Sonbahar devrini ortalamış, kışa doğru dönerken; Sarıyaprak'taki Sungur konağında bir odada baharın en güzel günleri sürülüyordu. Cesur, gece kendi elleri ile yıkayıp giydirdiği karısının mahmur suratla uyanmaya çalışmasını izlerken; içinde çiçeklenen bir yer olduğunu iddia edebilirdi. Dün gece aklına geldiğinde ise derin bir iç çekmeden edemedi. Karısının ürkek hareketleri, korkularına rağmen kendisinde sonsuz güvenmesi gururunu okşamıştı. Hele de yatak çarşaflarını değiştirdiği için Seha'nın yüzünün aldığı hali koruyup saklamak isterdi. Öyle utanmış, öyle kızarmıştı ki; Cesur'un böyle bir şey yapacağını beklemediği açıktı. Karısı kımıldanmaya başlayınca kaşlarını çatmış ve elini istemsizce kasıklarına götürmüştü. Belli ki, dün gecenin izi olan bir sancıydı bu. Karısına biraz daha sokulup
