Maybe I won’t say but I feel : คืนรักแฟนเก่า [เวกัส + เจมส์]

เวกัส ถ้าพูดถึงการเป็นแฟนเก่าคงไม่มีใครอยากเป็นหรอกแต่เพราะมันหลีกเลี่ยงไม่ได้บางคนเลิกกันเพราะไปมีคนใหม่บางคนเลิกกันทั้งที่ยังรักบางคนเลิกกันเพราะความเข้าใจผิดซึ่งเรื่องราวของผมมันอยู่ในทั้งสองข้อที่กล่าวมา "กูช่วยมึงได้เท่านี้นะกัส" ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวก่อนผมชื่อเวกัสอายุยี่สิบเก้าปีหน้าที่การงานผมเป็นเจ้าของบริษัทนำเข้าชิ้นส่วนอะไหล่ที่ใช้ในโรงงานอุตสาหกรรมและบริษัทของผมก็อยู่ที่ระยอง และที่เพื่อนผมพูดเมื่อสักครู่มันก็เกี่ยวกับแฟนเก่าของผมที่เราเลิกกันไปได้เกือบสามปีแล้ว "กูว่าอย่าเลยเอ็มมันเปล่าประโยชน์"ผมบอกเพื่อนไปเพราะผมรู้จักนิสัยแฟนเก่าของผมดีว่าเธอเป็นคนยังไง เราสองคนรักกันมากครับเราต่างเป็นรักแรกของกันและกันเราสองคนเกือบจะได้แต่งงานกันแล้วแต่เพราะมันมีเรื่องบางอย่างทำให้เธอบอกเลิกผมแต่ความผิดส่วนหนึ่งมันก็มาจากผมด้วยแหละ "มึงไม่ลองดูก่อนล่ะกัส"เพื่อนผมถาม "คำตอบมึงก็น่าจะรู้อยู่แล้วนะ"ผมตอบเพื่อนไป ผมเข้าใจเพื่อนนะเพราะพวกมันออยากให้ผมกับเธอคืนดีกันแต่เพราะเธอตัดขาดการติดต่อผมทุกทาง ถึงผมจะรู้ว่าเธออยู่ที่ไหนแต่ก็แค่รู้เท่านั้นเพราะการที่จะเข้าไปคุยกับเธอมันยากมากยิ่งผมเป็นฝ่ายผิดแล้วด้วยมันยิ่งยากเข้าไปกันใหญ่ "มึงไม่เสียดายเวลาที่ผ่านเลยหรือไงเวกัส"ไอ้ซันถามก่อนจะผลักผมจนเซ "กว่ากูจะเป็นผู้เป็นคนได้มึงคิดว่ากูเสียดายมั้ยล่ะซัน กูทั้งเสียดายกูทั้งเสียใจด้วย"ผมบอกเพื่อนไปเพราะนั่นหัวใจของผมเลยนะ "ไม่รู้แหละกูจัดการแล้วที่เหลือก็คงแล้วแต่บุญแต่กรรมมึงก็แล้วกัน"ไอ้เอ็มบอกผม "มึงไม่กลัวเจมส์จะโกรธมึงหรือไง"ผมถามไอ้เอ็มเพราะมันเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแฟนเก่าผม "กูแค่ขอพ่อให้ทำเรื่องเพราะฉะนั้นถ้าเจมส์จะโกรธก็ต้องโกรธพ่อกูก่อน" "ไอ้ลูกทรพี" ผมอยากจะได้เธอกลับมาใจจะขาดแต่เหตุผลที่ผมมีมันน้อยมากที่จะทำให้เธอกลับมาเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ได้มีแค่ผมกับเธอแต่เพราะมันมีคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยไง "เลิกทำตัวเป็นพ่อพระสักทีเถอะกัส มึงควรจะคิดถึงความรู้สึกของตัวมึงบ้าง" หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ตอบอะไรเพื่อนกลับไปหรอก ผมนั่งเล่นมือถือของตัวเองเงียบๆและเพื่อนของผมสองคนมันก็ทำได้แค่นั่งจ้องหน้าผมเท่านั้นแหละ "เอาเวลาไปทำเรื่องอื่นดีกว่ามั้ย"ผมถามเพื่อน "กูทำเรื่องให้มึงดีกว่าตามจริงมึงต้องกราบกูด้วยซ้ำนะที่กูคอยทำตัวเป็นไม้กันหมาให้มึงมาตั้งสามปี"ไอ้เอ็มพูดแล้วยิ้มให้ผม "กูไม่ได้ขอ"ผมรีบตอบมันไป "อีกสองเดือนข้างหน้ามึงเตรียมตัวไว้เถอะเพื่อนรักเพราะแฟนเก่ามึงจะกลับมาแล้ว"ผมรีบหันไปมองหน้าไอ้เอ็มทันที "ทำไมถึงได้กลับมาเร็ว"ผมถามไอ้เวรนี่ที่นั่งยิ้มอยู่ "เพราะมันถึงเวลาที่เจมส์ต้องกลับแล้วไง" ผมไม่ได้ยินเสียงของเธอมาสามปีเต็มเลยนะผมทำได้เพียงมองรูปภาพที่ไอ้เอ็มมันเอามาให้ผมดู มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่มันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมเพราะคำพูดของเธอในวันนั้น 'เจมส์เกลียดพี่กัสจนไม่รู้ว่าชาตินี้เจมส์จะคุยหรือสามารถมองหน้าพี่กัสได้หรือเปล่า' ผมจำคำพูดนี้ของเธอได้จนขึ้นใจถึงผมจะอยากได้เธอกลับคืนมาแต่มันไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่าผมจะทำสำเร็จเลยสักนิด แค่ผมคิดจะเอ่ยปากพูดเธอจะอยู่ฟังหรือเปล่าเถอะ "มึงรู้จักเจมส์ดีแค่ไหน"ไอ้ซันถามผม "ก็เพราะกูรู้จักดีไงกูถึงได้นั่งเงียบอยู่แบบนี้"ผมบอกเพื่อนไปเพราะเธอไม่ได้ผู้หญิงคนอื่น "กูยกเลิกไม่ได้แล้วนะเพราะถ้ากูยกเลิกพ่อได้ฆ่ากูตายๆแน่"ไอ้เอ็มรีบพูดตัดบทเมื่อผมหันไปมองมัน "มึงก็ไม่ควรสร้างเรื่องให้กูตั้งแต่แรกมั้ยเอ็มแค่นี้เจมส์ยังเกลียดกูไม่พอ"ผมถามมัน "เอาน่าเวลาห้าเดือนกูว่ามึงทำอะไรได้มากเลยนะเพื่อนรัก"ไม่รู้ว่ามันรักผมหรือมันจะพาผมไปฆ่ากันแน่ไอ้เวรนี่ "กูว่าให้เจมส์อยู่ถึงครึ่งวันก่อนเถอะไอ้สัส"ไอ้ซันรีบบอก "รู้จักนิสัยน้องกูดีไม่ใช่หรือไงเรื่องแค่นี้กูว่ามึงคงไม่โง่หรอกเนาะกัส"ผมล่ะเบื่อมันจริงๆเลยนะคือแม่งชอบหาเรื่องให้ผม "จะทำให้เจมส์มองหน้าไอ้กัสยังไงก่อน"ไอ้ซันถาม "เจมส์คงไม่มองหน้ามันก่อนหรอกเพราะเจมส์จะมองตีนมันก่อน"ไอ้เอ็มพูดแล้วหัวเราะลั่น "ไอ้เชี้ยเอ็ม" เอาไงก็เอาวะไม่ลองก็ไม่รู้ถึงคำตอบผมพอจะรู้บ้างแล้วแต่ก็ยังดีกว่าไม่ลงมือทำเลย ไหนๆเพื่อนรักของผมมันก็ช่วยขนาดนี้แล้ว "มันจะยากตรงไหนแค่จีบแฟนเก่ามาเป็นแฟนใหม่"ไอ้เอ็มพูดแล้วยิ้มให้ผม "มันก็ยากตรงคำว่าแฟนเก่านี่แหละ"