EP.08 - มารยาร้อยเล่มเกวียน
1028 Words
“เธอเรียกไอ้เวรนั่นเหรอเมบี!”
ดูเหมือนเจไนท์จะรู้จักกาฬวาตเหมือนกัน ดีเลย… มันจะได้เข้าแผนของฉันง่ายขึ้น ฉันพยายามบิดข้อมือตัวเองออกจากฝ่ามือหนาของเจไนท์ แต่เขากลับกระชับมันแน่นขึ้นตามอารมณ์ที่เริ่มเดือดดาลของเขา
“ใช่! ฉันเรียกเขา!”
“เรียกมันทำไม! รู้จักมันหรือไงวะ!”
“เออ! ฉันรู้จักเขา! รู้จักดีเลยด้วย!” ฉันตอบเสียงดังเพื่อหวังให้คนที่กำลังยืนหันหลังให้ฉันได้ยินด้วย มันต้องลองเสี่ยงล่ะนะ ฉันไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นจะกลับมาช่วยฉันหรือเปล่า แต่อย่างที่บอก… คนอย่างเมบี… ไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ อยู่แล้ว! “ปล่อยฉันได้แล้ว… ฉันจะไปหาแฟนฉัน!”
“ว่าไงนะ… ใครแฟนเธอวะ?”
ฉันอาศัยจังหวะที่เจไนท์กำลังงุนงงรีบดึงข้อมือตัวเองออกอย่างรวดเร็วก่อนจะหมุนตัวแล้ววิ่งไปทางที่กลุ่มของกาฬวาตยืนอยู่ เพื่อนของเขาหลบทางให้ฉันก้าวเท้าเข้าไปหาแผ่นหลังกว้างนั่น นี่เขาไม่คิดจะหันกลับมาหากันเลยหรือไงนะ! ผู้ชายบ้าอะไรเย็นชาชะมัด!
หมับ!
“จะทำอะไรของเธอ…”
ทันทีที่ฉันคว้าแขนแกร่งของเขาแล้วจับให้ร่างสูงหันกลับมาหากัน เสียงเข้มก็ถามขึ้นเบา ๆ ราวกับจงใจให้ได้ยินแค่สองคน นัยน์ตาสีดำสนิทจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของฉันเหมือนต้องการจะค้นหาอะไรบางอย่าง สีหน้าเขานิ่งเรียบจนฉันเริ่มใจไม่ดีแล้วแฮะ… กลัวหน้าแตกชะมัดเลย! ไอ้หมอนี่ไม่คิดจะรับบทกับฉันหน่อยหรือไง!
“ฉันไม่อยากไปกับหมอนั่น…” ฉันตอบเสียงเบาขณะขยับตัวเข้าไปใกล้เขามากขึ้นพลางแสร้งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เจอน้ำตาผู้หญิงเข้าไป ผู้ชายร้อยทั้งร้อยต้องใจอ่อนหมดนั่นแหละ! “ช่วยฉันด้วย…”
“ทำไมฉันต้องช่วยผู้หญิงอย่างเธอ?”
แต่… เขากลับถามกลับเสียงนิ่ง แถมหน้าตายังนิ่งจนน่าตบ! กาฬวาตแสยะยิ้มเย็น ๆ พลางใช้สายตาเย็นชานั่นกวาดมองทั่วเรือนร่างของฉัน
ให้ตายสิ! มันน่าจิ้มให้ตาบอดนัก!
“มองอะไร!” ฉันกระซิบถามเขาเสียงเบา เรียกว่ากัดฟันถามเลยดีกว่า! มองกันแบบนี้! เมบีจะไม่ทนนะบอกเลย!
“หน้าตาก็…จัดว่าเด็ด” กาฬวาตยังใช้สายตาหยาบคายวิจารณ์เรือนร่างกับใบหน้าของฉันอย่างเปิดเผย ฉันเห็นนะว่าเพื่อน ๆ ของเขาพากันกวาดสายตามองไม่ต่างกัน ไอ้ผู้ชายพวกนี้นิ!! “แต่นิสัยไม่ใช่สเป็คฉันว่ะ!”
“นายสเป็คฉันตายล่ะ!”
“ว่าไงนะ…”
กาฬวาตขมวดคิ้วถามเมื่อฉันเผลอคิดในใจเสียงดังไปหน่อย ฉันรีบปรับสีหน้าบึ้งตึงเมื่อครู่ลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับผู้ตรงหน้าอีกรอบ ไม่ได้ ๆ เกมนี้ฉันจะยอมแพ้ไม่ได้! เรื่องคืนนั้นฉันยังไม่ได้สะสางบัญชีแค้นกับหมอนี่เลยนะ! หึ! ถึงฉันจะทำอะไรผู้ชายอย่างกาฬวาตไม่ได้ แต่เจไนท์ทำได้แน่…
เคยได้ยินเรื่อง ‘เฮเลนออฟทรอย’ ไหม? นั่นเป็นฉายาที่หลายคนชอบเอามาเรียกฉัน เพราะตั้งแต่ฉันเรียนมัธยมจนจะจบมหาวิทยาลัยอยู่แล้ว สงครามระหว่างพวกผู้ชายที่มาตามติดชีวิตฉันก็ยังไม่รู้จักจบสิ้น ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหนหรือทำอะไรก็มักจะมีสงครามหย่อม ๆ เกิดขึ้นเสมอ และแน่นอนว่าคนที่ชอบเปิดสงครามกับผู้ชายทุกคนรอบตัวฉันก็คือ… เจไนท์
หมอนี่น่ะ! ขี้หวงฉันจนออกนอกหน้า! ใครเข้ามาใกล้หรือมาจีบฉันเมื่อไหร่เป็นต้องโดนไอ้บ้านี่ซัดจนกระเด็นออกไปจากชีวิตของฉันทุกที แต่ถึงจะมีเจไนท์ตามราวีอยู่ตลอด ๆ ก็ยังมีพวกไม่กลัวตายกล้าเข้ามาจีบฉันอยู่ดี และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันเต็มใจจะเปิดสงครามระหว่างเจไนท์กับผู้ชายจอมฉวยโอกาสอย่างกาฬวาต!
“ช่วยฉันก่อนได้ปะ! หมอนั่นจะลากฉันไปไหนก็ไม่รู้อ่ะ! นะ ๆ” ฉันรีบเดินเข้าไปคล้องแขนกาฬวาตด้วยท่าทางออดอ้อนสุดฤทธิ์ เป็นจังหวะเดียวที่หันกลับมาสบตาเจไนท์ที่กำลังเดินมาทางนี้ สีหน้าหมอนั่นดุดันจนน่ากลัวเลยล่ะ!
ดีเลย… โกรธมาก ๆ โมโหเยอะ ๆ เอาให้คลั่งตายไปเลย! ศึกครั้งนี้จะได้น่าชมขึ้นมาอีกนิด…
“ทำบ้าอะไรของเธอวะเม! มานี่เลย!”
เจไนท์เข้ามาถึงตัวฉันในที่สุด เขากระชากแขนฉันให้ออกห่างจากกาฬวาตด้วยความรุนแรงจนร่างฉันถลาเข้าไปชนกับเพื่อนของเขา โชคดีที่ผู้ชายใส่แว่นพยุงตัวฉันเอาไว้ได้ทันไม่อย่างนั้นฉันคงล้มไปแล้วล่ะ! ไอ้บ้าเจไนท์! แรงควายชะมัดยาด! ฉันใส่ส้นสูงสี่นิ้วเลยนะเว้ย!
“ปล่อยเมนะโว้ยไอ้แว่น!”
เจไนท์ตะโกนเสียงดังแถมยังชี้หน้าเขาท่าทางเอาเรื่องสุด ๆ ฉันประคองตัวเองยืนเต็มความสูงหากทว่าผู้ชายใส่แว่นคนนั้นกลับไม่ยอมปล่อยมือออกจากตัวฉันง่าย ๆ แถมยังผลักฉันเข้าไปยืนด้านข้างกาฬวาตอีกต่างหาก แล้วดูไอ้ผู้ชายข้าง ๆ ฉันทำหน้าเข้าสิ! ทำเป็นอยู่หน้าเดียวหรือไงกันนะ! ไอ้หน้าไร้ความรู้สึกเนี่ย!
“มานี่เลยเม! เธอต้องไปกับฉัน!” เจไนท์ยังไม่ละความพยายามเขาทำท่าจะเข้ามาดึงแขนฉันอีกรอบ ฉันจึงรีบยกมือคล้องแขนผู้ชายข้างกายพลางเบี่ยงตัวหลบแล้วแกล้งแนบชิดหน้าอกคัพซีของตัวเองกับแขนแกร่งของกาฬวาตเบา ๆ
ก็เอาสิ! ในเมื่อนายไม่ยอมตามแผนฉันง่าย ๆ ฉันตีบทแตกเองก็ได้วะ! มารยาร้อยเล่มเกวียนที่ว่าแน่! ยังต้องแพ้เมบีนะเออ!
- Writer
