EP.20 - คบกับฉันไหม?
908 Words
“รับ-ผิด-ชอบ-ฉัน!”
ตึง! ตึง! ตึง! ตึง!
ฉันพูดเน้นทีละคำพร้อมกับกระแทกส้นสูงลงบนกระโปรงรถสุดรักของเขาทุกพยางค์ กาฬวาตอ้าปากค้างหน้าเหวอสุด ๆ คงคิดไม่ถึงว่าฉันจะกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้ ถึงขนาดถอดส้นสูงมาทุบรถเขาเพื่อเรียกร้องให้รับผิดชอบราวกับเขาทำฉันท้องก็ไม่ปาน…
เออช่างเหอะ! เพื่อแผนอันล้ำเลิศของฉัน… มากกว่านี้ฉันก็จะทำ!
“เธอ…! เออ ๆ หยุดทุบลูกรักฉันสักที! รู้ไหมว่ามันราคาเท่าไหร่! เวรเอ๊ย! เป็นรอยหมดแล้ว!!”
ฉันยกยิ้มพอใจพลางก้มตัวใส่รองเท้าเข้าที่เดิม สายตาก็มองคนตัวสูงยืนลูบรอยถลอกน้อย ๆ บนกระโปรงรถตัวเอง สีหน้าเขาดูชอกช้ำระกำใจมาก ทำอย่างกับว่าฉันเผารถเขาทิ้งอย่างนั้นแหละ! แต่ก็นะ… รถเขามันแพงใช่เล่น ๆ ซะที่ไหนกันล่ะ!
ความจริงฉันรู้นะว่ารถของเขาน่ะแพงระดับเว่อร์ขนาดไหน เพราะถึงฉันจะเป็นผู้หญิงแต่ฉันก็เซียนเรื่องรถพอตัวนะ! คันนี้น่ะ Hennessey Venom GT รถนำเข้าสัญชาติอเมริกันแท้ ๆ ที่มีความเร็วแทบจะเร็วที่สุดในโลกเชียวนะ! ส่วนราคาน่ะเหรอ… สี่สิบกว่าล้านบาทเลยล่ะ! พระเจ้าเหอะ! ตอนแรกที่เห็นรถของกาฬวาตฉันก็แอบตกใจนะว่าทำไมหมอนี่ถึงใช้เงินฟุ่มเฟือยขนาดนี้ แต่ตอนนี้ฉันรู้คำตอบล่ะ… หมอนี่น่ะเป็นผู้ชายประเภทรักรถเข้าเส้นเลือดเลยไงล่ะ!
“นายต้องรับผิดชอบฉัน” ฉันพูดซ้ำเป็นครั้งที่สาม สายตายังคงมองเขาเรียบนิ่งหากทว่าท้าทายอยู่นัย ๆ กาฬวาตหยุดลูบรอยถลอกนั่นแล้วหันกลับมามองฉันตรง ๆ สีหน้าเขาตอนนี้แลดูจะรำคาญฉันมาก
“ต้องการเท่าไหร่?”
ฉันหน้าตึงไปเลยเมื่อเจอประโยคคำถามที่แสนจะน่าตบให้เลือดกบปากเสียจริง! หมอนี่คิดว่าฉันต้องการเงินจากเข้าเพื่อเป็นการชดใช้หรือยังไงกันนะ!
“ฉันไม่ได้ต้องการเงิน!” พอสะบัดเสียงไม่พอใจใส่เขาไปก็ดันได้รับสายตาเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูดตอบกลับมา หมอนี่มันกวนโมโหฉันได้โดยไม่ต้องพูดอะไรสักคำ! โมโหอ่ะโมโห!
“แล้วต้องการอะไร? อย่าบอกนะว่าตัวฉัน? ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอคงจะต้องผิดหวัง…”
“แล้วถ้าฉันบอกว่าใช่ล่ะ? นายจะยกตัวนายให้ฉันไหม?” ฉันถามแทรกขึ้นทั้งที่กาฬวาตยังพูดไม่ทันจบ มันยืดเยื้อน่ะ! เข้าประเด็นกันไปจะได้จบ ๆ
“ประสาทกลับหรือไงเธอ? หาผู้ชายอื่นไม่ได้แล้วเหรอถึงคิดจะมาจับฉัน?”
กรี๊ด! ทำไมไอ้บ้านี่ปากร้ายขนาดนี้เนี่ย! ตั้งแต่พบเจอกับเขามาจะมีประโยคไหนบ้างที่เขาไม่แซะฉันเนี่ย! นี่เหรอเทพบุตรเย็นชาประจำกลุ่มเอล เบื้องหลังทั้งปากร้ายและปากหมา! อ๊าก! เมบีจะไม่ทน!!
“อย่าหลงตัวเองนักเลยนายกาฬวาต! ฉันไม่ได้ตกต่ำถึงขนาดต้องไล่จับผู้ชายหรอกนะ! โดยเฉพาะผู้ชายที่ความรู้สึกตายด้านอย่างนายน่ะ! ฉันก็แค่อยากได้นายมาเป็นแฟนก็เท่านั้น”
ฉันเปลี่ยนท่ายืนเป็นกอดอกพลางพิงสะโพกกลมกลึงกับกระโปรงรถคันโคตรหรูของกาฬวาต ฉันเห็นเขาหลุบตาลงต่ำครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่ากลัวรถจะบุบสลายหรือกำลังสำรวจสะโพกฉันอยู่กันแน่! หมอนี่ไว้ใจได้ซะที่ไหนกันล่ะ! มันแอบหื่นนะอย่าได้ลืม!
“แฟน? เธอชอบฉันเหรอวะ?” เขาละสายตาขึ้นสบกับฉันก่อนจะถามคำถามน่าขำออกมา ฉันหลุดหัวเราะเบา ๆ พลางกลอกตาขึ้นมองท้องฟ้า “ขำอะไรของเธอ?”
ฉันก้าวเท้าเข้าไปใกล้กาฬวาตมากขึ้น…และมากขึ้น จนกระทั่งลมหายใจของเราแทบจะเป่ารดกันเลยทีเดียว เขาเอนตัวหนีฉันนิด ๆ จนแผ่นหลังชนกับประตูรถ หากทว่าสายตาคมเข้มนั่นยังคงจ้องฉันนิ่งไม่ยอมละ ปลายนิ้วเรียวยกขึ้นเขี่ยไหปลาร้าที่โผล่พ้นเสื้อเชิ้ตสีดำของกาฬวาตแผ่วเบา ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นสบกับเขาอีกครั้ง
“ใช่... ฉันชอบนาย”
“…”
“คบกับฉันไหม? ...กาฬวาต”
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบเกือบนาที หลังจากพูดจบกาฬวาตก็เอาแต่ยืนจ้องหน้าฉันนิ่ง ๆ ราวกับกำลังจับผิดกันอยู่ ฉันที่เริ่มรู้สึกหวั่น ๆ กับสายตาอ่านยากนั่นจึงค่อย ๆ ถอยหลังออกห่างจากเขา หากทว่าคนตรงหน้ากลับไวกว่าเพราะเขาเอื้อมแขนมาตวัดรอบเอวคอดของฉันด้วยความรวดเร็วก่อนจะจับพลิกสลับตำแหน่งแล้วดันแผ่นหลังฉันให้แนบชิดกับประตูรถแทน ฉันมองเขาตื่น ๆ เพราะไม่ทันตั้งตัวอะไรเลย! หมอนี่จู่โจมฉันทีเผลออีกแล้ว!
“จะ…ทำอะไร?”
“รู้ไหม… คำว่าแฟนสำหรับฉันคืออะไร?”
ในที่สุดเขาก็ยอมเปิดปากพูดกับฉัน แต่มันจะดีมากเลยถ้านายตอบคำถามฉันแทนที่จะถามฉันกลับแบบนี้!
- Writer
