Episode : 1 แฟนเก่า
1003 Words
เวกัส
ถ้าพูดถึงการเป็นแฟนเก่าคงไม่มีใครอยากเป็นหรอกแต่เพราะมันหลีกเลี่ยงไม่ได้บางคนเลิกกันเพราะไปมีคนใหม่บางคนเลิกกันทั้งที่ยังรักบางคนเลิกกันเพราะความเข้าใจผิดซึ่งเรื่องราวของผมมันอยู่ในทั้งสองข้อที่กล่าวมา
"กูช่วยมึงได้เท่านี้นะกัส"
ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวก่อนผมชื่อเวกัสอายุยี่สิบเก้าปีหน้าที่การงานผมเป็นเจ้าของบริษัทนำเข้าชิ้นส่วนอะไหล่ที่ใช้ในโรงงานอุตสาหกรรมและบริษัทของผมก็อยู่ที่ระยอง และที่เพื่อนผมพูดเมื่อสักครู่มันก็เกี่ยวกับแฟนเก่าของผมที่เราเลิกกันไปได้เกือบสามปีแล้ว
"กูว่าอย่าเลยเอ็มมันเปล่าประโยชน์"ผมบอกเพื่อนไปเพราะผมรู้จักนิสัยแฟนเก่าของผมดีว่าเธอเป็นคนยังไง
เราสองคนรักกันมากครับเราต่างเป็นรักแรกของกันและกันเราสองคนเกือบจะได้แต่งงานกันแล้วแต่เพราะมันมีเรื่องบางอย่างทำให้เธอบอกเลิกผมแต่ความผิดส่วนหนึ่งมันก็มาจากผมด้วยแหละ
"มึงไม่ลองดูก่อนล่ะกัส"เพื่อนผมถาม
"คำตอบมึงก็น่าจะรู้อยู่แล้วนะ"ผมตอบเพื่อนไป
ผมเข้าใจเพื่อนนะเพราะพวกมันออยากให้ผมกับเธอคืนดีกันแต่เพราะเธอตัดขาดการติดต่อผมทุกทาง ถึงผมจะรู้ว่าเธออยู่ที่ไหนแต่ก็แค่รู้เท่านั้นเพราะการที่จะเข้าไปคุยกับเธอมันยากมากยิ่งผมเป็นฝ่ายผิดแล้วด้วยมันยิ่งยากเข้าไปกันใหญ่
"มึงไม่เสียดายเวลาที่ผ่านเลยหรือไงเวกัส"ไอ้ซันถามก่อนจะผลักผมจนเซ
"กว่ากูจะเป็นผู้เป็นคนได้มึงคิดว่ากูเสียดายมั้ยล่ะซัน กูทั้งเสียดายกูทั้งเสียใจด้วย"ผมบอกเพื่อนไปเพราะนั่นหัวใจของผมเลยนะ
"ไม่รู้แหละกูจัดการแล้วที่เหลือก็คงแล้วแต่บุญแต่กรรมมึงก็แล้วกัน"ไอ้เอ็มบอกผม
"มึงไม่กลัวเจมส์จะโกรธมึงหรือไง"ผมถามไอ้เอ็มเพราะมันเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแฟนเก่าผม
"กูแค่ขอพ่อให้ทำเรื่องเพราะฉะนั้นถ้าเจมส์จะโกรธก็ต้องโกรธพ่อกูก่อน"
"ไอ้ลูกทรพี"
ผมอยากจะได้เธอกลับมาใจจะขาดแต่เหตุผลที่ผมมีมันน้อยมากที่จะทำให้เธอกลับมาเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ได้มีแค่ผมกับเธอแต่เพราะมันมีคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยไง
"เลิกทำตัวเป็นพ่อพระสักทีเถอะกัส มึงควรจะคิดถึงความรู้สึกของตัวมึงบ้าง"
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ตอบอะไรเพื่อนกลับไปหรอก ผมนั่งเล่นมือถือของตัวเองเงียบๆและเพื่อนของผมสองคนมันก็ทำได้แค่นั่งจ้องหน้าผมเท่านั้นแหละ
"เอาเวลาไปทำเรื่องอื่นดีกว่ามั้ย"ผมถามเพื่อน
"กูทำเรื่องให้มึงดีกว่าตามจริงมึงต้องกราบกูด้วยซ้ำนะที่กูคอยทำตัวเป็นไม้กันหมาให้มึงมาตั้งสามปี"ไอ้เอ็มพูดแล้วยิ้มให้ผม
"กูไม่ได้ขอ"ผมรีบตอบมันไป
"อีกสองเดือนข้างหน้ามึงเตรียมตัวไว้เถอะเพื่อนรักเพราะแฟนเก่ามึงจะกลับมาแล้ว"ผมรีบหันไปมองหน้าไอ้เอ็มทันที
"ทำไมถึงได้กลับมาเร็ว"ผมถามไอ้เวรนี่ที่นั่งยิ้มอยู่
"เพราะมันถึงเวลาที่เจมส์ต้องกลับแล้วไง"
ผมไม่ได้ยินเสียงของเธอมาสามปีเต็มเลยนะผมทำได้เพียงมองรูปภาพที่ไอ้เอ็มมันเอามาให้ผมดู มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่มันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมเพราะคำพูดของเธอในวันนั้น
'เจมส์เกลียดพี่กัสจนไม่รู้ว่าชาตินี้เจมส์จะคุยหรือสามารถมองหน้าพี่กัสได้หรือเปล่า'
ผมจำคำพูดนี้ของเธอได้จนขึ้นใจถึงผมจะอยากได้เธอกลับคืนมาแต่มันไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่าผมจะทำสำเร็จเลยสักนิด แค่ผมคิดจะเอ่ยปากพูดเธอจะอยู่ฟังหรือเปล่าเถอะ
"มึงรู้จักเจมส์ดีแค่ไหน"ไอ้ซันถามผม
"ก็เพราะกูรู้จักดีไงกูถึงได้นั่งเงียบอยู่แบบนี้"ผมบอกเพื่อนไปเพราะเธอไม่ได้ผู้หญิงคนอื่น
"กูยกเลิกไม่ได้แล้วนะเพราะถ้ากูยกเลิกพ่อได้ฆ่ากูตายๆแน่"ไอ้เอ็มรีบพูดตัดบทเมื่อผมหันไปมองมัน
"มึงก็ไม่ควรสร้างเรื่องให้กูตั้งแต่แรกมั้ยเอ็มแค่นี้เจมส์ยังเกลียดกูไม่พอ"ผมถามมัน
"เอาน่าเวลาห้าเดือนกูว่ามึงทำอะไรได้มากเลยนะเพื่อนรัก"ไม่รู้ว่ามันรักผมหรือมันจะพาผมไปฆ่ากันแน่ไอ้เวรนี่
"กูว่าให้เจมส์อยู่ถึงครึ่งวันก่อนเถอะไอ้สัส"ไอ้ซันรีบบอก
"รู้จักนิสัยน้องกูดีไม่ใช่หรือไงเรื่องแค่นี้กูว่ามึงคงไม่โง่หรอกเนาะกัส"ผมล่ะเบื่อมันจริงๆเลยนะคือแม่งชอบหาเรื่องให้ผม
"จะทำให้เจมส์มองหน้าไอ้กัสยังไงก่อน"ไอ้ซันถาม
"เจมส์คงไม่มองหน้ามันก่อนหรอกเพราะเจมส์จะมองตีนมันก่อน"ไอ้เอ็มพูดแล้วหัวเราะลั่น
"ไอ้เชี้ยเอ็ม"
เอาไงก็เอาวะไม่ลองก็ไม่รู้ถึงคำตอบผมพอจะรู้บ้างแล้วแต่ก็ยังดีกว่าไม่ลงมือทำเลย ไหนๆเพื่อนรักของผมมันก็ช่วยขนาดนี้แล้ว
"มันจะยากตรงไหนแค่จีบแฟนเก่ามาเป็นแฟนใหม่"ไอ้เอ็มพูดแล้วยิ้มให้ผม
"มันก็ยากตรงคำว่าแฟนเก่านี่แหละ"
- Writer
