ่งใด แม้แต่หอนางโลมที่ชอบไปก็ไม่แม้แต่จะเฉียดกายเข้าใกล้คงเป็นเพราะยาที่นางตั้งใจใส่ไปในขนมในวันนั้นออกฤทธ
