“Good morning, Adam!” bungad ni Rina na may malapad na ngiti ng buksan ni Adam ang pinto at tingnan kung sino ang istorbo sa morning warm up nila ni Mikay.
“Ahm, pabor sana… wala kasi akong service ngayon. Hindi daw siya makakasundo sa akin, baka puwede mo akong ihatid sa sakayan sa may labasan lang sana?” malumanay na pakiusap pa ni Rina. Kunwari naman napakamot ng batok si Adam, na kunwari naiilang.
“Ah… eh…” tumingin siya saglit sa loob, ng bahay kung saan kita si Mikay sa kuwarto na nakadapa at nakahiga nanaman sa kama. Agad siyang naka-isip ng palusot ng maalala si Mikmik.
“Kasi ano… tulog pa yung kapatid ko. Ayokong iwan nang mag-isa. Alam mo na… special needs.” Nagbago ang ekspresyon ni Rina, na parang noon lang din nito na alala ang tungkol sa kapatid niyang may autism.
“Ay ga
