บทนำ

1186 Words

บทนำ: ครื้นนน…ซ่าส์… เสียงน้ำทะเลที่ถูกซัดเข้าหาฝั่งซ้ำๆ ดึงผมให้เผลอจ้องมันอยู่นานแต่ก็ไม่นานเท่ากับการเฝ้ามองผู้ชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้าผมในตอนนี้ เฮียโตครับ… ผู้ชายที่กำลังจะอายุเข้าหลักสี่แต่โคตรจะดูดีอันนี้ผมไม่ได้หลงเฮียจนชมมั่วซั่วนะเพราะเฮียน่ะงานดีจริงๆ รูปร่างสูงตัวหนากล้ามเป็นกล้ามก้นเป็นก้น (เอ่อ…อันนี้คือชมส่วนตัวนิดนึงอ่ะนะ) เป็นบุคลิกที่ตรงตามอุดมคติของคำว่ามาเฟียทุกอย่าง ไหนจะการแต่งตัวที่ภูมิฐานบวกกับท่าทางสุขุมดูเป็นผู้ใหญ่ ไม่เหลาะแหละและไม่เอาไหนเหมือนอย่างผมหรอก เฮ้อ… ถอนหายใจแรงและก้มมองสภาพตัวเองที่เหมือนกุ้ยข้างถนนมากกว่ามาเฟีย เตี้ยกว่า บางกว่า การแต่งตัวก็ห่างไกลจากคำว่าภูมิฐานเพราะชอบแบบบ้านๆ สไตล์การวางตัวยิ่งแล้วใหญ่เอาเป็นว่าข้ามๆ ไปดีกว่าเพราะว่า… ต่างแล้วไงวะ! ... ผมก็ชอบคนแก่ของผมมาจะ5ปีแล้วไงหยอดทุกวันทุกโอกาสแต่เฮียก็ไม่สนใจและดูจะไม่มีอะไรคืบหน้าขึ้นมาบ้างเลย วันนี้แหล่ะ! ... ผมจะประกาศความรู้สึกทั้งหมดที่มีในใจออกไปบานาน่าโบ้ทของลุงประกิตที่อยู่กลางทะเลจงเป็นพยาน “เอาวะ! …” ฮึกเหิมขึ้นมาเหมือนตอนลองของวิชาครูบาอาจารย์ที่เคร่งขลัง เดินเข้าไปหาเฮียที่ยืนหล่อๆ เหม่อๆ ห่างจากนายใหญ่กับไอ้อิฐที่พาลูกๆ มาปิคนิกริมทะเลมาพอควร หมับ! ... เข้าให้เปิดประเดิมด้วยการคว้ามือเฮียตอนเหม่อๆ มากุมไว้แต่ก็โดนสะบัดทิ้งในทันที “เชี่ย!” เสียงเฮียสบถตามมาด้วยการหันมามองคนที่บังอาจขโมยจับมือ “ไอ้ดิม!” พอเห็นว่าเป็นผมก็ตีหน้าดุใส่ “ขวัญอ่อนจังนะเฮีย” ผมยิ้มชอบใจไม่รู้เป็นไรชอบเวลาเฮียร้ายๆ มากกว่าตอนดีๆ อ่ะ “กูกำลังเหม่อไง” “คิดถึงใครวะเฮียคิดถึงผมอยู่ป่ะ?” “กูจะคิดถึงมึงทำไม?” “โห…เสียใจนี่ผมหายไปจากชีวิตเฮียตั้งครึ่งวันไม่คิดถึงกันเลยเหรอวะ?” ผมแกล้งทำหน้าผิดหวังสาเหตุที่ผมหายไปครึ่งวันเพราะนี่เป็นครั้งแรกในรอบ5ปีที่ได้กลับมาพัทยาน่ะครับผมก็เลยกลับไปเยี่ยมแม่ “แม่มึงสบายดี?” เฮียเปลี่ยนเรื่องอย่างไวไม่สนใจคำพูดผม “ฮั่นแนะ! ...ถามหาแม่ผมนี่คิดไรป่าววะเฮีย” แกล้งหยอกเพราะที่เฮียถามน่ะมันเข้าล็อคผมทุกอย่างเลยไงเฮียคิดไม่ทันผมหรอกพาออกนอกเรื่องผมก็วกเข้ามาเป็นเรื่องเดิมได้ เก่งใช่ป่ะ… “ถ้ามึงยังกวนตีนกูจะเอาทรายยัดปาก!” “กลัวตายล่ะอยากโดนยัดด้วยอย่างอื่นมากกว่า” “ไอ้ดิม!” เฮียปรี่เข้ามาคว้าท้ายทอยท่าทางคงจะเหลืออดกับผมแล้วล่ะแต่การใกล้ชิดกันแบบนี้ผมก็โคตรชอบเลยนะเฮีย “เจ็บเฮียเจ็บ!” แกล้งมารยาและแอบเนียนจับมือและโอบเฮียไว้ “จะปากดีอีกมั้ย!” เฮียยิ่งขู่ผมหนักกว่าเก่าคนแก่นี่เขาหลอกง่ายจริงๆ “ไม่…ไม่ปากดีก็ได้” ผมยอมอ่อนให้ตบเบาๆ ไปที่แขนข้างที่เฮียขย้ำคอผมอยู่ เท่านี้เฮียก็ใจอ่อนยอมปล่อยผมแล้วครับแอบเสียดายนิดๆ กับโอกาสที่ได้หนุบหนับจับตัวเฮียได้ตามใจ “ชอบแบบโหดๆ ก็ไม่บอก…” “มึงว่าไงนะ!” “เปล่าครับ! ไม่มีไร…เอ่อพระอาทิตย์เวลาอยู่กับทะเลทำไมสวยจังวะเฮีย” ผมเปลี่ยนเรื่องชี้ให้เฮียดูพระอาทิตย์สีส้มที่กำลังจะหล่นลงน้ำ วนิลาสกายใช่มั้ย? … ท้องฟ้าสีพาสเทลอมเหลืองอมส้มขณะที่ก้อนเมฆค่อยๆ เฟตหายไป “ก็สวยดีแต่กูว่าแม่งเศร้า” เฮียตอบโดยที่สายตายังจ้องปลายขอบฟ้าพร้อมกับยิ้มบางๆ ที่มุมปากเหมือนกับเฮียกำลังกระชากหัวใจผมให้ออกมาเต้นตุบตับนอกอก ตึกๆ ตึกๆ … ใจผมโคตรจะเต้นแรงแพ้คนแก่ที่ยิ้มบางๆ แบบนี้เป็นที่สุดมันอบอุ่นเหมือนแสงแดดในหน้าหนาว “ละ…เลือกเอาเฉพาะที่เราชอบก็พอเฮีย…” ตอบกลับไปแบบไม่ค่อยจะมีสติเท่าไหร่นัก “เหรอ?” เฮียหันมายิ้มให้ผมแล้วก็หันกลับไปมองดวงตะวันอีกครั้ง “สวยจริงๆ นั่นแหล่ะดวงอาทิตย์กับทะเล” เฟ็ดเฟ้… ตายๆ แน่ๆ กูใจเหลวไปหมดพาตัวเองเข้ามาในโหมดความรัก “บางอย่างก็เหมือนกันนั่นหล่ะเฮียอยู่ใกล้ถึงจะรู้สึกว่ามันสวยงามเหมือนผมที่กำลังยืนอยู่ข้างเฮียนี่ไง” ไม่รู้หรอกนะว่ามันเกี่ยวกันมั้ยแต่หาเรื่องเชื่อมโยงเอาไว้ก่อน “…มึงโตแล้วสินะ” “ผม29แล้วนะเฮียไม่ใช่24เหมือนตอนที่เราเจอกัน อ่อแถมอีกอย่างตอนนี้ผมโสดเมียยังไม่มีนะ” “บอกกูทำไม?" “ผมว่าผมเจอคนที่ทำให้ใจเต้นแล้วล่ะแต่ไม่รู้ว่าเขาจะใจเต้นเหมือนผมมั้ย?” “ชอบก็จีบไม่ใช่เอาแต่จ้องแล้วมึงก็ควรไปบอกเขาไม่ใช่มาบอกกู!” “แน่นะ?” ผมถามเอาชัวร์ “เออดิวะไม่งั้นมึงต้องอยู่เฉาๆ แบบกูนะจะ40แล้วยังไม่มีเมีย” “เฮีย…” ผมดึงมือเฮียมาจับที่อกวางลงตรงตำแหน่งที่ตรงกับหัวใจ ตึก ตึก ตึก… ได้ยินมั้ยเฮียผมรู้สึกจริงๆ นะ “อะไรของมึงเนี่ย!” เฮียพยายามดึงมือกลับแต่ผมก็ยังจับแน่นไม่ปล่อย “รู้สึกมั้ยเฮียเต้นแรงโคตรอ่ะ” พยายามจะส่งผ่านความรู้สึกทางสายตาแต่เฮียแม่งไม่มองหน้าผมเลยเอาแต่มองมือเนี่ย “เพ้อละ!” เฮียดุแล้วดึงมือกลับไป “ไหนเฮียบอกชอบให้จีบไงวะ!” “ไม่ได้!” เฮียตวาดเสียงดัง “อย่าหนีดิวะเฮียแมนๆ คุณกันเคลียๆ ไปเลยใครผัวใครเมียจะได้จบๆ” “ผัวเมียพ่องเดี๋ยวกูยิงกรอกปาก” “เอาดิ…ผมจะยอมตายถ้าเฮียต้องการ” “ไปไกลๆ! กูรำคาญ!” เฮียตัดบทหันหลังใส่เดินตรงไปหานายใหญ่ "อยากอยู่ใกล้ๆ อ่ะ” ผมไม่ละความพยายามและไม่ยอมหรอกนะเฮียจับนมผมไปแล้วแถมยังได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงเต้นถี่อย่างงี้ถือว่าเฮียผิดผีเฮียต้องรับผิดชอบ เฮียเสร็จผมแน่สาบานได้ถ้าเฮียไม่เป็นฝ่ายฆ่าผมตายไปซะก่อนนะ รบกวนทุกคนส่งกำลังใจให้ผมด้วยนะครับใครผัวใครเมียยังไม่สามารถระบุชัดแต่รับรองว่าผมกับเฮียต้องเรียกกันว่า… ที่รัก…ในสักวัน เด็กพัทยาบอย… เอาตัวและหัวใจเดิมพันเลยครับ “เฮียรอก่อนดิวะ” ออกเดินตามเฮียโตที่เดินไปสมทบกับนายใหญ่

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more