"En başa sardın," dedi eğlenerek Çınar. Konaktan dışarı çıkınca az ileride olan taşlıklara oturmuştuk birlikte. "En başa."
Gülümserken, "Ben hep burdaydım zaten," dedim kısık bir sesle. Sabah gün doğumunu izlemek için uyanmıştım, Çınar'ı avluda uyuklarken yakaladığımda onu kaldırmıştım. Gece onun için kötü gittiğini söylemişti. Buse Mardin'de bir otelde kalıyordu. Evimizde kalmak istemediğini dile getirmişti.
Hazal'dan sonra buraya gelmemek için çabaları bana haklı geliyordu. Sevdiği adam, ölümü tadan bir ruhta takılı kalmıştı. "Keşke, lise yıllarına dönebilseydik. Seninle birlikte okula giderdik.."
Dediğinin üzerine burun kıvırırken, "BEN ÇINAR ŞADOĞLU'YUM!," diyerek taklit ettim onu. Lise yıllarında ondan duyduğum tek kelimeydi. Egoist bir ergendi. Gerçi, hâlâ egoist ve ergen biriy
