สองร่างนั่งตรงข้ามกันในร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังหลังจากพบหน้ากันเมื่อครู่ นัฐนรินรู้สึกยินดีเป็นพิเศษที่เห็นใบหน้าของชายที่ตนหมายปอง ธัญจกรเคี้ยวอาหารไม่ได้ให้ความสนใจต่อหญิงสาวมากเท่าใดนัก พักนี้เขารู้สึกเบื่อผู้หญิงทุกคนยกเว้นคนเดียวเท่านั้น จนถึงตอนนี้ยังหาเหตุผลไม่ได้เลยว่าเพราะอะไรกันแน่
“อร่อยไหมคะ”นัฐนรินเอ่ยถาม พร้อมรอยยิ้ม
“ก็ดีครับ”
“อยากสั่งอะไรเพิ่มไหมคะ เดี๋ยวรินจะสั่งให้”หญิงสาวยังคงเอาใจไม่หยุดหย่อน
“ไม่แล้วล่ะครับ ผมเริ่มอิ่มแล้ว”
จบมื้ออาหารชายหนุ่มหยิบทิชชู่เช็ดปากแล้ววางมือสองข้างเท้าไว้บนโต๊ะอาหาร สายตาเหลือบเห็นนัฐนรินกำลังจ้องมองส่งยิ้มหวานมาให้ตลอดเวลา ความจริงหากเป็นเมื่อก่อนเขาคงกระโจนเข้าหาอย่างไม่ลังเล แต่ตอนนี้กลับรู้สึกอึดอัดกับการอยู่แบบนี้ แม้นัฐนรินจะสวยเทียบแก้วกัลยาไม่ได้แต่ใช่จะขี้เหร่ รูปร่างดูอวบอิ่มน่าลิ้มลองไม่น้อย ไม่แปลกที่หนุ่มมากมายให้ความสนใจใ
