Rule no. 1: Don't Fall In Love

Chapter 7

As I walked out of the exhibit room ay dumiretso ako sa pinakamalapit na banyo. Laking pasalamat ko rin na walang tao.

I washed my face and looked at myself in the mirror.

"Cruz lang naman si Adeline."

"Sus, Feeling superior dahil "Cruz" ang apelido n'ya!"

"I'm sure mahinhin na malandi 'yan."

"Malandi raw 'yan."

"Alam mo ba ang sabi hindi na raw s'ya V!"

"Feeling maganda, eh, kinakatakutan lang s'ya dahil "Cruz" s'ya."

Cruz, Cruz, Cruz...

May pangalan naman ako 'di ba??

"Adeline Thania..." Mahinang sabi ko at natawa bahagya.

Adeline Thania... But I'm more known as "Cruz" ano magagawa ko?

Ayaw ko naman sisihin ang mga magulang ko lalo na bitbit ko ang apelido ng tatay ko. Ayaw ko... Maybe I should open this up to my mom.

Napangiti naman ako nang maalala na nandiyan naman si Kyla para sa'kin.

I looked at myself once again and smiled a little.

You're gonna be fine.

As soon as I comforted myself ay naiyak ako. Hindi ko alam bakit ganito ako palagi. Mababaw lang naman... 'Di ba?

I washed my face for the last time at kinalma muna ang sarili bago lumabas sa banyo. Pag-akyat ko kaagad sa second floor ay nakita ko si Kyla na patakbong sinalubong ako.

"Where have you been?!" Pag-aalalang tanong ni Kyla.

She hugged me and I hugged her back.

"It's okay..." Bulong ni Kyla at napangiti ako ng kaunti. "Tara? Tignan mo ng mabuti ang art mo. Wala na mga kaklase natin kaya 'wag ka mag-alala. Mga boys nando'n pa though." Bago pa 'ko makapagsalita ay hinila na 'ko ni Kyla.

Wala na nga ang mga kaklase namin pero napailing na lang ako bigla na ang tinutukoy pala ni Kyla na "boys" ay 'yung mga taga North Univ. Kalandian ng babaeng 'to!

"Let's look at your stunning painting!" Bibong sabi ni Kyla dahilan para mapatingin saamin ang mga lalaki.

Malapit pa 'man din sila sa painting ko. Tinignan ko ang painting ko at ang score.

100/100

"Galing mo." Bulong ni Kyla.

"Mhm, solid! Lawak ng imagination mind 'no, bro?" Sambit ng isang lalaki kaya napatingin kami ni Kyla roon.

"Totoo, Adeline? Tama ba? Ganda nga ng painting mo." Sambit ni Ethan habang lahat sila ay nakatingin sa painting ko.

"Salamat." Ngiting sabi ko.

"Paano mo naisip 'to?" Tanong ng isang kasama ni Ethan.

"Ano... Alam n'yo naman siguro starry night ni Van Gogh? Parang gano'n 'yan pero iniba ko lang ng art elements pati kulay." Kwento ko naman at gusto ko matawa dahil lahat sila nakatuon atensiyon sa'kin na nakikinig talaga.

"Lawak ng utak, sana ako rin." Biro ng isang kasama nila kaya natawa kami.

Bigla ay sa 'di alam na dahilan ay nagkausap si Ethan at Kyla. Dahil 'di ako interesado sa pinag-uusapan nila ay lumayo ako ng kaunti para tignan ang ibang gawa.

"What's the name of your painting?"

Nagulat ako sa biglang pagsulpot ng lalaki sa tabi ko.

Ah, Si One Thousand boy.

"It doesn't have a name." Mahinang sagot ko.

"Why? I think it deserves a name. That alluring painting of yours must at least have a name." Malamig na sabi n'ya pero sa way nang pagsasalita n'ya ay na-cute-an ako sa kaniya.

"What's up with you and names?" I smirked and looked at him.

He looked back at me with no emotion at all!

I hate boys with cold expressions!

"I just think it deserves it." Malamig na sagot n'ya at tinignan ulit ang painting ko. "I felt like it has a lot of meaning. The longer I stare, it gives me chills."

Why is he so serious about my art? I actually find it plain!

"Then let's name it, shall we?" Aya ko sa kaniya.

Gulat siyang napatingin sa'kin. There, nagkaroon ka rin ng emosyon.

"We?" Tanong n'ya at tumango ako.

"We." I smiled a little and looked at my painting.

"All I can say about your painting is mysterious and beautiful." Bulong n'ya.

"All I can say about my painting is darkness and sadness." I chuckled.

He sees the beauty of darkness... Wait...

"Beauty of darkness?" Bulong ko.

"Adeline Thania's Art."

Kumunot noo ko at bumaling sa kaniya na seryosong nakatingin sa painting ko.

That's it? Adeline Thania's Art? Oh, wait. How did he know my name? Baka narinig n'ya kanina.

"Is that it?" I chuckled.

"Adeline Thania's art. She's already beautiful on the outside and once you dig deeper, her darkness, too... is very beautiful. She's beautiful inside... and outside."

I was too stunned to speak. Did he call my painting a "she?"

"I l-like the definition. Sige, Adeline Thania's Art then."

I heard him chuckle kaya napatingin ako sa kaniya pero isang kurap lang ay nawala kaagad ang emosyon n'ya.

Nakita ko ngayon na nagtatawanan sina Kyla at Ethan together with the other boys. Lumapit na 'ko sa painting ko at kinuha ang papel. Sinulat ko naman ang name ng painting ko.

"Adeline Thania's Art?" Tanong ni Kyla.

"Yeah," I chuckled at tumingin sa lalaking kausap ko kanina.

Nagtama kaagad ang mata namin dahil nakatingin na s'ya sa'kin. Bahagya lang s'ya ngumiti and his lips twisted in such a manly way.

"Adeline, binebenta ba 'to? Napansin kasi namin may price 'yung ibang painting." Tanong ng kaibigan ni Ethan.

"Ah, oo. Perks kapag na-exhibit art mo. May outsiders or puwedeng studyante kung kaya mo naman. Kahit sino puwede bilhin ang mga nakikita niyong gawa." Inilibot ko ang mata ko sa buong kuwadra.

"Ah, 'eh, ba't walang price sa'yo?" Tanong ni Ethan.

Oo nga... "E'di libre. Kung sino may gusto kuhanin na n'ya." I chuckled.

"Hoy!" Protesta kaagad ni Kyla sa sinabi ko. "At least magbigay ka ng price!"

Umiling ako. "'Wag na. Wala rin naman kukuha nito sa'tin." I stated a fact at binalik na ang papel sa tapat ng painting ko.

"Ako! Bibilhin ko!" Sambit ni Kyla at umiling ako.

"Nope. Hindi ako payag."

Bago pa makipagsagutan si Kyla sa'kin ay nag ring na ang bell. Last subject na namin ta's uwian na! Nagpaalam na kami sa mga boys at si Kyla ay kilig na kilig naman sa interaksiyon nila ni Ethan.

Saktong pagkadating namin ay nanahimik ang mga kaklase namin. Awkward. I was expecting to see mad faces pero nagulat ako na parang natatakot na sila sa'kin at hindi pa makatingin sa'kin?

"Anong nangyari noong pag-walk out ko?" Bulong ko kay Kyla.

"Ah, right. Your prince talked. That's all." Kyla smirked.

Prince? Wow, hindi ko nga kilala at hindi ako informed na may prince ako.

Inignora ko na lang si Kyla dahil dumating na rin ang teacher. As usual, it was boring at hinintay na lang mag-ring ang bell para uwian na.

"Okay, class! Good day!"

"Good day, Mrs. Manaloto." Rinig sa tono naming lahat ang antok.

'Yung iba sa'min ay umalis na kaagad ng room at kami ni Kyla ay tamad na tamad pa.

"Punta ka sa'min." Aya ko kay Kyla.

"Hm? Sure! Ah, daan tayo sa mcdo! I'm hungry." Inayos na ni Kyla ang bag n'ya kaya pati ako ay inayos na rin.

"Adeline! May bumili sa painting mo!" Anunsyo bigla ni Benjamin.

Nagtinginan pa kami saglit ni Kyla at sa 'di alam na dahilan ay nagmadali kami bigla ni Kyla papunta sa exhibit room.

Nakita ko na wala na nga sa sabitan ang painting ko. Pero may sticky note.

I'll take it. It's beautiful.

I smiled as I read that. Feel ko kilala ko na kung sino.

"Damn. You really gave it away for free, huh?" Natatawang sambit ni Kyla.

"Tara na." Aya ko na kay Kyla at naglakad na palabas ng exhibit room.

"Huh? Hindi mo ba aalamin kung sino kumuha? Or bumili? Malay mo nag-iwan ng pera!" Sambit ni Ky habang hinahabol ako.

I chuckled at tumigil sa paglalakad dahil hiningal na si Kyla. "Mukha ka'ng pera." Pang-aasar ko at sinimangutan lang ako ni Kyla.

"I think I already know who he is," I smirked.

"He?! So it's a HE?!"

Hindi ko na pinansin ang pangungulit ni Kyla at umuwi na kami diretso sa bahay namin.

"So you're being bullied because of your family name?" Tanong ni Vermone sa'kin.

"Well, I guess?"

Nakahiga na kami ngayon, handa na matulog.

"Don't worry. They can't bully you anymore. You're Adeline Thania Cruz-Collins now." Sambit ni Vermone at natawa ako.

"Only for a month? Sige, sulitin ko na."

Si Vermone naman ang natawa. I only told him that I was being bullied by my family name. Hindi ko na matandaan ang ibang detalye ng high school life ko.

"What about the painting..." Bulong ni Vermone. "What happened to your painting?"

Nagkibit balikat lang ako. "I don't know. But I'm sure it fell in good hands." I smiled and looked at Vermone.

He's just looking at me, seriously.

"What?" I asked when he's staring so long. "Find me beautiful?" Biro ko.

His lips formed in a grim line and he licked his lower lip. "You're always beautiful... Inside... and outside." Namamaos niyang sabi and I were too stunned to speak.

Hindi ko sinabi na 'yun ang definition ng art ko pero... napangiti ako sa sinabi n'ya.

"Thank you."I smiled.

"Let's sleep? We had a long day today."

As soon as he said that ay nakaramdam ako ng antok. "Yeah, did you enjoy?" Tanong ko sa kaniya kahit kaunti lang napuntahan namin ngayon.

"I enjoyed your story." He smirked at kumunot noo ko.

"Tss, tara na nga! Tulog na." I immediately hugged him.

He suddenly kissed my hair pero 'di ko na pinansin dahil antok na antok ako.

"Good night, Adelia." bulong n'ya.

"Good night, Ver..." My voice was muffled.

The night was peaceful. Nagising ako dahil narinig kong nagsasalita si Vermone.

I looked outside and saw that the sun is rising.

"Yeah, call Mr. Patio about that. I already approved that proposal, too."

I looked at Vermone who's on his laptop while his phone is on his right ear. Napatingin bigla si Vermone sa'kin.

"Let's discuss more of this next time. My wife is awake." Nagulat ako sa biglang pagpaalam ni Vermone sa katawagan.

Namatay na ang call at pinatay na rin 'ya ang laptop n'ya.

"Good morning. Sorry, was I speaking too loud?" Malambing na sabi ni Vermone habang palapit sa'kin.

Umiling ako. "You should've finished that call. I think it's important. Is it about work?" Tanong ko.

"It's not that important. I'm on a leave for a month because of our honeymoon. It's just a sudden call for clarification." Paliwanag ni Vermone.

"What time is it?" I yawned.

"It's 7:15 you can sleep more if you want."

"Ano oras ka nagising?" I ignored his statement.

"Around 7 o'clock." Humiga na ulit si Vermone sa tabi ko.

Our breakfast is at 9:00 sa pinareserve namin ni Vermone na resto.

"Still early. Let's sleep more." Parang baby na sabi ni Vermone and he's already hugging me again.

It's Friday tomorrow. Ang bilis ng oras.

I looked at Vermone who's already sleeping beside me. I caressed his face dahilan para mapamulat ang mga mata n'ya.

Hindi ko alam anong nangyari pero ang alam ko lang ay nagdikit mga labi namin.

Our lips were slowly and passionately kissed. His hug became tighter and pulled me closer to him. My heart is beating so fast that I don't know what Am I doing.

In a swift move, he's already on top of me. Hindi naalis ang paghahalikan kahit gumalaw s'ya para mapunta sa itaas ko.

Him between my legs made me feel hot. I parted my legs wider so he could have more space.

"Mm, Vermone..." I whispered between our kisses.

"Adeline Thania..." He whispered back.

What am I feeling now?! I felt... wet? s**t. Ito na ba sinasabi ni Kyla?! Nakakahiya na sa sobrang dikit namin ay baka naramdaman ni Vermone 'yon!

I also felt him which made him stop our kisses.

"Verlou-"

"Shut up." Pagbabawal n'ya sa'kin.

"Why?" Parang nagmamakaawa ko pang tanong.

Pumikit nang mariin si Vermone tila ang laki ng problema. He opened his eyes and now his eyes were full of blazing desrire.

"I'm..." Bulong n'ya pero 'di n'ya matuloy ang sasabihin.

"Horny?" Tuloy ko sa sasabihin n'ya pero sinamaan n'ya 'ko nang tingin dahilan para matawa ako nang bahagya.

"Ver..." I called him with my softest voice at napapikit pa s'ya nang mariin. I grinded myself to him and he groaned. He held my waist and pinned me down on the bed.

"We can't... Ah, fuck." Stressed na sabi ni Vermone.

"Why?" I smirked.

"You demoted me remember? I'm your friend." Inirapan n'ya 'ko kaya natawa ako.

"FUBU?" I suggested.

"Oh, what the fuck." Mas stressed na sabi ni Vermone kaya mas natawa ako.

Natandaan ko naman bigla kung saan ko nalaman ang FUBU na 'yan.

"Hindi mo pa ba boyfriend si Adrian? Ilang buwan na nangliligaw sa'yo." Tanong ni Kyla.

"Hm... Tinitignan ko pa." Sambit ko at ibinalik ang atensiyon sa libro na binabasa ko.

Mula graduation ng high school ay naging close namin ni Kyla si Adrian. Ngayong 4th year college na kami ay iba na ang buhay. Pati oras mo hindi mo alam kailan mo makukuha.

"Hm, baka paasahin mo lang 'yan!"

Taka akong tumingin kay Kyla.

"Paasahin?"

"Who knows?"

"Tinitignan ko pa nga kasi. Kung ayaw ko naman... He should respect my decision!"

"Aba dapat lang." Ngiting sabi ni Kyla. "Puro aral ka naman. Graduating na tayo!" Ngusong sabi ni Kyla.

Asar na tinignan ko si Kyla na mukhang aalis na naman. "Bakit?" I smirked.

"Tara, punta tayo sa malapit na club."

"Puwede na tayo?" Tanong ko at tumango si Kyla.

"Oh my goodness, Lia! Bente ka na ano ba!"

"How would I know? It's my first time!" Umirap ako.

"Kaya nga maligo ka na at akong bahala sa susuotin at itsura mo." Kinuha ni Kyla ang libro ko.

Pinagtutulak na 'ko ni Kyla sa bathroom kaya wala na 'kong magawa.

To: Adrian

Mag c-club kami ni Kyla.

From: Adrian

I was expecting you here. Reunion to hahaha.

Ano? Bakit hindi ako informed?

"Kyla, reunion daw ito?" Tanong ko habang mine-make-up-an n'ya 'ko.

"Yes. Kaya hindi puwedeng hindi ka sumama." Natatawang sabi n'ya.

First time ko mag club pero mag bar hindi. Napaka-party girl ni Kyla.

Actually nahahawa na rin ako sa kaniya.

"We gonna be wasted!" Nag rock and roll sign si Kyla.

"Sino mag-uuwi sa'tin?" Tanong ko.

"Bahala na. Basta ako 'wag mo ko iiwan! 'Pag nawala ako sa paningin mo it's either bathroom or sasakyan."

Sasakyan? "Ano gagawin mo sa sasakyan?"

"Magpapadilig."

I already know that. Napailing ako. "Hindi mo naman sila boyfriend!"

"Duh, there's this label called FUBU?"

"FUBU?"

"f**k buddies! Oh my god! Nasa sinaunang panahon ka ba at napaka inosente mo ata today?" Insulto ni Kyla kaya natawa ako.

Fuck buddies, huh? Based on the name of the label, in my conclusion ay gagamitin niyo ang isa't isa for s*x?

Damn. Dami ko natututunan sa babaeng 'to.

"Ganda mo talaga! Baka makahakot ka ng maraming fafa!" Natatawang sabi ni Kyla at nag ready na kaming umalis.

"Let's party!" Excited kong sabi at umalis na kami sa condo.