หยาบคายอีกแล้ว คำพูดคุณชายน่ารังเกียจ แก้วกัลยาพยายามสะบัดท่อนแขนให้พ้นการเกาะกุมแต่ทำไม่ได้อย่างใจ เรี่ยวแรงบุรุษเพศนั้นเยอะกว่ามากมายนัก
“คุณชายเองก็ทำผิดเหมือนกัน เพราะฉะนั้นตอนนี้แก้วเป็นอิสระ!”
“ฉันไม่ได้ทำผิดสัญญา เธอต่างหากที่ทำผิดแก้วกัลยา!”
“แต่แก้ว... เชื่อสายตาตัวเอง”เธอบอกเสียงแผ่ว แววตาซ่อนความเจ็บช้ำไว้ไม่มิด ไม่ใช่เพียงเพราะคุณชายแอบคบหากับเพื่อนสาวเพียงอย่างเดียว ไม่เข้าใจความรู้สึกตนเองในเวลานี้เหตุใดในอกมันอึดอัดชอบกล รู้สึกโกรธมากมายทั้งที่ไม่ควรเลย
เรียวแขนถูกปล่อยเป็นอิสระ ตามด้วยเสียงคำรามในลำคอเหมือนเขากำลังถูกขัดใจ
“ฉันจะไม่อธิบายอะไรอีกแล้ว หลังจากวันนี้ฉันจะขอทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ต่อให้เธอไม่ยินยอมก็ตาม”เขาบอกทิ้งท้ายแล้วก้าวจากไป
ร่างบางยืนนิ่งสับสนกับความรู้สึกตนเอง แต่การตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลมคือสิ่งที่เธอควรทำ ไม่อยากกระวนกระวายใจ ไม่อยากลังเลต่อความร
