"Beni hep tanıdığını söylüyorsun." dedim yavaşça. "Tanımıyor muyum?" dedi tek kaşını kaldırarak. "Hala sana ihanet ettiğimi düşünüyorsun." diye devam ettiğimde olduğu yerden ayrılarak üzerime yürüdü.
"Etmedin mi?" dedi baskıyla.
Etmedim.
Sustuğumu gördüğünde sinirle gülümsedi. "Bak hayır bile diyemiyorsun." dedi. "Beni tanıdığını söylemiyor musun? Anla işte." dedim ben de ayağa kalkarak. Gözlerini kıstı. "Ne demek istiyorsun?" omzumu silktim.
"Anlamıyor musun yoksa?" dedim sinirle.
Bana yaptığı her şeyi hak ettiğimi düşünüyordum, hala da öyle düşünüyorum ama benim haklı olduğum yerlerde vardı. Kağan bunları bilmediği için yine onu suçlamıyorum ama madem gözlerimden anlayacak kadar tanıdığını söylüyordu beni, o zaman anlasaydı diyorum içimden.
"Kafamı karıştırmaya çalışıyorsun." dedi
