แอคลับกับเพื่อนเกย์

“แกกกกกกกก พี่แบงค์จะจัดคอนใหญ่ กรี๊ดดด” ออยแผดเสียงออกมาด้วยความตื่นเต้น เมื่อนักร้องคนโปรดประกาศจัดงานที่รอคอย ก่อนหันไปหาเพื่อนสาวร่างยักษ์ด้านข้างที่ยิ้มอย่างผู้ชนะ “ฉันแชร์แล้วย่ะ หล่อนไปอยู่ไหนมาคะ” เดย์แสยะยิ้มอย่างผู้เหนือกว่า “อย่าเวอร์ เขาเพิ่งประกาศได้ 2 นาทีเองเถอะ” “ช่วยไม่ได้ ฉันติดตามพี่แบงค์ทุกลมหายใจ” “โอ๊ย รำมากค่ะ มีเวลาอีกเดือนถึงจะจองบัตร พี่แบงค์แสนดี เกริ่นให้ติ่งได้เตรียมตัว ถ้ามาแบบปุบปับเหมือนวงผู้ของยัยเมญ่านี่ตายเลย” ทั้งเธอและเดชาต่างติดตามศิลปินคนเดียวกัน ยิ่งทำให้เพิ่มความสนิทสนมมากขึ้นไปอีก ส่วนเมญ่าที่ถูกพูดถึงคือเพื่อนในกลุ่มอีกคนที่ชอบตามศิลปินบอยแบนด์มากกว่า “หาเงินไม่ทันเหรอ” “หาชุดไม่ทันจ้า” ว่าแล้วก็หัวเราะคิกคักพร้อมกัน ทั้งสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่ช่วงมัธยม รวมถึงพ่อแม่ก็รู้จักคุ้นเคยกันดีอีกด้วย เดิมทีตั้งใจจะหมั้นหมายไว้แต่แรก แต่ยิ่งโตขึ้นมาเดย์ เดชาก็กลายเป็นเดซี่ที่รักสวยรักงามไม่ต่างจากออย ถึงอย่างนั้นความสนิทสนมของพวกเธอก็ไม่ได้ลดลง ทำให้เมื่อเข้ามหาวิทยาลัย ทั้งออยและเดย์จึงตัดสินใจซื้อคอนโดแบบคอนเน็ครูม มีประตูกลางเชื่อมต่อกันจนเหมือนห้องเดียวกันไปโดยปริยาย แบงค์ ชายหนุ่มหน้าตาดีฉบั\\บพิมพ์นิยม ร้องเพลงไพเราะในระดับที่ไม่ถึงกับปลดล็อกสกิลหูทองคำ ทว่ามีการพูดที่อ่อนน้อมถ่อมตน ทำให้เป็นที่รักของเหล่าแฟนคลับมากมาย อีกทั้งยังมีสกิลปากหวาน ออดอ้อนจนเดย์และออยตกหลุมรักเข้าเต็มเปา เรียกว่าของในห้องหลายชิ้นก็มาจากที่เจ้าตัวเป็นพรีเซนเตอร์นั่นเอง เพราะไม่ได้ออกงานบ่อยๆ ทำให้หลายครั้งทั้งสองคนต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปจองที่นั่งหน้าสุด ยกเว้นแต่งานที่เกี่ยวข้องกับสินค้าบางแบรนด์ ที่มีจัดงานพิเศษสำหรับผู้มียอดซื้อสูงสุด ซึ่งงานลักษณะนี้แฟนคลับสามารถขอลายเซ็นและกระทบไหล่ศิลปินคนโปรดได้อย่างใกล้ชิด แน่นอนว่าทั้งคู่ชอบวิธีนี้ที่สุด เลยมักติดโผผู้มียอดสั่งซื้อสูงสุดเสมอ ซึ่งที่ผ่านมามีเพียงสองครั้งที่ทำให้เดย์กับออยได้เข้าใกล้นักร้องในดวงใจ ความปลื้มปริ่มใจทำให้ไม่ได้คิดถึงจำนวนเงินที่เสียไปร่วมหกหลัก และการประกาศคอนเสิร์ตใหญ่ครั้งนี้ต้องทำทุกวิถีทางให้ได้ที่นั่งโซนหน้าสุดให้ได้ “ไหนๆ ก็ว่างแล้วเราไปช็อปกันไหม” เดย์นึกภาพกระเป๋ารุ่นใหม่ที่จองไว้ก็ยิ้มออกมา ถึงเวลาละลายทรัพย์แล้ว “คือเตรียมตัวไปคอนถูกไหม” ออยพูดกลั้วขำไปด้วย งานอดิเรกของทั้งคู่คงไม่พ้นการใช้เงินสิ้นเปลืองไปกับการช็อปปิ้ง “แน่นอน ฉันเตรียมตั้งแต่ชุดวันกดบัตรค่ะ คนเรามันต้องสวยตลอดปะ” มือหนาทำท่าสะบัดปอยผมที่ไม่มีอยู่จริงพร้อมเชิดหน้าขึ้น “จ้า แม่เดชา” “กรี๊ดดด หยุดค่ะนังโอลีฟออย โนย์ชื่อพ่อตั้งค่ะ เดซี่เท่านั้นจ้า” ร่างสูงกระฟัดกระเฟียดเท้าเอวมองหน้าเพื่อนสาวตัวร้ายอย่างหาเรื่อง เรียกเสียงหัวเราะลั่นจากคนตัวเล็กกว่าได้เป็นอย่างดี ทั้งสองคนแยกย้ายกันไปเตรียมตัวก่อนออกไปห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกลจากที่พัก …… “ฮัลโหลริตา แกอยู่ไหน เคๆ ฉันไปช็อปกันนะ แกหาอะไรกินก่อนกลับห้องได้เลย” “นางว่าไงมั่ง” “ก็ไม่ว่าไงอะ พูดแล้วก็ตลกนาง อยู่บ้านดีๆ อยากออกมารับบทคุณหนูตกอับเฉยเลย” หลังจากมาถึงห้างสรรพสินค้าปลายทางแล้ว เดย์ก็ยกโทรศัพท์ขึ้นโทรหาเพื่อนสาวคนสวยอีกคน ริตาเป็นลูกคุณหนูไม่ต่างกัน ทว่าปัญหาที่บ้านเลยทำให้ย้ายมาอยู่ด้วยกันชั่วคราว ซึ่งตอนนี้รับบทเป็นคนสวยตกอับ รับจ้างทำงานพาร์ตไทม์อยู่ที่ร้านกาแฟ “พี่คะ คอลเล็กชันใหม่ที่จองไว้ยังพอจะเพิ่มยอดได้ไหม อยากได้สีฟ้าเพิ่มค่ะ” เพราะเป็นลูกค้าเบอร์ต้นทำให้พนักงานเข้ามาต้อนรับขับสู้อย่างดี “ขออภัยค่ะ ตอนนี้โควตาเต็มทุกสีแล้ว แต่จะมีรุ่นลิมิเต็ดสำหรับลูกค้าวีไอพีค่ะ ทางร้านเพิ่งได้รายละเอียดมาเมื่อชั่วโมงที่แล้วนี่เอง ยังไม่ได้โพรโมตเลยค่ะ” หัวหน้าฝ่ายบริการมาต้อนรับด้วยตัวเองเสมอ สำหรับลูกค้าที่จ่ายหนักแบบนี้ไม่เคยต้องกลับออกไปมือเปล่าแม้แต่รายเดียว ยิ่งกับคู่หูคู่ช็อปที่ไม่มีใครห้ามใครแบบนี้ ยอดซื้อจากทั้งสองคนในแต่ละเดือนไม่ต่ำกว่าหกหลัก และยังรักษาระดับมานานต่อเนื่องหลายเดือน “หูย จริงเหรอคะ ขอดูทีค่ะ” ออยตาลุกวาว ควงแขนเพื่อนสาวด้วยความตื่นเต้น ยิ่งเมื่อเห็นสินค้าตัวอย่างที่นำมาให้ดูก็ยิ่งถูกใจมากกว่าเดิม “กรี๊ดดด สวยมากแม่ อันนี้แหละสวยสะบัด” เดย์หยิบกระเป๋าทรงสวยขึ้นมา ยิ่งเห็นว่าเป็นรุ่นที่ออกแบบให้สามารถใช้ได้ทั้งกับผู้หญิงและผู้ชายก็ยิ่งถูกใจ “ออกวันไหนคะรุ่นนี้” ออยที่เพิ่งได้หยิบมาเชยชมต่อจากเดซี่ก็ถูกใจไม่แพ้กัน จนตาเป็นประกายวิบวับ พนักงานเห็นดังนั้นก็ยิ้มกว้าง การตลาดที่ทำให้ลูกค้ารู้สึกพิเศษยังใช้ได้ดีเสมอ ดูจากสายตาของทั้งคู่แล้ว เธอต้องได้ค่าคอมมิชชันจากกระเป๋ารุ่นนี้แน่นอน “ประมาณกลางเดือนหน้าค่ะ” หญิงสาวที่ถูกอบรมมาอย่างดีตอบด้วยรอยยิ้ม “เลิศอ่า น่าจะมาก่อนไปคอนพอดี พี่แบงค์ต้องมองเห็นฉัน” เดซี่ทำท่าสะพายกระเป๋า พร้อมจิกตามองกระจกที่สะท้อนเงาชายหนุ่มหน้าตาดี มีส่วนสูงกว่าร้อยแปดสิบห้าเซ็นติเมตร ทว่าบนริมฝีปากกลับแต้มไปด้วยลิปสติกสีส้มอิฐ ใบหน้าเนียนปัดแก้มสีเข้ากัน ผิวหน้าเนียนกริบจนหลายคนต้องอิจฉา “เอาใบนี้ค่ะ/เอาใบนี้ค่ะ” “เอ๊ะ ฉันเจอก่อน” “ฉันจองก่อน” “เอ่อ…ขออนุญาตแจ้งค่ะ ลูกค้าวีวีไอพีสาขาเราได้โควตาคนละ 1 ใบ ถ้าเหลือจะตัดไปที่สาขาอื่นค่ะ สินค้ามีสองสี ลูกค้าคอนเฟิร์มจองเลยไหมคะ” นักขายมือทองกล่าวปิดการขายอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าคำตอบก็เป็นไปตามที่เธอต้องการเช่นกัน “รับค่ะ/รับค่ะ” “กรอกรายละเอียดเพิ่มเติมตรงนี้เพื่ออัปเดตข้อมูลนะคะ เรียบร้อยแล้วสามารถชำระเงินที่หน้าเคาน์เตอร์ได้เลยค่ะ” สุดท้ายทั้งสองคนก็กรอกรายละเอียดจองกระเป๋าสีขาวและดำคนละใบมาไว้ครอบครอง บัตรเครดิตรูดการ์ดคนละรอบเป็นราคาหกหลักต้นๆ เพราะเป็นรุ่นที่สามารถซื้อได้เฉพาะสมาชิกพิเศษ ยิ่งทำให้ทั้งคู่กลับมองว่าราคาถูกไปด้วยซ้ำ หลังจากได้จ่ายเงินจนพอใจ ก็ต่อด้วยการเดินดูเสื้อผ้าแบรนด์เนมอีกหลายตัว จบท้ายด้วยร้านอาหารหรู เพราะที่บ้านไม่เคยมีปัญหาเรื่องการใช้เงิน ขอแค่เรียนจบ และไม่ออกนอกลู่นอกทาง ทั้งคู่เลยติดนิสัยการใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือยเป็นประจำ ถึงอย่างนั้นเวลาที่อยู่กับเพื่อนคนอื่นๆ ก็ไม่อวดรวยหรือสิ้นเปลืองจนน่าหมั่นไส้ ยกเว้นก็ตอนอยู่กันสองคนแบบไม่มีใครห้ามใครนั่นแหละ หลายๆ ครั้งเพื่อนในกลุ่มจะแวะเวียนมาช่วยควบคุมรายจ่ายแทนด้วยซ้ำ ทำให้หลังๆ มาโอกาสที่ได้อยู่กันสองคนเป็นเหมือนนาทีทองที่ทำให้ใช้จ่ายตามใจได้อย่างไม่อั้น สุดท้ายการใช้เงินของทั้งคู่ก็เฉลี่ยเดือนละหกหลักอยู่ดี ไม่ใช่ว่าไม่มีคนคอยห้ามปราม แต่…แต่ของมันต้องมี! เป็นเหตุให้ทั้งสองคนเคยตัวกับการใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย