Arabanın içinde toparlanıp Eymen'i de toparladıktan sonra eskisi gibi gülüyorduk, olanlar zihnimde canlanırken herkesin son dediklerimi düşüneceğine emindim. İstemsizce, onları düşünmeye ittiğimin farkında olmak iliklerime kadar pişman olmama sebeb olurken, "Eve değil, hastaneye," dedim doğrudan, merkezde bir tane hastane olduğu için Ömer arabanın yönünü değiştirirken Eymen'de uyuya kalacak gibiydi.
Araba yolculuğunda uyumayı seviyordu kesinlikle. Gülümserken masum suratına bakıp, "Ne demek istedin orda," diye sormuştu Ömer. Sormamak için direndiğinin farkına vardığımda gözlerimi kısarak ona döndüm.
"Hiç bir şey."
Başını sallarken, "Sen beni terk ettin Mirza," dedi taklit ederek. "Ömer beni terk etmedi."
Tam olarak bu cümleyi kurduğumu biliyordum, artık herkes öğrenmişti. "Düşündüğ
